-

جنبش زنان چگونه در ایران شکل گرفت و توانست زنان را از کنج اندرونی‌ها به مدرسه و دانشگاه بفرستد؟ زنان ایرانی چطور حق رأی گرفتند، و چرا پس از پیروزی در تغییر دادن بخشی از قوانین نابرابر، همه‌ی دستاوردها را به یک‌باره از دست دادند؟ در این مجموعه مقاله، با مرور تاریخ جنبش زنان در ایران، به جست‌وجوی پاسخ‌هایی برای این پرسش‌ها می‌پردازیم.

ایالات متحد آمریکا بخاطر منافع بنیادی اش بر همه اقیانوس های دنیا کنترل دارد. هیچ قدرت دیگری هیچگاه نتوانسته چنین کاری را بکند. به همین دلیل ما می توانیم در سراسر جهان وارد خاک کشورهای دیگر شویم ولی آنها نمی توانند چنین کاری را بکنند. این مساله خیلی خوبی است. حفظ کنترل اقیانوس ها و فضا اساس قدرت ما را تشکیل می دهد.

فعالان زنان صرفا دنبال خواسته‌هایی بودند که برای خودشان مهم بوده است و در حقیقت بر اساس تجربه‌ی زیست‌شان‌ از آن رنج می‌برده‌اند پس برای تغییر آن کوشیدند. این ضعف در جنبش زنان را می‌پذیرم البته ممکن است افرادی معتقد باشند این بخش بر عهده‌ی فعالان کارگری هست. اگر ارتباط موثری وجود داشت و فعالان کارگری شاخه‌ی زنان منسجمی می‌داشتند می‌توانستند این مطالبات را منتقل کنند. اما به هر حال، این نقص در جنبش زنان وجود دارد و من می‌پذیرم به عنوان بخشی از این فعالان نسبت به مطالبات زنان طبقه‌ی کارگر با تعریفی که از این مطالبات دارم بی‌توجه بوده‌ام.

گسترش مناسبات اقتصادی ایران و هند و افغانستان و آسیای میانه و قفقاز و ترکیه با استفاده از امکانات بندر بسیار مهم چابهار از دیدگاه راهبردی می تواند به نفع مردم ایران تمام گردد، جدا از اینکه چه حکومتی برسر کار باشد زیرا این همکاری ها به کاهش تنش ها در منطقه ی آشوب زده ی ما و به رشد و توسعه اقتصادی ایران و منطقه یاری می رساند.

امسال فریاد بلند کارگران بیشتر ازهر زمان دیگری گوش های سنگین مسولان را به لرزه در آورد است. اعتصاب و اعتراض کارگران باید منجر به زندگی با رفاه بیشتر در این جامعه برای کارگران شود. این درد دل دلهای زخم دیده ایست که دیگر نمی خواهند با فقر، بی عدالتی، تبعیض و نابرابری دست و پنجه نرم کنند.

مشاهدات زیادی از جهان حاکی از آن اند که علاوه بر ماده قابل مشاهده، جزء «تاریک» دیگری نیز باید وجود داشته باشد. محققان مدت زمان طولانی تنها نوعی از ذرات به نام ذرات سنگین با برهم‌کنش ضعیف (WIMPs) را بمثابه کاندیدایی برای ماده تاریک فرض می کردند. احتمالن بخش غیر قابل مشاهده کیهان بسیار متنوع تر از این فرض است.

در مراسم گرامی داشت ۸ مارس، روز جهانی زن که در شهر رشت برگزار شد، گفته شد: موانع داخلی به عدم تجربه‌ی زنان در تشکل یابی و بیم از دست رفتن امنیت شغلی یا تحت‌الشعاع قرار گرفتن فردیت آنان مربوط می‌شود و موانع خارجی عبارت‌اند از ساختار مردانه‌ی اتحادیه‌ها و در نظر نگرفتن شرایط زنان در اولویت‌بندی اتحادیه‌ها.

همه سرمايه هاي سازمان تامين اجتماعي متعلق به كارگران از بدو تاسيس تا كنون بوده است و در آينده نيز به نسل هاي بعدي كارگران تعلق خواهد داشت و دولت نمي تواند به بهانه تنظيم بودجه سالانه، ازكارگران سلب مالكيت كند! هر گونه دست اندازي به منابع سازمان تامين اجتماعي نابودي اين سازمان را در بر خواهد داشت !

حرکتهای اخیر از جمله حرکت دختران خیابان انقلاب، از زمره ی حرکت های جامعه ‏مدنی جدید محسوب می شوند ولی از آنجا که بی واسطه عمل میکنند، «مرز میان کنش مدنی و ‏سیاسی» را کمرنگ و نسبت به حرکت های مدنی نسل قبل رادیکال تر شده اند. چه بسا همین عامل ‏باعث شده که این حرکتهای عمدتاً مدنی، از سوی برخی «سیاسی یا انقلابی» تعبیر شوند. ‏درهرحال پس از سرکوب گسترده ی جامعه مدنی در سال 1388، به نظر می رسد که این کنشگری ‏جدید اجتماعی به شکل انفجاری در حال شکل دادن به جامعه مدنی نوین است.

مفهوم فضا مانند مفهوم زمان و مفهوم ماده در صد سال گذشته در ارتباط با دست آوردهای شگرف علمی تغییرات اساسی داشته است، تغییراتی حاصل از نقد فیزیکی و فلسقی آن. مفهوم جدید فضا بسیار متفاوت از آنی است که در طول هزاران سال گذشته تا اوایل قرن بیستم مطرح شدند. فضا برای دانش فلسفه یک موُلفه اساسی به حساب می آید. این که آیا فضا محدود یا نامحدود، مطلق یا نسبیتی است و یا اصولا موجودیت دارد یا رابطه ای میان موجودیت هاست و یا بخشی از یک چارچوب مفهومی، در دانش فلسفه مورد مناقشه است.

شاید فعالیت هایی همانند کمپین یک میلیون امضا و این بار برای حجاب اختیاری، و فراخوان هایی در ابراز مخالفت با حجاب اجباری و نابرابری حقوق زن و مرد و تظاهرات و گردهمایی های اعتراضی زنان و بکارگیری دیگرشکل های مبارزه فردی و گروهی برای تحقق حجاب اختیاری در درون کشور و پشتیبانی از این مبارزات از سوی ایرانیان خارج از کشور با یاری سازمان ها و نهادهای مدنی مترقی دیگر کشورها به پیشبرد امر مبارزه در این راستا یاری رساند و راه را برای رهایی بانوان ایرانی از بردگی کار خانگی و خشونت خانوادگی و آزار خیابانی و برای برابری کامل حقوقی مرد و زن و مشارکت زنان در همه ی گستره های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و اداری کشور هموار سازد.

برنامه ای در بزرگداشت نودسالگی استاد هوشنگ ابتهاج «سایه» به همت جمعیت ایرانیان بن (کوچ)، جامعه ایرانیان در آلمان و چند نهاد دیگر ایرانی

بحث ها در باره حال و آینده چین همواره مرا چندان متقاعد نمی سازند. در واقع، پرسش بسیار عام و انتزاعی «آیا چین سرمایه داری یا سوسیالیستی است؟» بد طرح شده است. چون هر پاسخی به این آلترناتیو مطلق خلاصه کردن مفهوم است. زیرا چین، به طور قطع از 1950 در راه خاص خود گام نهاده است و این حتا می تواند از انقلاب تایپینگ در قرن 19 به این سو باشد. بنابراین، من در این جا می کوشم مضمون این راه اصلی را در هر یک از مرحله های گسترش آن از 1950 تا امروز (2012) مشخص کنم.

بی تردید راهبرد جدید نظامی آمریکا و برنامه جدید سلاح هسته ای این کشور، به مسابقه تسلیحاتی در سراسر جهان دامن خواهد زد و جهان را ناامن تر از آنچه که امروز هست خواهد کرد و صلح جهانی را با خطر بیشتری روبرو خواهد ساخت. جامعه بشری اما امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند صلح و تفاهم و همزیستی مسالمت آمیز است زیرا توسعه و پیشرفت اقتصادی و بالا رفتن رفاه توده های مردم جز در سایه ی صلح و همزیستی پایدار و کاهش چشمگیر بودجه های نظامی امکان پذیر نخواهد بود.

ما از همه ی کارگران، معلمان، پرستاران و دیگر کارکنان بیمارستان ها و درمانگاه ها، از تمام کارمندان زحمتکش موسسات خصوصی و دولتی، از تمام بازنشستگان در سراسر کشور دعوت می کنیم خواست حداقل دستمزد ٥ میلیون تومان را با همه ی کارگران و مزدبگیران به پیش ببرند و بحق بودن، ضرورت و امکان آن را توضیح دهند.

نمی دانیم که آیا دست اندر کاران اصلی قدرت در جمهوری اسلامی پیام قیام دی ماه را دریافته اند یا نه ، چنانچه این پیام روشن برای دگرگونی های اساسی را درنیافته باشند وبه موقع عقب ننشینند _ که البته بعیدست که دریافته باشند و عقب نشینی کنند _ و جناح اصلاح طلب گوشزدهای لازم را نه به مردم بلکه به سرکوبگران و راستگرایان نکند وراه برای ایجاد دگرگونی های بنیادی و اساسی بر پایه ی شعارها و خواستهای مطرح شده از سوی مردم هموار نگردد، باید در انتظار روزهای بسیار سخت و ناهموار وپرتنشی درمیهنمان باشیم. زیرا گفته اند که ، خواهنده را می برند ونخواهنده را می کشانند.

ما در اینجا نمی توانیم در اختلاف بین محققان تصمیم بگیریم، اما آن را فرصتی برای ارائه پنج دیدگاه می بینیم، که به عنوان گزینه ای برای مهبانگ مطرح اند. مهم دانستن آن است که همه ی آنها در رقابت با یکدیگر نیستند. برخی از آنها مستقیمن مبتنی بر مدل های بسیار اساسی نظیر نظریه ی ریسمان ها هستند، در حالی که بقیه ی آنها بیشتر ناشی از یک کل بزرگ بوده و پویایی توسعه ی کیهانی را بررسی می کنند. بسیاری از آنها دارای این وجه مشترک اند که تولد جهان ما به مرگ حداقل یک جهان پیشین نیازمند است. این نظریه ها همه گواه آن اند که محققان با چه خلاقیتی در مورد منشاء دنیای ما کار می کنند و ما تا به حال چه میزان اندکی در این مورد اطلاعات داریم.

از نظر شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، راه برون رفت از شرایط موجود، سرکوب معترضان و بازداشت های گسترده مردم و نسبت دادن همه ی این جریانات اعتراضی به بیگانه و…نیست، بلکه راه حل دعوت مردم به آرامش و پیگیری جدی مطالبات برحق آنهاست. در همین راستا شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران ضمن دفاع از حق اعتراضات مسالمت آمیز مدنی مردم و با تاکید بر حقوق ملت، یاد و خاطره جانباختگان حوادث اخیر بویژه دانش آموزان را گرامی می دارد و خواهان برچیده شدن شرایط امنیتی در جامعه و دانشگاه است.

کارگران نیشکر هفت تپه با مبارزات خود علیه فقر و بدبختی و برای افزایش حقوق وبهبود شرایط ضد انسانی محیط کار در سال های گذشته از پیش آهنگان مبارزات صنفی مزد و حقوق بگیران ایرانی بوده اند. اسماعیل بخشی از اعضای فعال سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در یک سخنرانی کوتاه در میان همکارانش به نکته های مهمی در پیوند با شرایط اسفناک کارگران نیشکر هفت تپه که نمونه ی بارزی از وضعیت کارگران و زحمتکشان در سراسر ایران است ، اشاره می کند . همبستگی با کارگران اعتصابی وپشتیبانی از خواسته های بحق آنان وظیفه مبرم همه ی عدالت خواهان و چپ گرایان و دمکرات های ایرانی ست.

با تاکید می‌گویم که ما از لحاظ فنی در شرایط بحرانی کنونی می‌توانیم سیاست‌هایی اقتصادی را در پیش بگیریم که سرعت رشد بحران‌های اقتصادی کنونی را مهار کنند اما این پروژه اقتصادی ضرورتا باید با نوعی پروژه سیاسی در زمینه تحول سرشت دوگانه قدرت در ایران تکمیل شود. بدون اجرای این برنامه دوقلو با اطمینان‌خاطر می‌توان گفت تجربه دی‌ماه ۹۶ در مقاطعی زمانی که پیشاپیش کسی نمی‌داند چه هنگام خواهد بود از نو بارها تکرار خواهد شد و احتمالا هر بار سهمگین‌تر از بار قبلی.