-

وُلف همچون یکی از بزرگترین استادانِ ژانرِ آوازی-انجمنگاهیِ سدۀ نوزدهم، که آیین های کلاسیک آوازیِ وین از بتهوون گرفته تا شوبرت و شومان را گسترش داده و گزیده چینی کرد، وارد تاریخ موسیقیِ جهانی شد. از سوی مادر، وُلف با هربرت فُن کارایان خویشاوند است. بنابر گواه توماس مان، برخی از ویژگی های زندگی نامۀ وُلف برای نمونۀ قهرمان ِ بنیادین ِ داستان ِ بلند...

در سال ۱۸۴۱ هاینه در نامه ای از پاریس نوشت: «گه گاه نمی توانم از آن انگاره دور شوم، که گویا در ویولون ِ بریو روان ِ همسر از دنیا رفتۀ او جای دارد و می خواند. تنها ارنست، بوهمیایی ِ سرایشگر می تواند از ساز خود این چنین آواهای نرم، نازک و شیرین بیرون کشد».

بلا بارتوک آهنگ سازی بشمار می آید، که نه تنها برای هم دورانان ِ خود بدل به الگو شد، بلکه برای آیندگان نیز. همۀ راه زندگی و هنری آفرینش گرانۀ او ـ نمونه ای از بی باکی و سپاس گزاری است. او، نه کم آفریده های دوست داشتنی ساخت، که در آنها سبک ِ خودگردان ِ ویژۀ خود را بازتاب داد، که امروزه یکی از بزرگترین دستاوردهای فرهنگ موسیقیایی سدۀ بیستم بشمار می ...

آلکساندر آلکساندروویچ آلیابی یف جزو برجسته ترین آهنگسازان نیمه نخست سده ۱۹ به شمار می آید. او که در جنگ میهنی سال ۱۸۱۲ شرکت کرده بود و دوست دکابریست ها بشمار می آمد، توانست در هنر آفرینشگرانه خود تلاش های ِ نو و پیشروانۀ هنر روسی این دوران را بیان کند. رمانس های او، جستارهای میهنی دارای ارزش بسیار، اندیشه های آزادی خواهانه و میهن دوستانه را وارد...

برونو والتر را به خاطر برخورد ِ همدردانۀ او به ارکسترها و همکاران ِ گروه، به خاطر نمونۀ یک روشنگر و باور به «تابش» فراخویی [اخلاقی] هنر، بارها آدم گرا می نامند. او به اجراکنندگان اندرز می داد تا «در تلاش برای واگذاری درایشات درونی باشند، اما در کنار همۀ دلواپسی آنها، وارستگی را نگاه دارند»، زیرا «نخستین نشانۀ وارستگی عبارت است از سادگی و روشنی»....

گویدش که منم بُرم گیسوانِ زیر چادر پیشِ چشمِ مردم
که بدانند منم گذشتم از خیرِ ولایتِ فقیه، شده ام همرهِ مردم.
گهی پر از امید که بدمد به میهنم نسیمِ بهار و آزادی
گهی در وحشت اینکه نکنند پاره پاره میهنم بنام آزادی
چرا که ماران خوش خط و خال و چند سرِ جهانی نیز
در پیِ ایرانی سوخته و ویران شده...

زیبا کبوترِ کُرد
در گامی به میهمانیِ پایتخت
بی آنکه از پیش بداند
با آن گامش
جهان و دیارش
آبستن چیست،
در تورِگزمگانِ «ارشاد» افتاد
و پرپر شد،

پا بپای لرزاندنِ دلها،
زلفکی آشفته می­ جنبید
بر پیشانی و چشم و ابروانِ
زیباچهر دختری
در نسیم آنسوی خیابان،
....

...
روز از عصر گذشته بود
که حکمت افلاطون در جام سقراط چکید،
من اما فلسفه ارسطو را
در هوش ریتسوس و جسارت کازانتاکیس را در پله های پائین المپ
وداع کردم.

در ارکستر آکادمیک کشوری [دولتی] خانۀ نمایش بزرگ [بالشوی تئاتر]، ویولونسل ساختۀ باتوف دارای جایگاه ویژه ای است؛ جایگاهی شایسته. تکنوازان ِ ارکستر برای نواختن آن بایک دیگر پیکار می کنند. تکنوازی با ساز ِ پرآوازه، شگفتی شادی آوری را برای شنوندگان به همراه می آورد. «چه نیرویی؟ چه آوایی! آیا این استرادیواریست؟ نه، شاید، ماجینی؟ آن هم نیست. این باتوف...