-

ما ایرانیان خارج از کشور در هر شهری و کشوری که در آن زندگی می کنیم، می توانیم در اقدامی هماهنگ و سامان یافته در روز 5 دی ماه ،26 دسامبر، گردهمایی و تظاهرات و مراسمی علیه جنایت هایی که جمهوری اسلامی علیه قیام کنندگان آبان ماه مرتکب شده است ، سازمان دهیم ویاد جانباختگان سرکوبهای جنایاتکارانه رژیم اسلامی را پاس بداریم و با خانواده های کشته و زخمی و دستگیر شدگان قیام آبان همدردی و همبستگی مان را اعلام داریم. باید با فریاد های رسا، خواهان آزادی بی قید وشرط همه ی دستگیر شدگان و پشتیبانی حکومت ها و مردم دیگر کشور ها از مبارزات آزادیخواهانه و عدالت جویانه ایرانیان ستمدیده و زجرکشیده گردیم.

با مردم چه می‌کنید؟ کدام روزن را برای شنیدن صدای مردم باز گذاشته‌اید؟ کدام تجمع اعتراضیِ مردم را تاب آورده‌اید؟ کدام حزب و تشکیلاتی که بتواند بیانگر خواست‌های مردم باشد را باقی گذاشته‌اید؟ هم‌چنان برآنید تا با خشونت، مردم را از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی و بدیهی‌ترین نیازهای شهروندی‌شان محروم کنید؟

در روزهای اخیر دیدیم سانسور با هوش سیاه ِ خود اولین حکومتی شد که هراسانِ رسیدن واقعیت به گوش جهانیان، تمام راه‌های ارتباط مجازی را بست تا در سکوتی محض، صدای معترضانی را به گلوله ببندد که برای پاسداشت هرچه‌تمام‌تر منابع و حیاتشان و برای آرمان زندگی بهتر نسل‌ها از مشروطه تا امروز خون‌ها فشاندند، اما از بدیهی‌ترین حقوق بشری، شادی، آینده، زیبایی، هنر، فرهنگ و حتی حق داشتن معیشتی امن محروم شدند.

در شورش آبان‌ماه ۹۸، هم‌چون خیزش دی‌ماه ۹۶، زنان بسیاری در خیابان‌ها فریاد کشیدند. در نقاطی از حومه‌ی تهران زنان جوانی نقش هدایت اعتراض را برعهده گرفتند. یک‌شکل پوشیده و منسجم، هریک نقش رهبری را بر عهده داشتند که فقدانش درسایر اعتراض‌ها، به چشم می‌آمد. به نظر می‌رسد تن سرکوب شده‌ی زنان ایران از بسته‌ترین منافذ باقی مانده راهی به بیرون یافته

در این جزوه راه عمومی شناخت از زاویه مکانیسم درونی تاثیر عین بر ذهن و متقابلا تاثیر ذهن بر عین مورد بحث و بررسی قرار می گیرد، اما پیش از پرداختن به بحث تحلیلی مشروح درباره این مکانیسم، لازم است که پیرامون مدارج و جنبه های اساسی حرکت دیالکتیکی شناخت بشری نکاتی چند به اختصار بیان گردد.

از دید سیاسی، کوشش جمهوری اسلامی برای سرکردگی سازمان های سیاسی و نظامی همسو ووابسته اش در عراق، مخالفت سنی های عراقی و طرفداران بعثی صدام و بخش هایی از کرد های عراقی و همچنین شیعیانی که طرفدار عراق مستقل هستند و همه ی نیروهای چپ و دمکرات استقلال خواه عراقی را برمی انگیزاند ، مخالفتی که سبب تیرگی روابط دوملت ایران و عراق می شود و به زیان منافع ملی ما و روابط همسایگی دو کشور است.

دستگاه سرکوب رژیم بی وقفه در کار است و به «برکت» فضای متشنج منطقه ای و خطر جنگ، می کوشد هر ندایی را در گلو خفه کند. زندانی کردن انسان هایی که خواستار ابتدایی ترین حقوق انسانی اند، بریدن زندان های درازمدت برای معترضین و سربه نیست کردن فعالان مدنی شدت گرفته است. با این حال آتش جنبش های مدنی حق طلبانه و عدالتخواهانه همچنان شعله ور است. در اینجا گوشه هایی از این مبارزات را منعکس می کنیم.