حکومت درمانده اسلامی که راه حلی برای بحران های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ندارد، بی وقفه در کار سرکوب مردم ایران است. با همه وحشی گری و خشونتی که دستگاه اسلامی به کار می بندد، موفق به خاموش ساختن ندای حق جویانه زحمتکشان ایران نشده است. در زیر توجه شما را به گوشه هایی از مبارزات زحمتکشان ایران جلب می کنیم.
نام میلی آلکسه یویچ بالاکیرف برای بسیاری آشنا است، این نام بی درنگ آدمی را به یاد ِ «گروه کوچک توانا» می اندازد. اما کم تر آدمی که به دور از موسیقی شناسی باشد، پیدا می شود که بتواند بدون اندیشیدن حتی یکی دو آفریدۀ او را نام ببرد. این گونه شد، که بالاکیرف همچون یک کنشگر ِ همبودین [اجتماعی] و آموزگار شناخته شده، اما نه همچون یک آهنگ ساز. چرا سرنوشت ِ هنری ِ آفرینش گرانۀ او در سایۀ هم اندیشان ِ بزرگ او ماند و ارزش ِ راستین ِ جایگاه او در فرهنگ ِ روسی تا چه اندازه است؟
یک رویارویی با چین موجب پیدایش یک درگیری بدون برنده خواهد شد- که مانند جنگ اول جهانی با فرسایش هر دو طرف درگیری پایان خواهد یافت. سیاستمدار و استراتژ آمریکایی در زمینه امور خارجی در مصاحبه ای نظرات خود را درباره وضعیت کنونی و آینده جهان ابراز می کند.
از آنجا که دولت چین قبل از همه گیر شدن بیماری ازسطح اعتماد بسیار بالایی نزد شهروندان خود برخوردار بوده است، سوال این است که آیا این اعتماد بیشتر شده است یا کاهش یافته؟ نظرسنجی های ما در مورد اعتماد به دولت، پنج سطح مختلف – یعنی سطح شهرک، بخش داری، شهرستان، سطح استانی و ملی- را بررسی کرده است.
دگرگونی های احتمالی در سیاست بین المللی آمریکا پس ازرفتن دونالد ترامپ از کاخ سفید شاید امکانی برای کاهش هرچند اندک تنش ها درجهان و منطقه ی پر آشوب خاورمیانه فراهم سازد. اگرچه با توجه به چالش های موجود درجهان چند قطبی کنونی انتظار چندانی برای کاهش هزینه های نظامی در جهان تا چه رسد به برقراری صلح پایدار نمی توان داشت. اما به رغم همه ی آنچه که امروز درجهان شاهدیم، باید برای کاهش هزینه های نظامی وخلع سلاح عمومی و جهانی عاری از سلاح هسته ای و برقراری صلح جهانی پایدار مبارزه کرد.
به مناسبت درگذشت شاعر بزرگ کشور ما اسماعیل خویی توجه شما را به قسمت اول مصاحبه ای که حمید احمدی انجام داده بود، جلب می کنیم.
هر گام کوچکی که حقوق بشر لیبرالی، سیاسی و اجتماعی را تامین کرده و اگر اندکی آن را گسترش دهد، ارزشمند است. اما در واقع، در تحول اجتماعی بشریت، نیاز به برقراری منطق دیگری است که عالی ترین هدف آن، نه سود بهینه شده در رقابت، بلکه برآورده ساختن بهینه نیازهای انسانی و صلح اجتماعی و طبیعی است.
آزمایش معروف دو شکاف، دو اصل بنیادی مکانیک کوانتومی یعنی دوگانگی موج و ذره، که مطابق آن ماده و نور می توانند هم مانند موج و هم مانند ذره رفتار کنند، و نیز اصل برهم نِهی، که در آن یک شئ می تواند همزمان در چندین حالت باشد را نمایش می دهد. به تازگی، گونه ای از این آزمایش با سه شکاف، نگاهی به اثرها و جلوه هایِ ظریف قبلن نادیده گرفته شده را امکان پذیر می سازد.
اگر به جهان امروز بنگریم، سیر حرکت «بی نهایت خطرناکی» که امین برای سیستم سرمایه داری تصویر نمود ظاهراً در حال رخ دادن است. در سال ۱۹۹۲ بود که سمیر امین کتاب کوچکی به نامِ «امپراطوری آشفتگی» را در مطبوعات مانتلی ریویو منتشر نمود. فصلِ آغازین کتاب، «دنیایی غرق در آشفتگی»، با این پرسش آغاز شد: آیا از سلطهٔ ایدئولوژی جهانی سازی «می توان به این نتیجه گیری رسید» که «همهٔ جوامع کرهٔ زمین باید خود را تسلیمِ ضوابطِ عقلانی نمایند که حاکم بر گسترش جهانی سرمایه است؟ این نظرگاه، گرچه امروزه حاکم است، نه تنها غیر منطقی و اشتباه، که بی نهایت خطرناک است.»
اعتصاب ها و تظاهرات کارگران و زحمتکشان در ایران ادامه دارد. پاسخ نظام اسلامی به خواسته های برحق زحمتکشان ایران، زندان و سرکوب است. در این میان، همبستگی بین المللی با مبارزات زحمتکشان ایران که خواستار اجرای موازین حقوق بشر در ایران اند، در حال گسترش است. در اینجا توجه شما را به چند خبر جلب می کنیم.
آلبنیس یکی از نخستین آهنگسازان ِ اسپانیایی ِ دوران ِ نو بشمار می آید، که موسیقی مردمی ِ اسپانیایی را با وزن ها و آهنگ های ویژۀ آن، پایۀ هنر ِ آفرینشگرانۀ خود گذارد. گذشته از آن در هنر ِ آفریشگرانۀ او، درآیش ِ از خودنوازی نیز دیده می شوند. خوآکین تورینای آهنگساز، همدورۀ جوانتر ِ او دربارۀ آلبنیس چنین گفت: «پدر ِ ما، آلبنیس راهی را که باید برویم به ما نشان داد».
در ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴ لنین می میرد. چهار روز بعد در ۲۵ ژانویه نوشته ای از برتراند راسل فیلسوف انگلیسی در مجله ی The New Leader چاپ می شود. برگردان این نوشته را می توانید در سایت «ایران آزاد» بخوانید.
روز جهانی کارگر امسال در ایران، در شرایطی فرا می‌رسد که جامعه سراسر آماده خروش علیه وضعیت موجود است؛ در گوشه گوشه کشور اعتراضات، اعتصابات و تجمعات متعددی جاری است که در ماه‌های اخیر بر تراکم آنها افزوده شده؛ ما دانشجویان به عنوان بخشی از نیروی محرکه این اعتراضات و مبارزات مردمی، روز جهانی کارگر را به عنوان یک فرصت واقعی برای پیشبرد امور اعتراضی خودمان می‌دانیم؛ از این رو با طرح خواسته‌ها و مطالبات زیر، این همبستگی و حمایت قاطعانه از جنبش کارگری را اعلام میکنیم و تا احقاق تمام این مطالبات دست از اعتراض و مبارزه نخواهیم کشید
آن چیزی که امروز بر ما مردم ایران و پس از گذشت نزدیک به ۴۳ سال پس از انقلاب ۵۷ تحمیل شده است چیزی جز خیانت و تبدیل جامعه ای بزرگ با دارا بودن خیره کننده ترین ثروت های زیرزمینی و منابع انسانی به زمینی سوخته از سوی اقلیتی ستمگر نیست. حکومت گرانی که از طریق سرکوب و ساز و کارهای حاکمیتی بر بالای سر مردم به غارت و چپاول ثروت های اجتماعی و استثمار گسترده کارگران و حقوق بگیران بر بستر مناسبات کار مزدی مشغول هستند باید بدانند که نیروی متحد کارگران و دیگر مزدبگیران زحمتکش در مقابل شرایط موجود با قدرت خواهد ایستاد.
واقعیت این است که ما کارگران در شرایط کنونی با مشکل پراکندگی مواجه هستیم و این مسئله خود هشداری است که علی‌رغم ادامه کاری و ازخودگذشتگی در مبارزه و علی‌رغم اعلام همبستگی و همدلی آشکار و واقعی میان فعالان جنبش‌های اجتماعی، بدون یک همکاری جدی و سازمان‌یافته و سراسری در میان تمامی کارگران و زحمتکشان، قادر به مقابله با سیاست‌های ضدکارگری و تغییر شرایط موجود نخواهیم بود
نیروی راست از نظر سیاسی به چه معنی است؟ و دومین پرسش در رابطه با نولیبرالیسم است. جنبشی که خود را لیبرالیسم و یا حتی از جنس نوی آن می نامد، چه ربطی به نیروی راست افراطی دارد؟ از دیدگاه سیاسی دست راستی به آن گونه ایدئولوژی ها و آن شکل هایی از سیاست گفته می شود که متکی بر یک اصل اند و آن این اصل است که انسان ها و گروه های انسانی نه تنها در سرشت شان نابرابرند بلکه از لحاظ ارزشی نیز یکسان نیستند
متاسفانه هنوز برداشتِ بسزا و در خوری از جانبِ جامعۀ هنری و روشنفکری ما ایرانیان و بویژه تفسیرگرانِ برجسته سینماییِ ما، در بارۀ این آخرین شاهکار هنری آکیرا کوروساوا که سالهاست برایِ مردمِ جهان به ارث گذاشته انجام نگرفته است... آنها کمکی نکرده اند تا بر اشتیاقِ مردم برایِ برانگیختنِ آنها به دیدن این فیلم، آنهم با نگاهی عمیق و کنکاشگرانه بدان، و در نتیجه از آنِ خود کردن پیامهای انسانی، صلحجویانه، زیست محیطی و متفکرانۀ آن، بیافزایند. جای برجسته کردن این گونه آثار و هجومِ مشتاقانه بسویِ آنها متاسفانه هنوز خالی است، آنهم در فضایی که درزیرِ آوار و بمبارانِ بسیاری از فیلمها و سریالهای بی محتوا و زمان کُش و گاه فرمایشی، بشدت آلوده و زهرآگین گشته است.
صدای گرم، منطق ساده و گیرای اسدی و چهره صمیمی اش که در سخت ترین شرایط نیز خنده آن را ترک نمی کرد، در قلب و یاد دوستان و یاران اش ماندگار خواهد ماند. بی گمان یک روز در ایرانی آزاد، نسل های آینده زحمتکشان، بزرگداشتی در خور و شایسته فرزندان فداکار و پیشگام خود، مانند اسدی، برپا خواهد کرد.
سال ١٤٠٠ در شرایطی فرامی رسد که صدها مبارز آزادیخواه و عدالتجو در زندان ها و یا تبعیدگاه ها به سر می برند، سفره زحمتکشان ایران خالی است، فقر و بیکاری و بیماری همه گیر و بی دورنمایی گریبان اکثریت هم میهنان مان را می فشرد، زنان ایران به شدت زیر فشار و تبعیض های چندگانه قرار دارند، قلم ها شکسته می شوند، سازمان های مردم نهاد ممنوع شده، اعتراضات حق طلبانه مردم به خشن ترین شکل به خون کشیده می شوند...
صدوپنجاه سال پیش در روز ۱۸ مارس (۲۸ اسفند) ۱۸۷۱، کارگران و لایه‌های پایینی طبقه‌ی متوسط پاریس، شهری که قهرمانانه شش‌ماه محاصره‌ی کاملِ ارتش آلمان را پشتِ سر نهاده بود، در شرایطی که هنوز دشمن در خاک فرانسه و در بخش هایی در حومه‌ی شهر بود، به مقابله با توطئه‌های پی‌درپی دولتِ موقتِ جمهوری سومِ تازه‌تأسیس فرانسه پرداختند، و به قول مارکس «انقلاب باشکوه» خود را بر پا کردند؛ انقلابی که به‌رغمِ عمر بسیار کوتاهش نخستین تلاش برای ایجاد نوعی دولت مستقل کارگری، و الهام‌بخشِ جنبش‌ها و انقلاب‌های بعدی در نقاط مختلف جهان بود، و پس از یک‌ونیم قرن کماکان الگوی ایده‌آلِ بخشی از چپِ سوسیالیست در کشورهای مختلف ازجمله ایران است.
