مفهوم فضا مانند مفهوم زمان و مفهوم ماده در صد سال گذشته در ارتباط با دست آوردهای شگرف علمی تغییرات اساسی داشته است، تغییراتی حاصل از نقد فیزیکی و فلسقی آن. مفهوم جدید فضا بسیار متفاوت از آنی است که در طول هزاران سال گذشته تا اوایل قرن بیستم مطرح شدند. 
فضا برای دانش فلسفه یک موُلفه اساسی به حساب می آید. این که آیا فضا محدود یا نامحدود، مطلق یا نسبیتی است و یا اصولا موجودیت دارد یا رابطه ای میان موجودیت هاست و یا بخشی از یک چارچوب مفهومی، در دانش فلسفه مورد مناقشه است.

چکیده:

مفهوم فضا مانند مفهوم زمان و مفهوم ماده در صد سال گذشته در ارتباط با دست آوردهای شگرف علمی تغییرات اساسی داشته است، تغییراتی حاصل از نقد فیزیکی و فلسقی آن. مفهوم جدید فضا بسیار متفاوت از آنی است که در طول هزاران سال گذشته تا اوایل قرن بیستم مطرح شدند.
فضا برای دانش فلسفه یک موُلفه اساسی به حساب می آید. این که آیا فضا محدود یا نامحدود، مطلق یا نسبیتی است و یا اصولا موجودیت دارد یا رابطه ای میان موجودیت هاست و یا بخشی از یک چارچوب مفهومی، در دانش فلسفه مورد مناقشه است. آنتولوژی و متافیزیک سعی در توضیح فضا مستقل از تجربه، و پدیدارشناسی در تجزیه و تحلیل فرم های تجربه شدۀ آن دارند. علم فیزیک نوین فضا را مقوله ای نسبیتی می داند و آن را در نظریه ای از اوایل قرن بیستم به نام نظریه نسبیت به اثبات رسانده است. با این حال باید اذعان نمود، مفهوم فضا مفهومی است بسیار تاریک و ناروشن و بسیار انتزاعی. در حال حاضر مسئله وحدت دو نظریه، نسبیت و کوانتوم، موضوع پژوهش است. حل این مسئله می تواند شناخت ما را از فضا (زمان و ماده) عمیق تر کند.

در این سخنرانی می خواهم پس از مقدمه ای به معرفی تاریخچه فضا از دوران باستان تا اینشتین، به مفهوم فضای مطلق و نقد آن پرداخته، سپس مفهوم فضا در نظریه نسبیت خاص و نظریه نسبیت عام را توضیح داده، در ادامه منظور از „فضای کوانتومی“ را بیان نموده و در پایان به این مهم بپردازم که آیا اصولا فضا موجودیت دارد.
حسن بلوری

فایل پی دی اف برای پیاده کردن (دانلود)

نسخه پی دی اف