-

اگر ریشه ها و بافتارهای کنونی عقب ماندگی های مادی و معنوی و نتیجه آن فقر و ستم دهشتناک گریبانگیر جهان امروز را به درستی درنیابیم و به کالبدشکافی دقیق آن همت نگماریم هیچ موفقیتی در مبارزه با نیروهای بازدارنده ملی و جهانی نصیب مان نخواهد شد. از این رو، کم ترین تردیدی وجود ندارد که بشریت برای رسیدن به یک زندگی انسانی و دموکراتیک توأم با صُلح و آرامش و بر کندن ریشه تروریسم که نتیجه بی تفاوتی ها نسبت به زندگی توده های میلیونی مردم و گسترش فاصله های طبقاتی، استثمارگری پراکندن نومیدی و روبیدن چشم انداز روشن به روی زندگی و غیره است، چاره ای جز کوتاه کردن دست اربابان کوچک و بزرگ جهان و نهاد هماهنگ کننده آن ها، گروه 8، وجود ندارد.

از آن جا که برخی از درس خواندگان ایرانی ذوب در جهان روایی سرمایه داری وحشی به نام اقتصاددان، سیاست شناس و تئوری پرداز شبان روزان از سکوی سخن پراکنی های تصویری و شنیداری لندن و واشنگتن و لُس آنجلس و در سایت های خود در وصف سیاست های خانمان برانداز نومحافظه کاری و نولیبرالی در جهان از جمله ستایش از به قدرت رسیدن سارکوزی و برنامه های ضد دموکراتیک او دادِ سخن داده اند جا دارد این بار برای افشای چهره سارکوزی این راست افراطی تازه از راه رسیده برخی از دیدگاه ها و برنامه های او را به اختصار از نظر خوانندگان بگذرانیم

اکنون که ایالات متحد آمریکا نقشه های ضد بشری فراامپریالیستی خود را در ایجاد «خاورمیانه بزرگ» از طریق تجاوز به عراق و به زیر سلطه کشیدن و تخته پرش قرار دادن آن برای فرمانروایی بر همه کشورها و مردم منطقه ناکام می بیند، همه کوشش خود را روی تفرقه اندازی میان مردم عراق و دامن زدن به جنگ قومی و قبیله ای و مذهبی متمرکز کرده است. اینک، آشکارا واقعیت تلخ «جنگ همه علیه همه» در عراق و پیرامون آن چهره نما شده است. درایت بسیار عمیقی لازم است که کشورها و ملت های منطقه خود را از این مهلکه بیرون کشند و در دام فتنه انگیزی اوباشان و باجگیران امپریالیستی نیفتند.

خلاصه نگرش دکتر آریان پور که در سال 1334 به صورت سخنرانی در بخش ایرانی دانشگاه لنین گراد ایراد شد.

توسعه ابتدا باید از نظر روانی و فرهنگی شروع ‌شود و سیاست ‌گذاری در مرحله بعدی است که خود باعث می‌شود تا سوسیالیست‌های دموکرات‌‌تری ساخته شوند که اعلام می‌کنند ما حوصله‌‌مان از سرمایه‌‌داری سرآمده است چون این سیستم دیگر نه از نظر محیط زیست، نه خدمات اجتماعی ، نه در فرهنگ و نه در آموزش دیگر کارآ نیست.

دموکراسی اقتصادی شکل کارای سوسیالیسم و در واقع کاراتر از سرمایه داری است. البته بعید است که کارایی یگانه قدرت اش باشد. یک تحیل دقیق و مناسب نشان می دهد که دموکراسی اقتصادی کم تر از سرمایه داری مجذوب حرص و ولع رشد است و در نتیجه با جهانی که ناگزیر با محدودیت های محیط زیست روبرو است سازگارتر، دموکراتیک تر و برابری خواه تر است.

برای کشورهایی مانند ایران ضروری است که از رویارویی های مرگبار و خطرناک با قدرت های اتمی بپرهیزند، از راه وفاق ملی (بر مبنای دمکراتیزه کردن کشور) به استحکام و یکپارچگی داخلی خود بپردازند و با یافتن متحدین استراتژیک بویژه با گسترش مناسبات سیاسی و اقتصادی با همه کشورها و در پیش گرفتن سیاست تشنج زدایانه و صلح آمیز خطر درگیری و جنگ را به حداقل ممکن برسانند. آغاز گفتگوهای دیپلماتیک و برقراری مناسبات سیاسی با آمریکا هسته اصلی چنین سیاستی را تشکیل می دهد.

به پاس خدمات برجسته این شاعر بزرگ معاصر ایرانی روز بزرگداشت او را مقارن روز شعر و ادب فارسی نامگذاری کردند و مجسمه زیبایی از وی در تهران به پا داشتند که فکورانه به رهگذران می نگرد و انگار که می خواهد به آنان چیزی بگوید. نسل های متوالی از اشعار زیبایش لذت خواهند برد و یاد و نام وی در تاریخ فرهنگ ایران پایدار خواهد ماند.

اغلب فیلسوفان راست می پندارند که آزادی و برابری چنان با یکدیگر ناسازگارند که دست یافتن به یکی رسیدن به دیگری را ناممکن می سازد. به باور آن ها هنگامی که آزادی و برابری بدین سان رویاروی هم قرار می گیرند، باید آزادی را بر برابری ترجیح داد. برخی فیلسوفان از این موضع گیری ابراز تأسف می کنند و برخی دیگر ایرادی در آن نمی بینند.

عرصه های عقب ماندگی در كشورمان آنقدر گوناگون است و كمبود ها و نياز ها آنقدر زياد و متنوع می باشند كه جا برای هر آنكس كه مايل به انجام كاری باشد و ايده اي داشته باشد، وجود دارد. فقط بايد آستين ها را بالا زد و به كاری مفيد اقدام كرد. وقتی گروه های اجتماعی اروپا با استفاده از کمک های کوچک به ایجاد امکانات آموزشی برای کودکان افغانستان اقدام می کنند، چرا ما برای کودکان جامعه خودمان و افغانستان نکنیم؟ ما هر زمان که کوشش های خود را داوطلبانه و یا برنامه ریزی شده در جهت پیشرفت آغاز کنیم، مدتی تاخیر داشته ایم. حد اقل بین100 سال تا 200 سال.

مارکس به دلیل های گوناگون، شاهکارش،کاپیتال را به سامان نرساند. او بازمانده از کار و گردن نهاده به ناکامی، تصدیق کرد که در به فرجام رساندن طرح بزرگ نقد اقتصادی اش از توان لازم برخوردار نیست. با این همه، اوکاپیتال را از جذابیت یک شاهکار ناتمام و ناکامل لبریز کرد. البته، این امر تا اندازه ای آزادی عمل برای نظرورزی های خطرناک، که مدت درازی درمارکس شناسی آکادمیک مد روز بود، فراهم کرد.

با توجه به کمبود منابع آب شیرین در جهان، آب به یک «کالا»ی استراتژیک در سده 21 بدل خواهد شد، که از سوی قدرت های بین المللی و کنسرن های زیر حمایت آنان همچون سلاحی مورد سؤاستفاده قرار خواهد گرفت. اگر امروز ملتی فاقد سیاست دوربینانه در این مورد باشد، فردا با این واقعیت غافلگیر کننده و تلخ روبرو خواهد شد که برای تأمین آب خود ناچار به دنباله روی از سیاست این یا آن کشور، این یا آن کنسرن فراملی خواهد بود.

چنین بنظر می رسد که شرایط سیاسی و اجتماعی برای فعالیت نیروهای عرفی، چپ، مترقی، دمکرات و دگراندیش در منطقه خلیج فارس و خاورمیانه در حالیکه تشنج، بنیادگرایی و خشونت در آن روبه گسترش است، دشوارتر خواهد شد. از آنجا که نیروهای افراطی در سطح منطقه ای عمل کرده و گروهبندی های فراملی ایجاد نموده اند، مبارزه نیروهای عرفی، چپ، مترقی و دمکرات در چارچوب صرفا ملی نمی تواند چندان کارآ و ثمربخش باشد. این نیروها تنها در یک ائتلاف منطقه ای مستقل از سیاست های این یا آن قدرت بین المللی می توانند در نقد پیگیر سیاست های مخرب نومحافظه کاران آمریکا و یاران انگلیسی شان از یکسو و مبارزه با بنیادگرایی، خشونت و تشنج از سوی دیگر، در زندگی سیاسی این منطقه اثرگذار باشند.

تفکیک ورزش از هدف های ایدئولوژیک و سیاسی رژیم جمهوری اسلامی همواره یکی از گره گاه های مبارزات مدنی مردم ایران علیه حکومت اسلامی بوده است. این انتظار می رفت که نیروهای سیاسی در کشوری که تجربه تلخ کشتار ورزشکاران اسراییلی در المپیک مونیخ را که حاصل آلودگی سیاست با ورزش بوده، پشت سر گذاشته اند، نیز چنین تفکیکی را قایل شده و حساب تیم ملی فوتبال ایران را از دولت جمهوری اسلامی جدا کنند.

مروری بر کارنامه پرافتخار به آذین سیمایی از انسانی آزاده بدست می دهد که در پایبندی به اصول آرمانگرایانه، آزادیخواهانه و عدالتجویانه خود همواره از چارچوب نحله های اندیشگی و سیاسی ای که در آن قرار داشت، فراتر می رفت و همین از او چهره ای ملی ساخته است. به آذین به ستاره ای در آسمان فرهنگ و هنر مردم ایران تبدیل شده است که از نور آن نسل های مختلف پویندگان راه آزادی، دمکراسی، صلح ، عدالت و بهروزی بهره می جویند. یاد کرد از او بی اختیار این سخن آتشین ابوالحسن خرقانی را در ذهن ها زنده می سازد:« چه بسیار زندگان که بر روی زمین می روند، آنان مردگان اند، و چه بسیار مردگان که در زیر خاک خفته اند، آنان زندگان اند»

یكی از ویژگی های ماركسیسم گرامشی این است كه او آشكارا آن را به مثابه تئوری عقلانیت نشان می دهد. وضعیت ماركسیسم ماركس و انگلس این گونه نیست كه فقط به كاربرد ساده و بی پیرایه واژگان عقلانیت بپردازد. بیشتر وقت ها الهه عقل موضوع نقد ایدئولوژی ها نیست. بر عكس، گرامشی همواره از واژگان عقلانیت استفاده می كند. این چیزی است كه بیكباره او را در فضای تئوریك خاص در فلسفه قرن 20 و در بحث های كنونی كه در آن جریان دارد، قرار می دهد.

نتیجه های اجتماعی تعرض فزاینده نولیبرالی: فقر، بیکاری، بیسوادی، بی نظمی ها جایی برای برقراری دموکراسی واقعی باقی نمی گذارد. نهادهای هدایتگر فراامپریالیسم جهانی که ایدئولوژی لیبرالیسم نو را در قالب برنامه های تحمیلی به جهانیان به اجرا در می آورد، قربانیان عمده اش را از میان بی چیزان جهان می گزیند و تمام بشریت را به طور جدی در معرض خطر نابودی هستی واقعی انسان قرار داده است. از این رو، به راحتی می توان گفت که لیبرالیسم نو با چنین ویژگی به منزله چهارمین جنگ جهانی علیه بشریت به شمار می رود.

اندیشه حقوق اجتماعی بشر در منزلت انسانی و نیز در برابری انسان ها برخواسته از اندیشه حقوق طبیعی نهفته است. روشن است که کشمکش و نبرد بین درک لیبرالی از حقوق بشر و برداشت متکی بر عدالت اجتماعی ازآن روزی اجتناب ناپذیر می شود، مگر اینکه تساوی حقوق نه فقط در برابر قانون بلکه در عرصه های مادی و اقتصادی نیز حکمفرما باشد.

در جامعه ایی كه شانس گفتگو از شهروندانش صدها سال است که توسط فرمانروایان بی خرد و گزمه هایشان، دزدیده شده است، جایی برای رشد عقلانیت باقی نمی ماند. كسی به فكر ایجاد امكانات برای دیگران نمی افتد. ملت نیز همچون گذشته در گیر عقب ماندگی فرهنگی و علمی باقی می ماند و همه هم گله دارند كه چرا مردم ما می توانند عكس كسی را در كره ماه مشاهده كنند و چشمشان هم درد نگیرد.

آواره، درست است كه هجران و درد دوری از وطن را هم چون مهاجراندارد، ولی خود به انتخاب خویش جای خوش تر بر نگزیده است.... آواره، قدرت انتخاب ندارد. او به اجبار به گوشه ای پناه برده كه پناهش داده اند. آواره پناهنده است. زندانی گوشه ایی است كه اگر آب و هوایخوش تری هم داشته باشد و نان و تن پوش بهتری هم گیرش بیاید، غریبه ای است دل مرده ...