برای همبستگی سراسری طبقۀ مولد و نیروزی کار و نشان دادن قدرت سراسری خود، در روز جهانی کارگر دوشنبه ۱۱ اردیبهشت از ساعت ده و نیم صبح در تمامی شهرستان مقابل ادارۀ کار و در تهران مقابل وزارت کار، تجمع نماییم در صورت لشکرکشی و ممانعت رژیم در مکان‌های فوق؛ در میادین و نقاط کلیدی و با همبستگی و اتحاد با کلیّت طبقۀ مولد اعم از معلمان، پرستاران، زنان، بازنشستگان، همچنین جوانان، دانشجویان و دانش آموزان که نیروی کار فردای جامعه هستند، و نیروی بالنده و انقلابی « زن، زندگی، آزادی » از این زندگی اسارت بار، رهائی تاریخی خود را محقق کنیم. 

روز جهانی کارگر، در دورانِ انقلاب «زن، زندگی، آزادی» و اعتصاب های سراسری کارگران نفت، پتروشیمی، معادن، فولاد و… گرامی باد!
روز جهانی کارگر در شرایطی فرا می‌رسد که طبقۀ کارگر از یک‌طرف با بزرگترین تهاجم غارتگرانه و بی‌وقفه به سطح زندگی و معیشتِ خود مواجه و بیش از هر زمان دیگری به ورطۀ فقر و فلاکت درغلتیده است. همراه با آن؛ سلب حقوق و آزادی‌های فردی و اجتماعی و افول قدرت اجتماعیِ طبقۀ کارگر و کُلّ نیروهای مولّد در ایران، طی چند دهه همچنان استمرار داشته و به بی‌حقوقی کامل و وضعیت اَسَفبار کنونی منجر شده است.

در تداوم چنین وضعیتی جنبش انقلابی«زن، زندگی، آزادی» بیش از هفت ماه است که برای دگرگون کردن شرایط اسارت بار موجود، نظام ناکارآمد و غرق در فسادِ موجود را به بزرگترین چالش تاریخی خود کشانده و اهداف و خواست دگرگون کردن وضعیت موجود در چشم‌انداز اجتماعی کُلّ جامعه قرار داده است. شرایط اجتماعی که تحقّق رهائی، همبستگی اجتماعی و آزادی از هر تبعیض، نابرابری و ستم و تحمیل از بالا؛ همچنین برچیدن نظام کهن را به‌عنوان خواست و هدف بلافصل در چشم‌انداز و افق قرار داده است. تعمیق شرایط بردگی نیروی کار،  نیاز به آمار و مقایسه جهانی نداشته و بحران‌های اقتصادی و تورم ماهانه، روزانه و حتی ساعتی، گواه این واقعیت است. در جهان هیچ کشوری که طی ۵۰ سال تورم مستمر – بخصوص بالای ۲۰٪ – داشته باشد، وجود ندارد. علت آن وجود طبقۀ الیگارشیک، رانت خوار، لُمپن و دلال است که پس از پیروزی مردم در بهمن ۵۷ توانست، از بالا به منابع عمومی- دولتی و کلّ‌ِ سرمایۀ اجتماعی، اعم از صنایع و معادن، بانک‌ها و تجارت و املاک تسلط یابد. حاکمان جدید از همان ابتدا برای جلب حمایت نیروی کارِ به‌پاخاسته و خنثی کردن قدرت اجتماعیِ آن، با تدوین اهدافی در چشم‌انداز جامعه از جمله؛ آزادی تشکل‌های سراسری و آزادی تجمعات و راهپیمایی‌ها، ایجاد رفاه و اشتغال کامل و رفع مطلق بیکاری، تأمین مسکن مناسب و درمان و بهداشت و ریشه‌کن کردن فقر و… ، بدون آن‌که قصد اجرا و تحقق آن را داشته و یا نسبت به روش‌های اجرایی و زیرساخت‌های مورد نیاز آن کمترین اطلاعیداشته باشد، با جلب اعتماد نیروهای مولّد، آنان را به مشارکت در جنگ هشت ساله کشانده و بخش‌های عظیمی از نیروهای مولّد و مبارزین را در کورۀ جنگ ذوب کرد.

طی هشت سال جنگ با متوسط حدود۲۰٪ تورم و افزایش حقوق به‌طور متوسط ۴٪ اقدام به سلب مالکیتِ گسترده از نیروی موّلد کرد. در پایان جنگ سطح زندگی کُلّ نیروهای مولّد کمتر از یک چهارم قبل از جنگ بود. علاوه بر آن، نیروی مولد در جنگ صدهاهزار کشته و خانه و کاشانه و کار خود را از دست داده و مجبور به مهاجرت می‌شد، رهبر و سایر مقامات در قدرت سیاسی و وابستگان، صدها میلیارد دلار ثروت اجتماعی به‌صورت حاضر و آماده را، در قالب بنیادهای مختلف مرکب از هلدینگ‌ها و مجتمع‌های صنعتیبانکیتجاری_کشاورزی و املاک و درآمدهای صدها میلیارد دلاری نفتی و معادن را در اختیار گرفته و واضح است که این ثروت‌ها، اجتماعی و متعلق به تمامی مردم ایران بوده و باید ابعاد و کارکرد آن مشخص، درآمد و سرمایه گذاریش در جهت توسعه، بهبود سطح زندگی، آموزش و درمان به‌کارگرفته شود. در حالی که برای توسعه نفوذ اسلامِ شیعی از طریق تسلیح گسترده دستجات نظامی و ایجاد جنگ‌های منطقه‌ای، تأمین و توزیع گستردۀ منابع مالی آنها به بهای فقر و فلاکت مردم ایران به هَدَر می‌رود. در تداوم غارت منابع و اَبَر بحران‌ها، برای ما طبقۀ مولد ثابت شده که حتی افزایش حقوق برابر تورم تنها یک مسَکّن کم اثر بوده و تأثیر آن در تورم‌های نجومی به‌سرعت محو می‌شود. متوسط تورم طی ۴۵ سال برابر ۲۲٪ بوده و ارزش پول ملی ۷۷۰۰ برابر کاهش یافته است؛ یعنی سه هزار تومان حقوق در سال ۵۸ قدرت خریدش امروزه برابر ۲۳ میلیون تومان است. لازم به ذکر است که افزایش بودجۀ کشور در سال ۱۴۰۲ برابر ۴۵٪ می‌باشد، این افزایش تنها نصیب رانت خواران، چرخۀ فساد و سازمان‌های غیر مولّد و هزینه‌های نظامی و نیروهای سرکوب می‌شود.

اقدام تاکتیکی و راهبردی ( استراتژی) برای کسب یک زندگی انسانی و آزادانه

ما طبقۀ مولد نیاز داریم در دو جبهه که در یک راستا قرار دارند تلاش و مبارزه کنیم یکی تاکتیکی برای افزایش حقوق امروزمان که زنده ماندن خودوخانواده‌مان راتضمین کند و دوم راهبردی ( استراتژی) که ناکارآمدی، فساد، و غارت گسترده ثروت عمومی ومصرف سرمایه‌ها برای اهداف ضدّ‌ ملّی‌ومردمی را برای همیشه پایان داده و عدالت اجتماعی و تصاحب هر کس صرفا بر اساس کارش را مستقر کند.  لذا ما مردم به‌جان آمده، باید باحضور در جنبش تاریخی موجود درتجدید حیات زندگی، با تغییر ساختار ها و نظام تصمیم گیری و مشارکت آحاد مردم و به‌خصوص نیروی مولد در سرنوشت اقتصادی-فرهنگی‌ و اجتماعی خویش به انقلابِ «زن، زندگی،آزادی » پیوسته وبه بردگی موجود پایان دهیم.

تجربه تاریخی نشان داده هرگاه نیروهای مولد در جنبش‌های اجتماعی مشارکت مؤثر داشته و جایگاه اجتماعی خود را ارتقا داده‌اند، تخصیص منابع، عادلانه‌تر و از امتیازات حقوقی بهتری بهره‌مند شده‌اند. یک بار قبل از قیام ۵۷ در دولت شریف امامی افزایش مناسب و دومی درسال ۵۸ در دوران تصدی وزارت کار توسط «زنده یاد؛ داریوش فروهر» افزایش ۱۷۰٪ حقوق دریافت کردیم. اما در دورانی که تمکین و اعتماد کرده و به افزایش‌های اندک سرگرم و با بازی با اعداد و جمع کردن امضا و طرح دعوی کردن به مراجع خودشان بوده‌ایم، روند سلب حقوق و مالکیت تداوم یافته و حاکمیت، هزینه‌های فساد و ناکارآمدی خود را از طریق افزایش حجم نقدینگی و ایجاد تورم، بازی با متغیرهای اقتصادی، صعود و سقوط بورس و قیمت دلار و ارزهای خارجی از سفرۀ نیروهای مولد تأمین می‌کنند.

امروزه حاکمیت با دستگیری و زندانی کردن گستردۀ نیروهای کار اعم از معلمان و کارگران و دانشجویان، زنان، بازنشستگان و کادرهای درمان‌، همچنین مسمومیت شیمیایی دختران– به‌عنوان نیروی بالنده – را برای تحمیل شرایط بردگی سازمان داده‌اند. اما آگاهی‌ها و شناخت کل مردم و طبقۀ مولد از جایگاه و حقوق خود  و دشمنانش افزایش یافته است. رنسانس و رویش جوانه‌های زندگی و اتحاد سراسریِ مبارزات مردم ایران افق و چشم‌انداز زندگی روشنی را نشان می‌دهد. نیروی آگاه و بالندۀ کار و کارگران نفت، پتروشیمی و فولاد و معادن و … که امروزه به اعتصابات شکوهمند برای کسب حقّ زندگیشان دست زده‌اند، نباید صرفاً به افزایش حقوق – حتی ۷۹٪- که در صورت دریافت زیر خط فقر است، قانع باشند بلکه لازم است در ساختار تصمیم‌گیری، روابط کار، نظام تخصیص منابع و سطح دستمزدها؛ از طریق ایجاد تشکل‌های سراسری خود در هر صنعت و منطقه‌ای در تعیین سرنوشت اقتصادی و سیاسی خود مشارکت نمایند. کارگران اعتصابی در این مقطع برای حفظ و ارتقای جایگاه طبقۀ خود ضروری است که پایان دادن جنایتکارانۀ مسموم سازی شیمیایی دانش آموزان، فرزندان طبقات کارگر ( و نیروی کار فردا) و آموزش و درمان رایگان – برای توانمند سازی نیروی کار را در مطالبات خود قرار دهند.

برای همبستگی سراسری طبقۀ مولد و نیروزی کار و نشان دادن قدرت سراسری خود، در روز جهانی کارگر دوشنبه ۱۱ اردیبهشت از ساعت ده و نیم صبح در تمامی شهرستان مقابل ادارۀ کار و در تهران مقابل وزارت کار، تجمع نماییم در صورت لشکرکشی و ممانعت رژیم در مکان‌های فوق؛ در میادین و نقاط کلیدی و با همبستگی و اتحاد با کلیّت طبقۀ مولد اعم از معلمان، پرستاران، زنان، بازنشستگان، همچنین جوانان، دانشجویان و دانش آموزان که نیروی کار فردای جامعه هستند، و نیروی بالنده و انقلابی « زن، زندگی، آزادی » از این زندگی اسارت بار، رهائی تاریخی خود را محقق کنیم.

تشکل ها و نهادهای امضاء کننده:

اتحاد بازنشستگان ایران

شورای بازنشستگان ایران

اتحاد بازنشستگان

کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری

کانون گفتگوی بازنشستگان و فعالین ایجاد تشکل‌های سراسری

نسخه پی دی اف