رویدادهای کوچک و بزرگ دهه های گذشته میهن مان برغم همه ناملایمات و دشواری ها هیچگاه شما را از مسیری که در دفاع از منافع ملت ایران و حقوق زحمتکشان ایرانی و تحقق آزادی، دمکراسی و عدالت در پیش گرفته اید، بازنداشته است.
در سپیده دم آدینه 22 اردیبهشت ماه 1391 پرویز شهریاری، انسان و آموزشگر با شکوه، مردم دوست و مبارز نستوه راه آزادی، استاد بلند آوازه ریاضیات ایران، نویسنده، روزنامه نگار پر تلاش میهن ما چشم از جهان فرو بست. از دست دادن این فرزانه فرازمند که سر لوحه زندگی پر بارش «اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک » بود، ضایعه جبران ناپذیری برای همه ایرانیان آزادی ...
او هرگز در برابر بی عدالتی ها و ستم گری ها سر تسلیم فرود نیاورد، مبارزی راستین در راه آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی بود. تن و جان او در آتشدان زندگی سخت مردم ستمدیده آبدیده شد و صیقل یافت. او هرگز بی نصیبی مردم را از یک زندگی انسانی و غوطه ور بودن در استثمار و بهره کشی بی رحمانه بر نمی تابید
به پاس خدمات برجسته این شاعر بزرگ معاصر ایرانی روز بزرگداشت او را مقارن روز شعر و ادب فارسی نامگذاری کردند و مجسمه زیبایی از وی در تهران به پا داشتند که فکورانه به رهگذران می نگرد و انگار که می خواهد به آنان چیزی بگوید. نسل های متوالی از اشعار زیبایش لذت خواهند برد و یاد و نام وی در تاریخ فرهنگ ایران پایدار خواهد ماند.
مروری بر کارنامه پرافتخار به آذین سیمایی از انسانی آزاده بدست می دهد که در پایبندی به اصول آرمانگرایانه، آزادیخواهانه و عدالتجویانه خود همواره از چارچوب نحله های اندیشگی و سیاسی ای که در آن قرار داشت، فراتر می رفت و همین از او چهره ای ملی ساخته است. به آذین به ستاره ای در آسمان فرهنگ و هنر مردم ایران تبدیل شده است که از نور آن نسل های مختلف پوین...
آواره، درست است كه هجران و درد دوری از وطن را هم چون مهاجراندارد، ولی خود به انتخاب خویش جای خوش تر بر نگزیده است.... آواره، قدرت انتخاب ندارد. او به اجبار به گوشه ای پناه برده كه پناهش داده اند. آواره پناهنده است. زندانی گوشه ایی است كه اگر آب و هوایخوش تری هم داشته باشد و نان و تن پوش بهتری هم گیرش بیاید، غریبه ای است دل مرده ...
داستان تکامل عمومی بشریت داستان آمیختن فرهنگ ها یعنی انباشت دستاوردهای جامعه هاست. فرهنگ ها (که معمولا صورت های پیچیده تر آن ها را «تمدن» می خوانند) به ندرت از تاثیرگذاری و تاثیرپذیری برکنار بوده اند.
انسان که جزیی از هستی بی کران است، به ناگزیر وابسته به سایر اجزای هستی است و با آن ها ارتباط دائم دارد. اگر هستی بدون انسان را طبیعت بنامیم، می توانیم بگوییم که انسان و طبیعت تجانس دارند و همواره متقابلا در یک دیگر نفوذ می کنند.
درگذشت دکتر امیر حسین آریانپور انسان و مربی باشکوه و اندیشمند بزرگ ایران معاصر، ضایعه ای بس سنگین و دردناک برای مردم فرهنگ دوست و جامعه روشنفکری مترقی، دمکرات و روشن اندیش ایران است.
