یش از هشتصد فعال حوزه ادبیات کودک و نوجوان در ایران با انتشار بیانیه‌ای بازداشت نوجوانان معترض و حضور کودکان در واحدهای ویژه سرکوب اعتراض‌ها را محکوم کردند…. در این بیانیه که روز پنج‌شنبه، هفتم مهر، منتشر شده، آمده است: «این روزها در میان مردم خشمگین و دادخواهی که در اعتراض به کشته شدن مهسا امینی به خیابان آمده‌اند، نوجوانان به جان‌آمده‌ای نیز هستند که به امید مشترک رقم زدن آینده‌ای روشن و عاری از بی‌عدالتی و جبر و سرکوب به اعتراضات پیوسته‌اند.»
زیبا کبوترِ کُرد
در گامی به میهمانیِ پایتخت
بی آنکه از پیش بداند
با آن گامش
جهان و دیارش
آبستن چیست،
در تورِگزمگانِ «ارشاد» افتاد
و پرپر شد،
حکومتی که جرات ندارد خود را به رای مردم بگذارد، و حاضر نیست صدای مردم را بشنود، سرنوشت اش در خیابان و به دست مردم تعیین خواهد شد. وظیفه نهادهای موجود مدنی است که در نبود حزب ها و سازمان های سیاسی وظیفه مهم سازماندهی مردم و عمل متحد را بعهده گرفته و قدرت مردم را اعمال کنند. نظامی که برخلاف خواست مردم عمل کرده و برای حفظ خود و طبقات انگل صفت حامی شان دست به هر جنایتی می زند، با زور مردم روبرو خواهد شد. آن روز دیر نیست.
جدال ها قطعی و دوران تعیین تکلیف است. جدال مردم برای رها شدن از همه نکبت فقر ، سرکوب ، تحجر، غارتگری و فساد در مقابل قدرتی که برای بقا و استمرارش به اسلحه و ثروت متکی ست. اما این شرایط تاریخساز به وضعیت گذشته بر نخواهند گشت. ما بازنشستگان هم اکنون نه برای “چانه زنی” و نه تنها برای مقابله با حقارت های قوانین ضدکارگری ، که برای زندگی های به غارت رفته مان، برای خلاصی از همه قوانین و ساختارهای ضد انسانی و برای رفاه و آزادی به میدان قطعی جدال خواهیم آمد.
پا بپای لرزاندنِ دلها،
زلفکی آشفته می جنبید
بر پیشانی و چشم و ابروانِ
زیباچهر دختری
در نسیم آنسوی خیابان،
....
کشتن مهسا پیامی رسا برای مردم ایران دارد: تا زمانی که این حاکمیت ضدملی و ضدمردمی پابرجا است، قتل و نابودی و فساد و خرافه و جهل بر ایران حاکم خواهد بود.
...
روز از عصر گذشته بود
که حکمت افلاطون در جام سقراط چکید،
من اما فلسفه ارسطو را
در هوش ریتسوس و جسارت کازانتاکیس را در پله های پائین المپ
وداع کردم.
امروز 11 سپتامبر جا دارد که به روال هر ساله یادی از جنایتی فراموش نشدنی در تاریخ بشریت کنیم. 49 سال پیش در چنین روزی امپریالیسم آمریکا و متحدان داخلی اش در شیلی به سرکردگی ژنرال پینوشه، حکومت دمکراتیک دکتر آلنده را سرنگون ساختند. دکتر آلنده که حاضر به تسلیم شدن در برابر کودتا چیان نبود، اسلحه به دست تا آخرین فشنگ خود در کاخ ریاست جمهوری مقاومت کرد و کشته شد. در نتیجه این کودتا در کنار شخصیت های برجسته ای چون ویکتور خارا و پابلو نرودا، هزاران فعال اجتماعی تیرباران، شکنجه و سربه نیست شدند. به دنبال کودتا همه نهادهای مدنی منحل، رسانه های گروهی غیردولتی تعطیل و خونتای سرهنگان برای دهه ها در این کشور مستقر شد.
نگاهی به محافل شاعران، نویسندگان، و هنرمندان جوان ایرانی از نیمه دوم دهه ۱۳۲۰ تا کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، از جمله خاطراتی درباره اولین شعرخوانی هوشنگ ابتهاج در اتحادیه مقدس محصلین در شهر رشت در۱۸اُم اردیبهشت ماه ۱۳۲۲خورشیدی
در ارکستر آکادمیک کشوری [دولتی] خانۀ نمایش بزرگ [بالشوی تئاتر]، ویولونسل ساختۀ باتوف دارای جایگاه ویژه ای است؛ جایگاهی شایسته. تکنوازان ِ ارکستر برای نواختن آن بایک دیگر پیکار می کنند. تکنوازی با ساز ِ پرآوازه، شگفتی شادی آوری را برای شنوندگان به همراه می آورد. «چه نیرویی؟ چه آوایی! آیا این استرادیواریست؟ نه، شاید، ماجینی؟ آن هم نیست. این باتوف است.
شعرهای به یادگار مانده ی «سایه» از این دوران سیاه، اعلام جرم ملتی دیرینه سال است علیه حاکمیتی بربرمنش، ضدفرهنگ و آزادی کش؛ همان حاکمیتی که امروز از یکسو از زنان، فرهنگ سازان، معلمان و زحمتکشان «اعترافات تلویزیونی» می گیرد و از دیگر سو با ادای ارج گذاری به «سایه» و با اتکاء به هرزه نویسی هایی که از جنس همان «اعترافات تلویزیونی»اند، قصد مصادره نام و یاد او را دارد. اما میراث هنری به جا مانده از سایه گویاتر از آن است که حکومت توتالیتر اسلامی بتواند آن را دستمایه ای برای نجات خود از بحران مشروعیت سازد.
آنتروپولوگی یعنی علم شناخت انسان، نگرش به انسان به عنوان پدیده ای که از جسم و روح تشکیل شده است. آنتروپولوگی در ادبیات به بررسی آفرینش ادبی و ویژگی های انسان در تمامیت او می پردازد (انسانی که رفتارش تحت تاثیر روح و روان اوست). رابطه آنتروپولوگی و ادبیات رابطه ای دوجانبه است که همواره به صورت متقابل بر یکدیگر اثر می گذارد. در قرن هیجدهم در اروپا آنتروپولوگی یا شناخت انسان برای اولین بار به صورت علمی مورد بررسی قرار گرفت.
سمیر امین این مقاله را در سال 2014 نوشته است. درستی و حقانیت آن بخش از تحلیل او که مربوط به سیاست های راهبردی نیروهای امپریالیستی است، درعمل به اثبات رسیده است. در مورد گزینه هایی که او برای تحول سیاست در روسیه برشمرده بود، این جمله ها قابل توجه است:"«سیاست بین‌المللی» روسیه در صورتی که از حمایت مردم روسیه برخوردار نشود به شکست خواهد انجامید...فاشیسم در اوکراین را نمی‌توان با فاشیسم در روسیه به چالش کشید. مقصود آنکه این حمایت تنها در صورتی محقق می‌شود که سیاست داخلی اقتصادی و اجتماعی فدراسیون روسیه به نفع منافع اکثریت زحمتکشان و کارگران دنبال شود."
به یاد صدها سگ «بی صاحبی» که در مرکز نقاهتگاه گندک دماوند توسط پاسداران سرمایه و خرافات دینی، قتل عام شدند. اینها از تبار همان کسانی هستند که در تابستان 67 بدون این که خم به ابرو بیاورند، هزاران زندانی سیاسی را قتل عام کردند. این توازی، تصادفی نیست. دشمنی با زندگی، در ذات نظام اسلام سیاسی است.
در دنیای مدرن بدیهی است که ایدئولوژی های «سنتی» دست از موجودیت نمی کشند. آنها در جنسیت گرایی، پدرسالاری، مردسروری، دگرسکس گرایی و بسیاری سلسله مراتب دیگر دوباره شکوفا می شوند و در چارچوب مناسبات هماهنگ نابرابر آنها قرار است جای گیر شوند. آنها زمینه نابرابری را که بر آن رویارویی طبقاتی «مدرن» صورت می گیرد، تشکیل می دهند. فرمانروایی مدرن طبقاتی پیوسته «ایده ها» و پراتیک هایی را که از دیرباز می آیند، درخدمت خود بازیابی می کند. اما بطور نسبی با بسیج منابع عرصه فراساختاری (آزادی، برابری، عقلانیت) است که می توان با ایدئولوژی های سنتی مبارزه کرد.
در بژتسک (شهری در استان تورسک)، امروزه همه می دانند، که واسیلی واسیلیویچ آندره یف پایه گذار نخستین ارکستر سازهای مردمی، موسیقیدان-روشنگر، چه کسی است: نوآورندۀ شماری از سازهای مردمی، شناساگر خستگی ناپذیر هنر ِ موسیقی روسی... خواندن و بررسی راه ها و روش هایی که واسیلی واسیلیویچ آندره یف برای پایه گذاری ارکستر سازهای مردمی روسی به کار برد، می تواند برای موسیقی دانان ایرانی که در زمینۀ موسیقی مردمی کار می کنند بسیار مفید باشد
برای آلمان نقد دین در اساس پایان یافته است، و نقد دین نخستین شرط هر نقد است… بینوایی دینی از یک سو بیان بینوایی واقعی و از سوی دیگر، اعتراض به بینوایی واقعی است. دین آه موجود به تنگنافتاده است، احساس و عاطفه یک دنیای بی عاطفه، همانگونه که روح اوضاع بی روح است. دین افیون ملت است.
رقابت بین قدرت‌های جهانی آمریکا، روسیه و چین، اروپا را مجبور می‌کند هر کار ممکنی را انجام دهد تا به درگیری هسته ای قدرت های بزرگ کشیده نشود. اگر به زودی از طریق مذاکرات صلحی حاصل نشود، خطر جنگ هسته ای افزایش خواهد یافت، زیرا مسئولان در مسکو در تنگنا هستند و ماجراجویان در واشنگتن سال ها بر این باورند که می توان یک جنگ هسته ای را تنها به اروپا محدود کرد.
این روز بزرگ، یک پیام فراموش نشدنی برای طبقۀ کارگر جهانی در بر دارد و آن اینکه: آزادی طبقۀ کارگر تنها به دست خود و با اتحاد و همبستگی و مبارزه‌ای سازمان یافته و متشکل محقق می‌شود. واقعیت این است که نظام سرمایه‌داری وضعیت اقتصادی و سیاسی خطرناک و راه حل‌های فاجعه باری را برای کارگران و توده‌های زحمتکش در سرتاسر جهان به وجود آورده است که آشکارا آنان را به ورطه فقر و فلاکت می‌کشاند. «راه حل‌های اقتصادی» ای همچون: توسل به رویکرد «بازار آزاد»؛ توسعۀ لجام گسیخته خصوصی‌سازی و مقررات زدائی؛ حذف یا کاهش خدمات عمومی، کالائی کردن هرچه بیش‌تر همه چیز که بازپس گرفتن دستاوردهای کارگران، انداختن بار بحران اقتصادی بر دوش آنان و توده‌های زحمتکش و تخریب هم...
باید اشاره کنم که حمله‌ی نظامی روسیه به اوکراین و عملکردِ سیاسیِ شخص پوتین و دستگاه دیکتاتوری بی‌رحمِ او بدون هیچ اما و اگری مسئولِ جنگ جنایت‌باری است که به آوارگی میلیون‌ها نفر، کشته شدن بسیاری از مردم، ویرانی شهرها، ویرانی محیط زیست، و تحمیل هزینه‌های غیرمولد و مخرب به مردم هر دو کشور انجامیده است. اما تحت هیچ شرایطی نمی‌توان پیش‌زمینه‌های سیاسی و اقتصادی ناشی از عملکردِ امپریالیسم امریکا و متحدانش درماشین جنگی سرمایه‌ی جهانی، ناتو، را نادیده گرفت.
