، همان طور که مارکس کشف کرد، سرمایه داری از یک عدم تعادل به عدم تعادل دیگری که از مبارزه های طبقاتی و کشمکش های سیاسی بین المللی ایجاد می شود، حرکت می کند، بی آن که تلاشی برای تعادل داشته باشد. در حقیقت، یک تاریخ گسترش سرمایه داری وجود دارد، اما «تئوری» گسترشی که از پاره ای بدیهیات رایج فراتر رود، وجود ندارد. زیرا تاریخ پیش از واقعیت یافتن نوشته نشده است.
برخلاف کسانی که با اتکا به امکانات و منابع مالی دولت‌های سرمایه داری مردسالار ارتجاعی به جای مبارزه با روابط مردسالارانه در پی کسب اعتبار و درآمد از جنبش زنان هستند کارزار زنان با اتکا به فعالین و حامیان‌اش، به زنان، به مردم، به سازمان‌ها مترقی و ... توانست مخارج سنگین این دوره از مبارزات خود را تامین کند. همه و همه این‌ها و همچنین داشتن فعالینی که شبانه روز و به طور خستگی‌ناپذیری فعالیت کردند ما را قادر ساخت موضوع چهلمین سالگرد خیزش زنان علیه حجاب اجباری را در صفوف مبارزاتی زنان در اروپا و آمریکا و ترکیه گسترش دهیم. توانستیم شعار« حجاب مرکز خشونت دولتی علیه زنان در ایران است » را به درجات بالایی فراگیر کنیم.
قدرت های «سه گانه» (زیر رهبری ایالات متحد آمریکا) قصد ایجاد یک جهان تک قطبی دارند که بر شالوده دو اصل اساسی بنا شده است: سروری مطلق کنسرن های فراملی و برتری نظامی تردیدناپذیر ایالات متحد آمریکا...در برابر این داعیه سروری مطلق می بایست یک جهانی شدن چندقطبی را قرار داد، که به منطقه های متفاوت جهان اجازه دستیابی به پیشرفت اجتماعی می دهد و ازینرو از یک دمکراتیزه ساختن واقعی پشتیبانی می کند و تشنج بین المللی را کاهش می دهد. راهبرد برتری طلبانه ایالات متحد آمریکا و متحدین ناتویی اش امروزه دشمن اصلی پیشرفت اجتماعی، دمکراسی و صلح است.
امروز ۱۶ اسفند ۱۳۹۷، مراسم باشکوهی به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن، با حضور صمیمانه جمعی از فعالین کارگری، بازنشستگان، معلمان، نویسندگان و شعرا، هنرمندان، فعالین حقوق کودک، جمعی از خانواده های دادخواهی و فعالین حقوق زنان و با حضور افتخاری منیره عبدی، همسر اسماعیل عبدی معلم زندانی برگزار شد.
چپ عمدتاً یک سلسله خواست‌‌های کلی را در بخش صنعت مطرح کرده ازجمله اجتماعی‌شدن صنایع، کنترل و مدیریت واحد‌‌های صنعتی توسط شوراهای کارگری و نیز به‌طور تلویحی سیاست خودبسندگی (اوتارکی) و بی‌ارتباطی با منابع خارجی. اما این شعار‌ها معمولاً بدون کوچک‌ترین توجهی به ماهیت و مشخصات صنایع کشور و کارگران صنعتی، و به واقعیت‌‌های موجود جهانی‌شدن سرمایه طرح می‌شود. ازاین‌رو شاید نگاهی کوتاه به صنایع ایران، و طرح سلسله سؤالاتی مشخص، چندان بی‌مورد نباشد، با این امید که زمینه‌ساز بحث‌‌های جدی در این مورد شود.
اسلام سیاسی درحوزه‌ی مسائل اجتماعی‌ی واقعی متحداردوی سرمایه داری وابسته و امپریالیسم مسلط است و از اصل ذات مقدس مالکیت دفاع می کند و نابرابری و همه‌ی ملزومات بازتولید سرمایه داری را مشروعیت می‌بخشد. دفاع اخوان المسلمین از قوانین ارتجاعی در پارلمان مصر در همین اواخر یکی از صدها نمونه از این دست است. برای امپریالیسم، اسلام سیاسی متحد ذیقیمتی است و امپریالیسم به این امرکاملاٌ واقف است.
با رفتنِ ناگهانی او جامعهِ ادبی ایران عضوی ارزشمند و انسانی آزاد اندیش را از دست داد، ضایعه یی جبران ناپذیر و دردناک برایِ همه یارانِ اندیشه.
در شرایط کنونی گذار به دموکراسی واقعی، مبارزه برای استقرار یک نظام دموکراتیک، سکولار و مترقی بر اساس یک قانون اساسی مترقی و انجام انتخابات آزاد و مبرا از تقلب و اعمال نفوذ قدرتمندان، که طی آن جریانات مختلف آزادانه سیاست‌های خود را پی‌گیری کنند، مهم ترین و عاجل‌ترین وظیفه‌ی نیروهای عدالت‌جو در همه‌ی کشورهای جهان است، تا از این طریق زمینه‌ی رشد و پیشرفت فزاینده‌ی جامعه‌ی مدنی و دولت دموکراتیک فراهم آید. این کار نیاز به سازمان‌دهی و آگاهی‌رسانی وسیع دارد ...
«آزادی همواره دست کم آزادی کسی است که دیگرگونه می اندیشد» این جمله ای است مشهور از رزا لوکزامبورگ، یکی از زنان برجسته و اندیشمند جنبش سوسیالیستی جهانی. اما نام این زن مبارز، در ادبیات و نوشته های سیاسی امروزه بیش از همه، در ارتباط با این جمله برده می شود که گفته بود بشریت می بایست میان سوسیالیسم و بربریت انتخاب کند. با نگاهی به وضعیت اجتماعی، سیاسی و اقلیمی جهان، به جرات می توان گفت که بشریت امروز پیش از هر زمان دیگری در تاریخ خود در برابر این انتخاب قرار گرفته است. چرا رزا لوکزامبورگ چنین اعتقادی داشت؟ در چه شرایط اندیشگی او این جمله را به قلم آورده بود؟ هنگام بیان این نظر، جهان در چه شرایطی قرار داشت؟
اعتراض علیه قانون جدید کار، که روز ۲ ژانویه از تصویب گذشت، درواقع قضاوتی بود نسبت به سیاست‌های نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، که زمینه را برای برآمد میلیون‌ها کارگر فراهم آورده‌اند تا در اعتراض به هزینه‌های سنگین زندگی و نرخ بالای بیکاری به خیابان بیایند. این اعتراض در هنگامه‌ای است که رسانه‌های هند از «گشایش ۶۳ هزار فرصت شغلی در راه‌آهن و اقدام ۱۹ میلیون کارگر متقاضی برای این مشاغل» خبر می‌دهند.
سرمایه داری سیستم معتبری برای درازمدّت نیست انباشت تصاعدی دایمی، بشریت و همراه با آن اعتلای اخلاقی و فرهنگی را به سوی نابودی حتمی سوق می دهد. فرارفت از سرمایه داری ضروری است. وانگهی، بنابر جهش بسیار بزرگ به پیش، وسیله های کُنش بشریت که انباشت را ممکن ساخته، فراهم آمده است. بنابراین، بنظر می رسد که سرمایه داری چونان پرانتزی در تاریخ است
«اعتراف‌گیری» در ساده‌ترین نقش خود سرکوب آزادی بیان است. آزادی بیان فقط آزادی در «گفتن» نیست، آزادی در «نگفتن» نیز هست. اگر کسی را به هر دلیل مجبور کنند بگوید، بنویسد، به نمایش درآورد آنچه را نمی‌خواهد و نمی‌پسندد، آزادی بیانش نقض شده است. سخنی که با سلب اختیار و آزادی از انسان به زبان بیاید بی‌اعتبار و بی‌ارزش است و باید آن را در ردیف هذیان قرار داد. زیرا عامل اعتباربخش سخن، یعنی اختیار آدمی، در آن وجود ندارد.
دیروز سالروز بازداشت من بوده و از آن روز تا کنون هشت سال تمام گذشته است. باور می کنی که با همۀ سختی هایش، این سالها برایم بسیار بارور بود؟ من از زندگی براستی سپاسگزارم. خرمن بزرگی از درد و رنج و گاه رخشان ترین شادی به من بخشیده است،... الان پانزده روزاست که در خانه ام. معمولا پس از چند روزی دنبالم می آیند و می برند. این بار طول کشیده است. نمی دانم چه تصمیمی دارند. من نه چیزی می پرسم، نه چیزی می خواهم. رفتارم طوری است که منت پذیر و بدهکار نباشم. خود دانند. اگر در بند باشم و اگر آزاد، در هر حال خودم بوده ام و هستم و گردنم خم نشده است و نمی شود.
آریان پور تاثیر بسیاری بر گرایش جوانان به مارکسیسم گذاشت و درس ها و نوشته های اش در تعارض با تدریس و آثار اسلامی علی شریعتی، مهدی بازرگان و همراهان شان قرار می گرفت... او پویایی تاریخ را مبارزه طبقاتی می دانست و آن را حرکتی زیگزاگی و آکنده از پیروزی و شکست ترسیم کرده بود و شاید به همین سبب، برخلاف بعضی از مارکسیست ها، تغییر مسیر نداد... او در حالی دنیا را ترک کرد که سرمایه داری و بنیادگرایی دینی کره زمین را به میدان تاخت و تاز اقتصادی و نظامی تبدیل کرده بودند و فقر و خشونت بیشتر از هر زمانی بیداد می کرد.
اینشتین با انتشار "نامه خدا" نه تنها به تعبیرهای نادرستی که از استعاره های وی می شد بلکه همچنین به مشاجره های طولانی بین طرفداران و مخالفان دین در باره گفتاورد او "علم بدون دین لنگ است و دین بدون علم کور است" مطرح بود خط بطلان کشید.
ما به تنگ آمده ایم، موضوع همین است . سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران _ چون پیش تر _ اعلام می دارد که با برخورد امنیتی با کارگران به شدت مخالف بوده و نگران جـانِ إنسان هایی است که بی جهت اکنون در زندان ها به سر می برند و خواستار آزادی بی قید وشرط آن هاست. تزریق ایدئولوژی تـرس و اختناق در این سرزمین نه تنها کمکی به حل مشکل معیشت و اقتصاد نخواهد کرد بلکه شکاف بین طبقات مزد بگیر را با نهاد دولت بیش از پیش، بیشتر خواهد کرد.
لذا ما شوراهای صنفی دانشگاه های تهران تمام غرضورزی های روا گشته بر شوراها را محکوم میکنیم و اعلام میداریم تا دستیابی به سازوکاری دموکراتیک که همانا تشکیل اتحادیه کشوری شوراها با رای جمیع شوراهاست سازو کار عقیم کلان مناطق را تحریم میکنیم
در فقدان حضور پررنگ چپ در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی یقیناً راست کماکان به حضور هژمونیک خویش ادامه خواهد داد. ممانعت از هژمونی جریانات راست بر روند تحولات آتی ضرورتاً از مسیر ارتقای چپ به نیرویی سیاسی می‌گذرد.
سیاست ضدیت با جامعه مدنی محدود به درون مرزهای ایران نمی شود. حکومت ج. ا از همان ابتدای شکل گیری خود تا به امروز با تمام نیرو به مبارزه با نهادهای مدنی خارج از کشور نیز پرداخته است. وقتی فعالیت های نهادهای مدنی خارج از کشور جایی در سیاست گذاری این نیروها ندارد، این تصور ایجاد می شود که نیروهای سیاسی نسبت به نهادهای مدنی پیرامون خود و دست اندازی های رژیم به آنها بی تفاوت اند. اگر بپذیریم که دمکراسی وارداتی نیست و پیش شرط برقراری و ماندگاری آن در گروی یک جامعه مدنی نیرومند است، خطا است اگر عرصه جامعه مدنی در خارج از کشور به رژیم وانهاده شود.
بسیاری از فیزیک دانان اکنون بر این باورند که باید تعداد بیشتری ذراتِ اولیه نسبت به مقدار در نظر گرفته شده توسط مدل استاندارد وجود داشته باشند. این نکته به یقین به معنای مهم ترین تحول در فیزیک ذرات زیراتمی طی دهه های گذشته خواهد بود و امکان نگاه به چیزی را فراهم می کند که فراتر از قوانین شناخته شده ی جهان هستی، در انتظار ماست. تفاوتی ندارد که راه بسوی فیزیک جدید چقدر به درازا بکشد. شعار گالیلئو گالیله این بود: «آنچه قابل اندازه گیری است، اندازه بگیر و باقیمانده را قابل اندازه گیری کن». شعاری بهتر از این نمی توان یافت.
