اروپای کهن قصد ندارد به «نيروی صلح» بدل شود، بلکه ميخواهد به خواستههای اقتصادی و نظامی خود دست يابد. ساختار اساسی هر دو يکسان است: هر دو در نظر دارند، در مناطق در حال توسعه جهان به جنگ بپردازند. دولت آلمان در کنار دولت فرانسه دست اندرکار اصلی تشکيل قدرت نظامی اتحاديه اروپا در برابر ايالات متحد است. اين دولت مثل هميشه همه راهها را برای خود باز...
در منطقههایی که دارای منابع غنی مواد اولیه هستند، نه تنها همانطور که گفته شد، خطر بروز جنگ داخلی بیشتر است، بلکه این عامل اغلب زمینه طولانی شدن درگیریها را نیز فراهم میکند. در بسیاری از منطقهها، طرفین نبرد تلاش میکنند هزینههای نظامی خود را با فروش منابع مواد اولیه در بازارهای (سیاه) جهانی تأمین کنند.
هر چه سیاست خارجی ایالات متحد امپراتور مآبانه تر شود، آن بخش از منافع آمریکا نیز که باید به کمک نیروی نظامی حفظ شوند، افزایش خواهند یافت. این روند به درگیری های متعددی منجر می شود. اما این تنها نتیجه آن نیست، زیرا سرمایه گذاری بی تناسب در بخش نظامی، نارسایی منابع را به دنبال دارد و این نارسایی آمریکا را به گسترش بیشتر همان سیاست ها وادار خواهد کرد.
