امسال نیز دستمزدهای چند بار زیر خط فقر را برای ما کارگران رقم زدند و با رشد سرسام آور قیمت ها زندگی و معیشت ما هر روز بیشتر دستخوش تلاشی می‌شود. فقر و بیکاری بیداد می‌کند و هر روز بر شمار کودکان کار اضافه می‌شود و این لکه ننگی بر دامن سرمایه داری حاکم است. سیل هولناک اخیر نیز حاصل سودجویی و چپاولگر های سرمایه داری حاکم است. زندگی بخش عظیمی از ما کارگران و مردم را به نابودی کشانده است.
به همان اندازه که سرمایه داری جهانی دچار بحران خواهد شد، دچار نقد نیز خواهد گردید. مارکس و انگس ناگهان دوباره موضوع روز شده اند. خیلی بیشتر از نیمی از آلمانی ها معتقدند که آموزش های مارکس هنوز هم معنی و مفهوم دارند. اسقف اعظم مونیخی، راینهارد مارکس، هشدار می دهد که همنام اش، مارکس را دستکم نگیرند و «کاپیتال» نایاب شده است – چیزی که تا چندی پیش هیچکس حتا حدس اش را هم نمی زد. بویژه هنگامی که بحث جهانی شدن مطرح می شود، با کمال میل به مارکس و انگلس رجوع می شود، چرا که در بین برخی محافل آنان نه تنها بعنوان تحلیل گر، بلکه همچنین بعنوان سردسته نقدکنندگان جهانی سازی مطرح اند.
ما امضا کنندگان این اطلاعیه اعلام می داریم اگر تا روز شنبه مورخه ۹٨/۱/٣۱ بیمه کارگران ساختمانی کاهش پیدا نکند هر اقدامی عملی از جمله تجمع اعتراض و تحصن محتمل است و در روز کارگر اعتراضات خود را نیز اعلام خواهیم کرد .
به نظر می رسد چیزی که تا به حال حدس و گمان بوده، اکنون با پیشرفتِ فیزیک نوترینو تایید می شود: کهکشان هایی با سیاه چاله های بسیار کلان جرم در مرکزشان، شتاب دهنده ی غول پیکری برای ذرات اند. دلیل و مدرک در این مورد، نوترینویی است که ٤ میلیارد سال قبل سفر خود را از چنین بلیزری آغاز کرد و آن را در یخ های قطب جنوب به پایان رساند.
بازمانده ی هنری آفرینش گرانه ی تسزار آنتونوویچ کویی بی اندازه گسترده و گوناگون است: چهارسده نمایش آوازی (چهار تا از آنها برای کودکان)، رمانس ها و ساخته های پیانویی بسیار، آفریده های ارکستری، آوازیِ گروهی و دسته های سازی. او در رسانه های چاپی دوره ای بیش از هفتصد نوشته و بررسی هایی بر روی داغ ترین جستارهای هنر موسیقی دوران خود، و همچنین چند نسک [کتاب] درباره ی موسیقی نوشت و چاپ کرد... بهترین ساخته¬های کویی با سرودگی [شاعرانگی] فرورونده، نازکی، زیبایی هنری، ویژه می باشند. در آنها آهنگ ساز، همساز با سرشت درونداشت [استعداد] خود شماری از اندیشه های بنیادین دایره ی بالاکیرفی را بازتاب داد.
اگر چه تغییرات اقلیمی در بارندگی های شدید و سیلاب های خانمان برانداز و آب گرفتگی گسترده در شمار بسیاری از استان های کشور چون اصفهان، فارس، خوزستان، گلستان، خراسان، سیستان و بلوچستان، کرمانشاه، ایلام، بوشهر، لرستان و.. تاثیر گذار بوده است، اما مدیریت نادرست، ناکارآمدی سیاست های اجرایی محیط-زیستی چند دهه گذشته و بی توجهی به هشدارهای نهادهای مدنی و کارشناسان بویژه در حوزه آبزیستی و همچنین سد سازی های غیرکارشناسانه و نابودی جنگل های کشور در مناطق مختلف ایران در گستردگی و ژرفش این فاجعه ملی نیز نقش داشته اند
روزی نه چندان دور خورشید عدالت بر سرزمین ما نیز می‌تابد و ما برای رسیدن به آن روز، صبر و صلح تمرین می‌کنیم تا شاید از این مسیر به هدف برسیم.
ی‌شک کارگران ساختمانی مظلومترین و فقیرترین قشر از کارگران هستند که هیچ مقام رسمی در حمایت از معیشت آنها هیچ جلسه‌ای را برگزار نمی‌کند؛ گاها برخی انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی مستقل در کشور در این باب تلاش نموده‌اند که تاثیر بسزایی در سرنوشت‌شان ایجاد نکرده است.
جامعه ایران به حق دریافته است که مسبب تمامی این مصائب نهادهای متصل به قدرت و دم و دستگاه طبقه حاکم هستند و همزمان با اعتراض به این مسببین اصلی، بیکار نمی نشینند و با همیاری و اتحادی شورانگیز به کمک آسیب دیدگان میشتابند و در این اتفاق اخیر نیز می بینیم که جلوه هایی از اتحاد و همیاری مردم برای کمک به آسیب دیدگان در جریان است و نمونه برجسته این اقدام اجتماعی را در زلزله کرمانشاه دیده بودیم.
، همان طور که مارکس کشف کرد، سرمایه داری از یک عدم تعادل به عدم تعادل دیگری که از مبارزه های طبقاتی و کشمکش های سیاسی بین المللی ایجاد می شود، حرکت می کند، بی آن که تلاشی برای تعادل داشته باشد. در حقیقت، یک تاریخ گسترش سرمایه داری وجود دارد، اما «تئوری» گسترشی که از پاره ای بدیهیات رایج فراتر رود، وجود ندارد. زیرا تاریخ پیش از واقعیت یافتن نوشته نشده است.
برخلاف کسانی که با اتکا به امکانات و منابع مالی دولت‌های سرمایه داری مردسالار ارتجاعی به جای مبارزه با روابط مردسالارانه در پی کسب اعتبار و درآمد از جنبش زنان هستند کارزار زنان با اتکا به فعالین و حامیان‌اش، به زنان، به مردم، به سازمان‌ها مترقی و ... توانست مخارج سنگین این دوره از مبارزات خود را تامین کند. همه و همه این‌ها و همچنین داشتن فعالینی که شبانه روز و به طور خستگی‌ناپذیری فعالیت کردند ما را قادر ساخت موضوع چهلمین سالگرد خیزش زنان علیه حجاب اجباری را در صفوف مبارزاتی زنان در اروپا و آمریکا و ترکیه گسترش دهیم. توانستیم شعار« حجاب مرکز خشونت دولتی علیه زنان در ایران است » را به درجات بالایی فراگیر کنیم.
قدرت های «سه گانه» (زیر رهبری ایالات متحد آمریکا) قصد ایجاد یک جهان تک قطبی دارند که بر شالوده دو اصل اساسی بنا شده است: سروری مطلق کنسرن های فراملی و برتری نظامی تردیدناپذیر ایالات متحد آمریکا...در برابر این داعیه سروری مطلق می بایست یک جهانی شدن چندقطبی را قرار داد، که به منطقه های متفاوت جهان اجازه دستیابی به پیشرفت اجتماعی می دهد و ازینرو از یک دمکراتیزه ساختن واقعی پشتیبانی می کند و تشنج بین المللی را کاهش می دهد. راهبرد برتری طلبانه ایالات متحد آمریکا و متحدین ناتویی اش امروزه دشمن اصلی پیشرفت اجتماعی، دمکراسی و صلح است.
امروز ۱۶ اسفند ۱۳۹۷، مراسم باشکوهی به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن، با حضور صمیمانه جمعی از فعالین کارگری، بازنشستگان، معلمان، نویسندگان و شعرا، هنرمندان، فعالین حقوق کودک، جمعی از خانواده های دادخواهی و فعالین حقوق زنان و با حضور افتخاری منیره عبدی، همسر اسماعیل عبدی معلم زندانی برگزار شد.
چپ عمدتاً یک سلسله خواست‌‌های کلی را در بخش صنعت مطرح کرده ازجمله اجتماعی‌شدن صنایع، کنترل و مدیریت واحد‌‌های صنعتی توسط شوراهای کارگری و نیز به‌طور تلویحی سیاست خودبسندگی (اوتارکی) و بی‌ارتباطی با منابع خارجی. اما این شعار‌ها معمولاً بدون کوچک‌ترین توجهی به ماهیت و مشخصات صنایع کشور و کارگران صنعتی، و به واقعیت‌‌های موجود جهانی‌شدن سرمایه طرح می‌شود. ازاین‌رو شاید نگاهی کوتاه به صنایع ایران، و طرح سلسله سؤالاتی مشخص، چندان بی‌مورد نباشد، با این امید که زمینه‌ساز بحث‌‌های جدی در این مورد شود.
اسلام سیاسی درحوزه‌ی مسائل اجتماعی‌ی واقعی متحداردوی سرمایه داری وابسته و امپریالیسم مسلط است و از اصل ذات مقدس مالکیت دفاع می کند و نابرابری و همه‌ی ملزومات بازتولید سرمایه داری را مشروعیت می‌بخشد. دفاع اخوان المسلمین از قوانین ارتجاعی در پارلمان مصر در همین اواخر یکی از صدها نمونه از این دست است. برای امپریالیسم، اسلام سیاسی متحد ذیقیمتی است و امپریالیسم به این امرکاملاٌ واقف است.
با رفتنِ ناگهانی او جامعهِ ادبی ایران عضوی ارزشمند و انسانی آزاد اندیش را از دست داد، ضایعه یی جبران ناپذیر و دردناک برایِ همه یارانِ اندیشه.
در شرایط کنونی گذار به دموکراسی واقعی، مبارزه برای استقرار یک نظام دموکراتیک، سکولار و مترقی بر اساس یک قانون اساسی مترقی و انجام انتخابات آزاد و مبرا از تقلب و اعمال نفوذ قدرتمندان، که طی آن جریانات مختلف آزادانه سیاست‌های خود را پی‌گیری کنند، مهم ترین و عاجل‌ترین وظیفه‌ی نیروهای عدالت‌جو در همه‌ی کشورهای جهان است، تا از این طریق زمینه‌ی رشد و پیشرفت فزاینده‌ی جامعه‌ی مدنی و دولت دموکراتیک فراهم آید. این کار نیاز به سازمان‌دهی و آگاهی‌رسانی وسیع دارد ...
«آزادی همواره دست کم آزادی کسی است که دیگرگونه می اندیشد» این جمله ای است مشهور از رزا لوکزامبورگ، یکی از زنان برجسته و اندیشمند جنبش سوسیالیستی جهانی. اما نام این زن مبارز، در ادبیات و نوشته های سیاسی امروزه بیش از همه، در ارتباط با این جمله برده می شود که گفته بود بشریت می بایست میان سوسیالیسم و بربریت انتخاب کند. با نگاهی به وضعیت اجتماعی، سیاسی و اقلیمی جهان، به جرات می توان گفت که بشریت امروز پیش از هر زمان دیگری در تاریخ خود در برابر این انتخاب قرار گرفته است. چرا رزا لوکزامبورگ چنین اعتقادی داشت؟ در چه شرایط اندیشگی او این جمله را به قلم آورده بود؟ هنگام بیان این نظر، جهان در چه شرایطی قرار داشت؟
اعتراض علیه قانون جدید کار، که روز ۲ ژانویه از تصویب گذشت، درواقع قضاوتی بود نسبت به سیاست‌های نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، که زمینه را برای برآمد میلیون‌ها کارگر فراهم آورده‌اند تا در اعتراض به هزینه‌های سنگین زندگی و نرخ بالای بیکاری به خیابان بیایند. این اعتراض در هنگامه‌ای است که رسانه‌های هند از «گشایش ۶۳ هزار فرصت شغلی در راه‌آهن و اقدام ۱۹ میلیون کارگر متقاضی برای این مشاغل» خبر می‌دهند.
سرمایه داری سیستم معتبری برای درازمدّت نیست انباشت تصاعدی دایمی، بشریت و همراه با آن اعتلای اخلاقی و فرهنگی را به سوی نابودی حتمی سوق می دهد. فرارفت از سرمایه داری ضروری است. وانگهی، بنابر جهش بسیار بزرگ به پیش، وسیله های کُنش بشریت که انباشت را ممکن ساخته، فراهم آمده است. بنابراین، بنظر می رسد که سرمایه داری چونان پرانتزی در تاریخ است
