-

چنین بنظر می رسد که شرایط سیاسی و اجتماعی برای فعالیت نیروهای عرفی، چپ، مترقی، دمکرات و دگراندیش در منطقه خلیج فارس و خاورمیانه در حالیکه تشنج، بنیادگرایی و خشونت در آن روبه گسترش است، دشوارتر خواهد شد. از آنجا که نیروهای افراطی در سطح منطقه ای عمل کرده و گروهبندی های فراملی ایجاد نموده اند، مبارزه نیروهای عرفی، چپ، مترقی و دمکرات در چارچوب صرفا ملی نمی تواند چندان کارآ و ثمربخش باشد. این نیروها تنها در یک ائتلاف منطقه ای مستقل از سیاست های این یا آن قدرت بین المللی می توانند در نقد پیگیر سیاست های مخرب نومحافظه کاران آمریکا و یاران انگلیسی شان از یکسو و مبارزه با بنیادگرایی، خشونت و تشنج از سوی دیگر، در زندگی سیاسی این منطقه اثرگذار باشند.

تفکیک ورزش از هدف های ایدئولوژیک و سیاسی رژیم جمهوری اسلامی همواره یکی از گره گاه های مبارزات مدنی مردم ایران علیه حکومت اسلامی بوده است. این انتظار می رفت که نیروهای سیاسی در کشوری که تجربه تلخ کشتار ورزشکاران اسراییلی در المپیک مونیخ را که حاصل آلودگی سیاست با ورزش بوده، پشت سر گذاشته اند، نیز چنین تفکیکی را قایل شده و حساب تیم ملی فوتبال ایران را از دولت جمهوری اسلامی جدا کنند.

مروری بر کارنامه پرافتخار به آذین سیمایی از انسانی آزاده بدست می دهد که در پایبندی به اصول آرمانگرایانه، آزادیخواهانه و عدالتجویانه خود همواره از چارچوب نحله های اندیشگی و سیاسی ای که در آن قرار داشت، فراتر می رفت و همین از او چهره ای ملی ساخته است. به آذین به ستاره ای در آسمان فرهنگ و هنر مردم ایران تبدیل شده است که از نور آن نسل های مختلف پویندگان راه آزادی، دمکراسی، صلح ، عدالت و بهروزی بهره می جویند. یاد کرد از او بی اختیار این سخن آتشین ابوالحسن خرقانی را در ذهن ها زنده می سازد:« چه بسیار زندگان که بر روی زمین می روند، آنان مردگان اند، و چه بسیار مردگان که در زیر خاک خفته اند، آنان زندگان اند»

یكی از ویژگی های ماركسیسم گرامشی این است كه او آشكارا آن را به مثابه تئوری عقلانیت نشان می دهد. وضعیت ماركسیسم ماركس و انگلس این گونه نیست كه فقط به كاربرد ساده و بی پیرایه واژگان عقلانیت بپردازد. بیشتر وقت ها الهه عقل موضوع نقد ایدئولوژی ها نیست. بر عكس، گرامشی همواره از واژگان عقلانیت استفاده می كند. این چیزی است كه بیكباره او را در فضای تئوریك خاص در فلسفه قرن 20 و در بحث های كنونی كه در آن جریان دارد، قرار می دهد.

نتیجه های اجتماعی تعرض فزاینده نولیبرالی: فقر، بیکاری، بیسوادی، بی نظمی ها جایی برای برقراری دموکراسی واقعی باقی نمی گذارد. نهادهای هدایتگر فراامپریالیسم جهانی که ایدئولوژی لیبرالیسم نو را در قالب برنامه های تحمیلی به جهانیان به اجرا در می آورد، قربانیان عمده اش را از میان بی چیزان جهان می گزیند و تمام بشریت را به طور جدی در معرض خطر نابودی هستی واقعی انسان قرار داده است. از این رو، به راحتی می توان گفت که لیبرالیسم نو با چنین ویژگی به منزله چهارمین جنگ جهانی علیه بشریت به شمار می رود.

اندیشه حقوق اجتماعی بشر در منزلت انسانی و نیز در برابری انسان ها برخواسته از اندیشه حقوق طبیعی نهفته است. روشن است که کشمکش و نبرد بین درک لیبرالی از حقوق بشر و برداشت متکی بر عدالت اجتماعی ازآن روزی اجتناب ناپذیر می شود، مگر اینکه تساوی حقوق نه فقط در برابر قانون بلکه در عرصه های مادی و اقتصادی نیز حکمفرما باشد.

در جامعه ایی كه شانس گفتگو از شهروندانش صدها سال است که توسط فرمانروایان بی خرد و گزمه هایشان، دزدیده شده است، جایی برای رشد عقلانیت باقی نمی ماند. كسی به فكر ایجاد امكانات برای دیگران نمی افتد. ملت نیز همچون گذشته در گیر عقب ماندگی فرهنگی و علمی باقی می ماند و همه هم گله دارند كه چرا مردم ما می توانند عكس كسی را در كره ماه مشاهده كنند و چشمشان هم درد نگیرد.

آواره، درست است كه هجران و درد دوری از وطن را هم چون مهاجراندارد، ولی خود به انتخاب خویش جای خوش تر بر نگزیده است.... آواره، قدرت انتخاب ندارد. او به اجبار به گوشه ای پناه برده كه پناهش داده اند. آواره پناهنده است. زندانی گوشه ایی است كه اگر آب و هوایخوش تری هم داشته باشد و نان و تن پوش بهتری هم گیرش بیاید، غریبه ای است دل مرده ...

نگرش : با حضور جمعی از علاقمندان به موضوع آموزش و پرورش، گفت و شنودی با آقای حسين الهی پیرامون سری کتاب های کمک آموزشی ايشان با عنوان "ما با کمک تصوير ها با ... آشنا می شويم" برگزار گرديد. در اين نشست پرسش های گوناگونی از سوی حاضران مطرح شد. ما ضمن سپاس از شرکت فعالانه دوستان حاضر در جلسه گفت و شنود، متن پرسش های طرح شده و پاسخ های آقای الهی را جهت اطلاع علاقمندان منتشر می کنيم.

برای لحظه، هژمونیسم ایالات متحد استوار بر کاربرد لیبرالیسم اقتصادی جهانی شده و مدیریت نظامی هرج و مرج سیاسی و اجتماعی است که به ضرورت آن را بوجود می آورد. این چشم انداز قرن 21 آمریکا امیدهای اروپایی را بر باد می دهد و سراسر سیاره را تابع آپارتاید جهانی شده می سازد. آغاز یک بدیل با مورد بحث قرار دادن آن بر پایه تنظیم اجتماعی و مدیریت مشورتی جهانی شدن چند مرکزی شروع می شود.

سیاست خارجی فعلی جمهوری اسلامی که در راستای جنگ تمدن‌هاست تبلیغ خوبی برای شرکت های سازنده جنگ افزار است. تشدید تشنج در منطقه و واکنش تند اسراییل و آمریکا از یکسو به جناح تندرو، محفل های امنیتی ، نظامی و بنیادگرایان در جمهوری اسلامی امکان می دهد تا سیاست‌های نظامی‌گرایانه و سرکوبگرانه خود را توجیه کنند، بر بودجه نظامی کشور بیافزایند و خریدهای میلیاردی جنگ افزار (بویژه از روسیه و چین) را بعنوان دفاع از منافع ملی قلمداد نمایند. از سوی دیگر، تشنج منطقه‌ای کشورهای عربی را از ترس یک «ایران مهاجم» به گستره رقابت خرید جنگ افزار می کشاند و دهها میلیارد دلار از خزانه کشورهای نفت‌خیز خلیج فارس را به جیب صنایع نظامی انگلیس و آمریکا سرازیر می کند.

بدین سان در می یابیم که چگونه فلسفه تاریخ که بر پایه اصل هگلی عقلانیت روند تاریخی بوجود آمده سرچشمه بحث فشرده درباره رابطه تئوری – پراتیک است، بحثی که به فرمول بندی اصل های اساسی تئوریک ماتریالیسم تاریخی انجامید.

هنوز مدت زیادی از آن زمان نمی گذرد که مردم جهان شاهد حومه های شعله ور شهرها در فرانسه بودند. پس از فرونشستن آتش خشونت دولت فرانسه طی تحلیل های رسمی مناسبات بی بند وبار زنان و مردان و چند همسری را علت اصلی پیدایش چنین بحرانی برشمرد. بدیهی است که روشنفکران ژرف اندیش و وجدان های آگاه در فرانسه و سایر کشورها به این توضیح بسنده نکرده و از زاویه های گوناگون به بررسی این پدیده پرداخته اند. مقاله حاضر فشرده ای از یکی از این بررسی ها به قلم جامعه شناس آلمانی اولریش بک است که کوشیده این پدیده را از زاویه جامعه شناسی روند جهانی شدن تجزیه و تحلیل کند و پاسخی به این پرسش دهد که آیا شورش های اخیر پدیده ای گذرا و منحصر به جامعه فرانسه بوده اند یا خیر.

هردوت تاریخ نگار یونانی در جایی گفته است كه ایرانیان برای دستیابی به راه حلی درست برای هر مشگل اجتماعی، جلسات گفتگو برگزار می كرده اند. این رسم نیكو متاسفانه طی قرون و اعصار با تسلط حاكمانی كه از بحث و گفتگو میان شهروندان هراس داشتند از میان رفته است و به جای آن رسم كوبیدن و از میان برداشتن یكدیگر جانشین گردیده است.

اگر کشورهای کوچک از خود دفاع بخواهند بکنند، زیر فشار قرار می گیرند. کشورهای صنعتی آنها را تهدید به تحریم کمک ها و حمایت سیاسی می کنند. نماینده یکی از سازمان های بزرگ غیر دولتی می گوید: «در اینجا بگونه ای ناهنجار اصل های پایه ای دمکراسی نقض می شود». طبق نظر بسیاری این عدم تعادل دلخواه برخی ها است.

با استفاده از امکانات روزافزون رسانه های گروهی تبلیغات کرکننده ای در مقیاس جهانی براه انداخته شده که هدف آن لرزه براندام بشریت مترقی می اندازد. همانطور که به هرنوع انتقاد جدی نسبت به سیاست اسرائیل با تهمت آنتی سمیتیسم (یهود آزاری) پاسخ داده می شود، همانطور نیز هرنوع انتقاد نسبت به سیاست امریکا در آینده به عنوان ضدیت با دموکراسی تلقی خواهد شد!

اگر اندیشه های بولیوار نه بمعنی خودکامانه آن، بلکه به مفهوم انقلابی آن تفسیر شوند، تضادی بین بولیواریسم و مارکسیسم وجود ندارد. چون خود سیمون بولیوار نیز میدانست که برای دفاع بی خلل از استقلال ملی حل نابرابری های اجتماعی، یعنی انجام وظایف یک انقلاب اجتماعی ناگزیر خواهد بود

گفتگوی این گزارش، به ناچار محدود، کوشش برای درک این مطلب است که چگونه مارکس به نوبه خود به بازیافت موضوع واقعیت بخشی فلسفه که به سخن درست آفریننده آن نبود، رسیده است. در واقع این موضوع دل مشغولی اغلب هگلی های جوان بود. مارکس پیش از یافتن دلیل های مناسب برای جدا شدن از این جوانان نخست وابسته به جنبش اینان بود.

جنبش ضد جهانی شدن باید بیاموزد که هر موفقیت کوچک در مبارزه علیه استثمار لگام گسیخته فقط بشرطی امکان پذیر است که آمادگی واقعی برای پشت سرگذاشتن سیستم سرمایه داری موجود باشد و سازمان طبقاتی طبقه کارگر باید برای این مسأله پاسخ بیابد که چگونه یک محصول دگرگونی انقلابی می تواند با تکیه بر تجارب عملی زندگی تحکیم شود و قوام یابد.

متن حاضر مصاحبه فرانسیسکا آئوگشتاین (Franziska Augstein) و هریبرت پرانتل (Heribert Prantl) خبرنگاران روزنامه آلمانی زود دویچه تسایتونگ با 5 تن از سیاستمداران برجسته و کهنه کار عضو حزب های بزرگ این کشور است، که بدعوت این روزنامه پاسخ گفته و پیرامون پرسش های طرح شده به تبادل نظر پرداخته اند.