علیرغم سرکوب وحشیانه حکومتی، سراسر ایران در جوش و خروش است. نهادهای مدنی کارگری، دانشجویی، معلمان، بازنشستگان و دیگر اقشار و طبقه های اجتماعی، شجاعانه برای خواست های مدنی و مسالمت آمیز خود مبارزه کرده و با گسترش فعالیت های مشترک و همبسته، می روند تا فصل نوینی در مبارزات مردم ایران را رقم بزنند. در زیر برخی از این نمونه ها دستچین شده اند.
با مردم چه میکنید؟ کدام روزن را برای شنیدن صدای مردم باز گذاشتهاید؟ کدام تجمع اعتراضیِ مردم را تاب آوردهاید؟ کدام حزب و تشکیلاتی که بتواند بیانگر خواستهای مردم باشد را باقی گذاشتهاید؟ همچنان برآنید تا با خشونت، مردم را از ابتداییترین حقوق انسانی و بدیهیترین نیازهای شهروندیشان محروم کنید؟
در روزهای اخیر دیدیم سانسور با هوش سیاه ِ خود اولین حکومتی شد که هراسانِ رسیدن واقعیت به گوش جهانیان، تمام راههای ارتباط مجازی را بست تا در سکوتی محض، صدای معترضانی را به گلوله ببندد که برای پاسداشت هرچهتمامتر منابع و حیاتشان و برای آرمان زندگی بهتر نسلها از مشروطه تا امروز خونها فشاندند، اما از بدیهیترین حقوق بشری، شادی، آینده، زیبایی، هن...
در شورش آبانماه ۹۸، همچون خیزش دیماه ۹۶، زنان بسیاری در خیابانها فریاد کشیدند. در نقاطی از حومهی تهران زنان جوانی نقش هدایت اعتراض را برعهده گرفتند. یکشکل پوشیده و منسجم، هریک نقش رهبری را بر عهده داشتند که فقدانش درسایر اعتراضها، به چشم میآمد. به نظر میرسد تن سرکوب شدهی زنان ایران از بستهترین منافذ باقی مانده راهی به بیرون یافته
دستگاه سرکوب رژیم بی وقفه در کار است و به «برکت» فضای متشنج منطقه ای و خطر جنگ، می کوشد هر ندایی را در گلو خفه کند. زندانی کردن انسان هایی که خواستار ابتدایی ترین حقوق انسانی اند، بریدن زندان های درازمدت برای معترضین و سربه نیست کردن فعالان مدنی شدت گرفته است. با این حال آتش جنبش های مدنی حق طلبانه و عدالتخواهانه همچنان شعله ور است. در اینجا گو...
خبرهایی در رابطه با مبارزات کارگران آذرآب اراک و سرکوبگری های رژیم در برخورد با خواست های برحق کارگران
بدن خود را سلاحی میکنم در برابر این همه بیعدالتی که بر ما گذشت و میگذرد و اعتصاب غذای خود را در اعتراض به عدم پذیرش غیرقانونی وثیقهای که تاکنون پنج بار با در بسته و دیوارها روبرو شد و همچنین صدور احکام ناعادلانه و نگهداری غیرقانونی در زندان قرچک اعلام میکنم. نیک آگاهم که جان من برای آنان که به بازیاش گرفتهاند ارزش محافظت ندارد، و این رنج...
رژیم جمهوری اسلامی از یکسو ملت ایران را به آستانه جنگی خانمان برانداز کشانده، از سوی دیگر مردم ایران را با سیاست های خود به فلاکت. سرنوشت غم انگیز هپکو، از ستون های سابق صنعت ایران و برخورد رژیم با زحمتکشان این کارخانه، بی نیاز از هر تفسیری است. هپکو امروز به سمبلی از سیاست های رژیم ورشکسته متکی به بازاریان بزرگ که دشمن صنعتی کردن کشورند و نیز ب...
دستگاه سرکوب رژیم بی وقفه در کار است و به «برکت» فضای متشنج منطقه ای و خطر جنگ، می کوشد هر ندایی را در گلو خفه کند. زندانی کردن انسان هایی که خواستار ابتدایی ترین حقوق انسانی اند، بریدن زندان های درازمدت برای معترضین و سربه نیست کردن فعالان مدنی شدت گرفته است. با این حال آتش جنبش های مدنی حق طلبانه و عدالتخواهانه همچنان شعله ور است. در اینجا گو...
هر چند حکومتگران ج. ا می کوشند با بهره گیری از فضای متشنج منطقه ای و خطر جنگ، فضای سیاسی را به سود خود در داخل و خارج از کشور تغییر دهند و گریبان خود را از چنگ جنبش مدنی مردم ایران خلاص کنند، اما این جنبش های مدنی حق طلبانه و عدالتخواهانه کاستی نگرفته اند و با وجود سرکوبگری های بیرحمانه رژیم ادامه دارند. در اینجا گوشه هایی از این مبارزات را منعک...
سال ۹۶ با دیماهِ باشکوهش و سال ۹۷ با آذرِ سراسر همبستگیاش دو نقطهی عطفی بودند که جنبش کارگری ایران را برای همیشه تغییر دادند و نوید گشودن فصل جدیدی از تاریخ سیاسی و اجتماعی این کشور بودند. این تغییر فضا، همزمان البته برای حاکمیت به معنای در لیست سیاه گذاشتن هر تحرکی بود که به نوعی به «تشکلیابی» و «جنبش کارگری» مرتبط باشد. بنابراین عجیب نیس...
مزد بگیران ایران گرچه امید چندانی به این سازمان های تحت کنترل حکومتها و نهادهای سرمایه داری جهانی ندارند و میبینیم که در چنین شرایطی نمایندگان دولتی ایران در ترکیب هیات رئیسه سازمان بینالمللی کار قرار میگیرند! ، اما با اتکاء و پشتگرمی به مبارزات خود، در اعتناء به تریبون های بین المللی برای انعکاس صدای این طبقه بزرگ اجتماعی ، رویگردان نیست.
در شرایط بحرانی در کشورهای استبداد زده ای چون ایران، فراروی از فعالیت های صنفی به سیاسی امری عادی و طبیعی است ونهادهای مدنی مستقل می توانند نقشی در خور در رویدادهای آینده داشته باشند. از این رو تقویت هر یک از نهادهای مدنی مستقل از جمله کانون نویسندگان ایران که سابقه روشن ودر خور اعتنایی در مبارزه با استبداد و سانسور دارد وظیفه ای ملی و میهنی است.
بار دیگر روز جهانی کارگر در شرایط خفقان و سرکوب کارگران و زحمتکشان ایران از راه فرامی رسد. علیرغم بگیر و ببندها و سیاست گرسنگی دادن به زحمتکشان، حکومت کلان سرمایه داران و بزرگ زمین داران موفق به خاموش کردن شعله مبارزات زحمتکشان ایران نشده است.
تشکل های کارگری مستقل با انتشار فراخوان های مشترک و یا جداگانه کارگران ایران را به مناسبت روز جهانی کارگر به تجمع در برابر مجلس شورای اسلامی دعوت می کنند. طی روزهای جمعه و شنبه سه فراخوان دیگر به این مناسبت منتشر شده است.
امسال نیز دستمزدهای چند بار زیر خط فقر را برای ما کارگران رقم زدند و با رشد سرسام آور قیمت ها زندگی و معیشت ما هر روز بیشتر دستخوش تلاشی میشود. فقر و بیکاری بیداد میکند و هر روز بر شمار کودکان کار اضافه میشود و این لکه ننگی بر دامن سرمایه داری حاکم است. سیل هولناک اخیر نیز حاصل سودجویی و چپاولگر های سرمایه داری حاکم است. زندگی بخش عظیمی از ما...
ما امضا کنندگان این اطلاعیه اعلام می داریم اگر تا روز شنبه مورخه ۹٨/۱/٣۱ بیمه کارگران ساختمانی کاهش پیدا نکند هر اقدامی عملی از جمله تجمع اعتراض و تحصن محتمل است و در روز کارگر اعتراضات خود را نیز اعلام خواهیم کرد .
روزی نه چندان دور خورشید عدالت بر سرزمین ما نیز میتابد و ما برای رسیدن به آن روز، صبر و صلح تمرین میکنیم تا شاید از این مسیر به هدف برسیم.
یشک کارگران ساختمانی مظلومترین و فقیرترین قشر از کارگران هستند که هیچ مقام رسمی در حمایت از معیشت آنها هیچ جلسهای را برگزار نمیکند؛ گاها برخی انجمنهای صنفی کارگران ساختمانی مستقل در کشور در این باب تلاش نمودهاند که تاثیر بسزایی در سرنوشتشان ایجاد نکرده است.
امروز ۱۶ اسفند ۱۳۹۷، مراسم باشکوهی به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن، با حضور صمیمانه جمعی از فعالین کارگری، بازنشستگان، معلمان، نویسندگان و شعرا، هنرمندان، فعالین حقوق کودک، جمعی از خانواده های دادخواهی و فعالین حقوق زنان و با حضور افتخاری منیره عبدی، همسر اسماعیل عبدی معلم زندانی برگزار شد.
