مسئولان نباید فراموش کنند که تاکنون ما به والدین دانش آموزان جهت همیاری و کمک به پیگیری مطالبات صنفی و آموزشی بخصوص در این روزها، که بودجه در حال تدوین است فراخوان نداده ایم و اگر بنا باشد هر خواسته ما با ضرب و شتم و احضار و زندان همراه باشد. شورای هماهنگی چاره ای ندارد جز اینکه از مردم بخواهد آنان پیگیر حقوق آموزشی کودکان خود باشند.
تحصن مهر آغاز دور جدید اعتراضات ماست و اگر سریعا تغییر مثبت و قابل توجه در فیشهای حقوقی بازنشستگان و شاغلان و سرانه ی دانش آموزان مشاهده نگردد اعتراض سراسری خود را در ابعاد گسترده تری در آبان ماه ادامه خواهیم داد. از همکاران بازنشسته گرامی درخواست میکنیم که درین روزها با شاخه گلی به دیدار همکاران شاغل خود در نزدیکترین مدرسه محل زندگی خویش بروند. شاغلانی که درین روز تدریس ندارند حتما به مدارس خود یا مدرسه ای نزدیک مراجعه کنند. «دغدغه های ما معلمان، یک زندگی شرافتمندانه برای همه و برخورداری کودکان از آموزش با کیفیت، رایگان و عادلانه است.»
ما چهل سال پیش، کشوری به کل متفاوت از امروز بودیم. سیر نزولی مان تقریبا سریع بود. فکر می کنم که نمونه آمریکا می بایست هشدار مهمی برای کشورهای دیگر باشد که نهادهای خود را تضمین شده نپندارند. بیم آن دارم که اوضاع در ایالات متحد بسیار بدتر از وضعیت حاضر شود
کشاورزان حقآبه‌دار شرق و غرب اصفهان در بالادست زاینده‌رود در استان اصفهان برای بررسی نحوه توزیع آب و همچنین نشان دادن اعتراض خود، تجمع بزرگی را برپا کردند. کاروانی مرکب از ۱۵۰۰ اتوموبیل، حامل کشاورزان حقآبه‌دار شرق و غرب اصفهان در حرکتی هماهنگ به محل بالادست رودخانه زاینده‌رود در استان اصفهان رفته تا از نزدیک نحوه توزیع آب که موجب خسارات هولناکی به کشاورزان حوضه آبریز زاینده‌رود در استان اصفهان شده را مورد بررسی قرار دهند.
این نوشته دربارۀ سرگی ایوانوویچ تانه یف، موسیقی دان بزرگ روسی و انسانی دوست داشتنی است. نام او شناخته شده و ارجمند می باشد، آفریده های او را می توان در برنامه های کنسرتی شنید، اما زندگی و هنر آفرینشگرانۀ او تاکنون کمتر از آنچه که سزاوار اوست، شناخته شده است. او بی چون و چرا از هر چیز پیشرو در زندگی همزیست گاهی [اجتماعی] روسیه پشتیبانی می کرد، چه هم انبازی [شرکت] در کار آموزشگاه والای موسیقی مردمی، چه پشتیبانی مالی از کارگران دست از کار کشیده در سال ۱۹۰۵.
موج اعتراضات مردمی در ایران خاموشی ناپذیر است. در این میان نهادهای مدنی نقش مهمی در سازماندهی این اعتراضات دارند. در اینجا به چند نمونه از این اعتراضات توجه کنید.
در جهان متحول، پرآشوب و شبکه‌ای و کوچک شده‌ی کنونی نه می‌توان درها را به روی دیگران بست و نه می‌توان مانع ورود اندیشه‌های غیر شد. آموزش اگر تنها راه نجات نباشد، بی تردید از مهمترین‌هاست. آموزشی که بتواند میان امور عام که برای حفظ انسجام هر جامعه‌ای ضروری است با امر متنوع پیوندی منطقی برقرار کند. تنوع و تکثر را نه تهدید بلکه فرصت بداند. چنین آموزشی نیازمند معلمانی توانا، به روز و دارای صلاحیت حرفه ای بالاست. اگر آموزش عمومی و با کیفیت،یک حق است که هست، تنها با حضور چنین معلمانی امکان تحقق خواهد یافت.
اعتصاب رانندگان کامیون ایران که در دور جدید خود به دنبال فراخوانی از روز شنبه ۳۱ شهریورماه در اعتراض به برآورده نشدن مطالبات صنفیشان آغاز شده است، در بسیاری از شهرهای ایران از جمله “بندرعباس، خرم‌آباد، تاکستان، دهاقان، خمینی‌شهر، قم، کاشان، شهرکرد، بندر امام‌خمینی، اصفهان، شیراز، یزد، گرگان، بندرگز، بروجرد، مبارکه، تایباد، ایذه، اراک، تالش، اهواز و استان‌های خراسان رضوی و همدان” ادامه می یابد.
امروز «اتحاد سراسری بازنشستگان ایران» با هدف ایجاد صفی واحد از تمام بازنشسته هایی که دغدغه ی یک زندگی شایسته و مناسب توام با آرامش، آسایش، رفاه و امنیت خاطر را دارند، اعلام موجودیت می کند. ما برآنیم که اتحاد و همبستگی و همراهی ما به عنوان یک سرمایه اجتماعی بزرگ می تواند و باید بر پراکندگی و تشتت صفوفمان فائق آید و ما را در دور کردن دست غارتگران از صندوق هایمان و در دست گرفتن کنترل آنها و تحقق خواسته ها و مطالبات برحق مان و در نهایت برخورداری از زندگی شایسته یاری دهد.
مدل استاندارد فیزیک ذرات یکی از موفق ترین نظریاتی است که تا کنون طراحی شده است. تمام کوشش ها برای وارد کردن گرانش به این مدل با شکست مواجه شده اند. مدل استاندارد همچنین چند سوال دیگر را بدون جواب گذاشته است: چرا درست چهار نیرو و نه کمتر و یا بیشتر وجود دارند؟ چرا به جای یکی، دو نوع ذرات بنیادین وجود دارند؟ ماجراجویی علمی دیگری از نو شروع می شود. این بار مسیر جستجو، در قلمروی به مراتب عمیق تری در درون ذرات زیراتمی خواهد بود. زمان های هیجان انگیزی در انتظار کسانی است که در جستجوی سنگ بناهای واقعن بنیادینِ جهان اند.
امسال در حالی به استقبال مهر و سال جدید آموزشی می رویم و در آستانه بازگشایی مدارس قرار داریم که بحران های اقتصادی و اجتماعی، عرصه را بر مردم، معلمان و بسیاری از خانواده های دانش آموزان تنگ کرده است. شرایط موجود محصول بی تدبیری و سومدیریت در طی چهل سال گذشته است و تمام دولت های بعد از انقلاب در آن نقش دارند و حدود دو دهه است که معلمان و فعالان صنفی به عنوان وجدان بیدار جامعه نسبت به عواقب فساد رو به گسترش و برنامه های ناکارآمد بخصوص در حوزه آموزش و پرورش به تمام مسئولان از بالا تا پایین هشدار داده اند.
رشد تصاعدی کنترل ناپذیر که از منطق شیوه تولید سرمایه داری ناشی می شود، همان طور که زیست بوم شناسان آن را کشف کردند، خودکشی است. بنابراین، سرمایه داری به عنوان شیوه تولید و سیستم جهانی هم زمان خودکشی و جنایتکارانه است که به احتمال دلالت بر کشتارهای جمعی در پیرامون های به شورش برخاسته دارد.
ایجاد و گسترش نهادهای مدنی مستقل در عرصه های صنفی و زیست محیطی و فرهنگی و هنری و حقوق زنان و دانشجویان و کارگران و بازنشستگان و تقویت فعالیت های سیاسی آشکار و پنهان، تضمینی خواهد بود برای آنکه ایران به سرنوشت شوم لیبی و سوریه دچار نشود و اگر قیاس در پهنه ی سیاست مجاز باشد در ایران وضعیتی شبیه به تونس فراهم گردد یعنی فراروی و گذاری مسالمت آمیز با شرکت فعال افراد و نهادهای مدنی و گروه های سیاسی و قشرهای گوناگون اجتماعی. هیچ دگرگونی جدی و بنیادینی بدون فشار از پایین و مبارزات پیگیر، همه سویه و سراسری قشرها و طبقه های گوناگون اجتماعی میسر نخواهد بود. به قول ابوسعید ابوالخیر آن خردمند فرزانه، همگان باید یک گام به پیش بگذاریم.
هرشب وقتی سرم را بر زمین می گذارم، فقط فکر هفت دهان باز، که باید برایشان نان برسانم، دیوانه ام می کند باور کنید حتا به درس و تحصیل ولباس و سر و وضع شان فکر نمی کنم فقط به شکم شان. بالاخره باید یه طوری سیر شوند ...
ما مسبب اوضاع کنونی کشور نیستیم که امروز بخواهیم تاوان آنرا با تحمیل گرسنگی مطلق بر خانواده هایمان بدهیم. اوضاع کنونی به نحو بی سابقه ای غیرقابل تحمل است. مجلسیان در مقابل چشمان ما کارگران و عموم توده های مردم ایران احترام دزدان و غارتگران دسترنج ما و ثروتهای اجتماعی را نگه میدارند و قوه قضائیه و نمایندگان دولت در هفت تپه و فولاد اهواز و در جای جای کشور با سرکوب اعتراضات بر حق ما کارگران پشت غارتگران به صف شده اند. آیا راهی جز دست بردن ما کارگران به اعتصابات و اعتراضات متحدانه و سراسری باقی مانده است؟
کارگران و زحمتکشان ایرانی چگونه باید گذران کنند هنگامیکه تا 9 ماه دستمزدی دریافت نمی کنند. آیا اداره و دستگاهی وجود دارد که به این امر رسیدگی کند . با توجه به اینکه اکثریت مطلق واحدهای کاری در رشته های گوناگون بی بهره از هرگونه سازمان صنفی مستقل هستند مزد و حقوق بگیران ایرانی در برابر کافرمایان دولتی و خصوصی و خصولتی کاملن بی پناه و خلع سلاح هستند و تنها واکنش های اعتصابی می تواند برای دست یابی به حقوق های پرداخته نشده موثر واقع شوند.
امین وعده می‌دهد که موج جدیدی در راه است و می گوید که ما در حال حاضر در دوره‌ی «میان - موجی» هستیم. به سخنِ معروف گرامشی اشاره می‌کند که «جهان قدیم در حال مرگ است، جهان نو در تقلای زایش است، و هیولاها از خلالِ سایه روشن‌ها پدیدار می‌شوند» و می گوید در این دورانِ سکونِ میان – موجی هیولاها در شکل و شمایل شخصیت‌های سیاسی و تاریخی ظهور می‌کنند.
به اطلاع می رسانیم که نهادهای دولتی-امنیتی، وزارت کار و مدیریت شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در هفته های اخیر اقداماتی را برای بوجود آوردن سندیکایی دولتی، تقلبی و صوری در برابر سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، با هدف پیشبرد سرکوب تشکلات مستقل کارگری آغاز کرده اند. بدیهی است که سندیکای کارگران شرکت واحد با قدرت و بیداری همیشگی، همزمان با اینکه دست اندرکار برگزاری مجمع عمومی خود است، همچنین از این اقدامات ضد کارگری عبور خواهد کرد و با توان بیشتر در راه کسب مطالبات کارگران شرکت واحد و جنبش مستقل کارگری ایران کوشا خواهد بود.
به عقیده پرفسور آبراهیمیان عقل جمعی بر این باور است که کودتا در موقعیت و بستر جنگ سرد یا ترس از کمونیسم و مواردی از این دست روی داد. اما او معتقد است که هیچ وقت هیچ ترس ذاتی از کمونیسم وجود نداشت و آن کسانی که تصمیم به کودتا گرفتند به خوبی می دانستند که خطری از ناحیه کمونیسم در کار نیست.
پیرامون بحث در باره جهانی شدن ساختاری و جهانی شدن ایدئولوژیک (به ویژه نولیبرالیسم) شایسته است، گلچینی از فرمولبندی های زبده تئوری پردازان جهان را در این زمینه از نظر خوانندگان عزیز بگذرانیم:
