«هر نظام اقتصادی سیاسی مبتنی بر بهره کشی انسان از انسان، تضادهای خود را دارد و در دل خود نیرویی را می پروراند که در یک نبرد جانکاه در نهایت به مرورجای خود را به آن می دهد. نظام سرمایه داری موجود وحشیانه ترین سیستم استثمار انسان و تخریب طبیعت را در اختیار دارد و با استفاده از انواع ابزارهای تحمیل و تحمیق توانسته است قرنها غارتگری خود را ادامه داده و توجیه نماید. همه ی ما در شگفتیم که چه شد که سوسیالیسم موجود در قرن گذشته نهایتا کارش به شکست انجامید، جواب خیلی ساده است. مطلب پیش رو درواقع راه حلی را پیش روی ما میگذارد که در تجربه ی پیشین به کار گرفته نشده بود. مالکیت همگانی باید از ریشه و در میان مردم و در دل محلات و آمیخته با نیازهای روزمره وضروری وخیلی ساده ایجاد شود، توسعه پیدا کند و همگانی و نهایتا سراسری شود. آنچه در ادامه می خوانید تجربه مردم آمریکا است که در زیر پوست سرمایه انحصاری امپریالیستی به سان نهر باریکی در زیر توده عظیم برف در جریان است که می تواند در هر جامعه ای به تناسب مقتضیات ملی و محلی به کار گرفته شود »

 

©(Photo: Campaign for America's Future)

مالکیت همگانی چه کاری از من بر می آید؟ گار آلپروویتز - کین بات برگردان : مهران میراسد

 

 

مقدمه مترجم

هر نظام اقتصادی سیاسی مبتنی بر بهره کشی انسان از انسان، تضادهای خود را دارد و در دل خود نیرویی را می پروراند که در یک نبرد جانکاه در نهایت به مرورجای خود را به آن می دهد. نظام سرمایه داری موجود وحشیانه ترین سیستم استثمار انسان و تخریب طبیعت را در اختیار دارد و با استفاده از انواع ابزارهای تحمیل و تحمیق توانسته است قرنها غارتگری خود را ادامه داده و توجیه نماید. همه ی ما در شگفتیم که چه شد که سوسیالیسم موجود در قرن گذشته نهایتا کارش به شکست انجامید، جواب خیلی ساده است. مطلب پیش رو درواقع راه حلی را پیش روی ما میگذارد که در تجربه ی پیشین به کار گرفته نشده بود. مالکیت همگانی باید از ریشه و در میان مردم و در دل محلات و آمیخته با نیازهای روزمره وضروری وخیلی ساده ایجاد شود، توسعه پیدا کند و همگانی و نهایتا سراسری شود. آنچه در ادامه می خوانید تجربه مردم آمریکا است که در زیر پوست سرمایه انحصاری امپریالیستی به سان نهر باریکی در زیر توده عظیم برف در جریان است که می تواند در هر جامعه ای به تناسب مقتضیات ملی و محلی به کار گرفته شود، و ضمن ادامه کار و زندگی روزمره به تغییرات بنیادین درزمینه های مالکیت و سیاست بیانجامد. عنوان "مالکیت همگانی" انتخاب مترجم است.  

ده روشی که به یاری آنها می توان اقتصاد را دموکراتیزه کرد

چهار صد نفر ثروتمند آمریکایی در حال حاضر ثروتی معادل ثروت یکصد و هشتاد میلیون نفر پایین دست جامعه دارند. نظام سیاسی به بن بست رسیده است. دردمندی های اجتماعی و اقتصادی کماکان روبه رشدند. افزایش گرمای زمین و تخریب محیط زیست همچنان چالش های  رو به رشدی هستند. آیا معبری به سوی جامعه ای با ثبات از لحاظ زیست محیطی و برابری اقتصادی و حقوقی وجود دارد؟ آیا کاری از یک فرد معمولی بر می آید؟ در واقع درهمپیوندی با دیگران امکانات زیادی برای فعالیت یک نفر وجود دارد.  کوشش های فراوانی در سراسر کشورمتمرکز بر اعمال با صلابتی به سمت چشم اندازهای بزرگتری از تغییرات دراز مدت وجود دارد، بخصوص در جهت توسعه ی نهادهای اقتصادی جایگزین. فعالیت های عملی برای حل و فصل مشکلات در بازار کسب و کار در سراسر شهرهای کشور برای بر نهادن عناصر و اصولی که ممکن است روزی به گذرگاهی برای سیستم جدید تبدیل شوند، آغاز شده است– فعالیت هایی که در اطراف محور مساوات طلبی در ثروت، پروراندن دموکراسی و شیوه ی زندگی اجتماعی، جلوگیری از فجایع زیست محیطی و آموزش آزادگی از طریق ایجاد امنیت اقتصادی بیشتر واوقات فراغت متمرکز شده اند.
مارگارت مید عالمانه بیان کرد: «هیچ وقت شک نکن که یک گروه کوچک متفکر، از شهروندان متعهد می توانند جهان را تغییردهند. براستی، این چیزی است قطعا امکان پذیر».  بعضی از مراحل ده گانه ای که در زیر توضیح داده شده، ممکن است برای یک فرد تنها غیر ممکن به نظر آید، اما بسیاری از آنها دقیقا متناسب برا ی یک گروه کوچک متفکر و متعهد به ساخت یک سیستم اقتصادی جدید، بازسازی دموکراسی وجابجایی قدرت انحصارات است.

چنانکه تاریخ جنبشهای حقوق مدنی، جنبش زنان و جنبش همجنسگرایی باید به ما می آموزند، دقیقا اینگونه اقدامات در سطح محلی است که باعث تکانه های تغییرات تدریجی در تاریخ آمریکا می شوند.

1- مردمی کردن پول: پولت را در یک اتحادیه ی اعتباری پس انداز کن و در اداره ی آن مشارکت کن!

اتحادیه های اعتباری موسسات مالی معمولی هستند که به کار پرداخت وام برای خریدهای عمومی مانند خرید مسکن واتومبیل کمک می کنند. اما درورای چهره نه چندان جذاب آنها فرصت های تحول نهفته است. بر خلاف بانکهای بزرگ تجاری و سرمایه گذاری که مسئول بحران مالی سال 2008 هستند، اتحادیه های اعتباری، تعاونی های غیر انتفاعی هستند که اعضای آن هم مالک و هم کنترل کننده ی آنها هستند. این بانکهای با مبنای دموکراتیک هر نفر یک رای تا به حال 95 میلیون آمریکایی را به عنوان مالک به مشارکت واداشته اند.اینها، وام را با شرایط زمانی مناسب ترنسبت به بانکهای تجارتی به جوانان و خانواده های با درآمد کم و متوسط عرضه می دارند. آنها روی هم معادل یک تریلیون دلار دارایی در اختیار دارند که با گلدمن ساکس یکی از پنج بانک بزرگ آمریکا برابری میکند.

اتحادیه های اعتباری، سوابق خوبی در تلاش برای جهت دهی سرمایه در جهت منافع جامعه دارند.

"The Bronx’s Bethex Federal Credit Union" که درسال 1970 توسط خانم جوی کازمینر و "موسسه ی مادران رفاه" در کلاس درس او برای  بزرگسالان،  بنیاد نهاده شد،  نمونه ی خوبی است. این موسسه در حال حاضر به 9000 عضو خود خدمات ارائه می کند، 16 میلیون دلار سپرده دارد و در جهت تقویت مالی اهالی محل فعالیت می کند. در عین حال که طیف وسیعی از خدمات و وام به دانشجویان و کسبه ی محل ارائه می دهد.

اتحادیه اعتباری امید جکسون می سی سی پی با تامین مالی 1.7 میلیارد دلار به 130000 نفر در ناحیه دلتا خدمات مالی ارائه می دهد. نیمی از وام ها به اقلیت ها و بانوان ارائه می شود، یک سوم اعضای اتحادیه کسانی هستند که قبل ازپیوستن به این اتحادیه حساب بانکی نداشتند. مدیر عامل اتحادیه امید به صراحت بیان می کند که یکی از هدف های اصلی این اتحادیه، آن است که اطمینان حاصل کند که «هیچکس مانند اقلیت ها، افراد کم درآمد و کهنسالان قربانی وام دهندگان غارتگرنشود که در کمین شکار دام گسترده اند». اتحادیه اعتباری آلترناتیو فدرال در ایتاکای نیویورک، به تعاونی ها، شرکت های کارگری، کسب و کارهای کوچک وگروه های اجتماعی وام ارائه می دهد و همچنین وام های کوچک  به ساکنین خوداشتغال پرداخت می کند. در حالی که بسیاری از اتحادیه های اعتباری قدیمی هشیارتر شده اند. همچنین برای مردم روشن شده است که تلاش های جمعی برای هدایت سرمایه در جوامع شان کارآمد است. در واشنگتن برای نمونه، فعالین شهرک واشون کمیته ی سازماندهی  ایجاد کردند که توانست 3 کرسی از هیئت مدیره " Puget Sound Cooperative Credit Union (PSCCU)  " را اشغال کند و بعد این کمیته همت کرد تا شعبه ی آن را در واشون ایجاد کند.   PSCCU به نوشته ی لس آنجلس تایمز «تمایل داشت که به ازای عضوگیری و سپرده گذاری های جدید از بخشی از قدرت نظارتی خود صرف نظر کند». و بنا به گفته فعالین، اتحادیه ی اعتباری «تهاجمی ترین سیاست وام دهی در زمینه ذخیره انرژی را در کل ایالت داشته است» که شامل تهویه ی منزل ها می شود– که با دیدگاه محیط زیستیِ فعالین برای واشونِ «بدون ذغال سنگ» مطابقت دارد.  PSCCU، از ایده ی گروه های غیر انتفاعی در جهت استفاده از پس اندازشان برای اعطای وام های کوچک در پروژه های محلی حمایت کرد. و در اولین سال، شاخه ی واشون %16 ازکل جمعیت را با سپرده گذاری محلی حدود 20 میلیون دلار ثبت نام کرد.

این نمونه ها اشاره دارند به فرصت هایی برای فعالین، که یک جایگزین سراسری، دموکراتیک، محلی، وغیر انتفاعی برای تعاون مالی ایجاد کنند و اگر امکان پذیر باشد، آنرا از سلطه ی ثروت اختاپوسی که به روی سیستم سیاسی ما افتاده است بیرون بیاورند. اگر شما تا به حال در یکی از این اتحادیه های اعتباری شرکت نداشته اید، بجنبید! و اگر اتحادیه اعتباری محلی شما دارای پتانسیل  دموکراتیک  و مشارکتی نیست، فعال شوید و اعضا را سازماندهی کنید و آنرا به مسیر جدید و دموکراتیک هدایت کنید!

2- فرصت را غنیمت شماریم: زمانی برای کارگر مالکی!

کمک کنید برای برپایی یک تعاونی کارگری یا کاسبکاران علاقمند را به انتقال مالکیت به کارکنان و انطباق استانداردهای اجتماعی و زیست محیطی به عنوان بخشی از ماموریت شان تشویق کنید. تعاونی های کارگرمالکی، دموکراسی و مالکیت دموکراتیک را برای اقتصاد و زندگی اجتماعی به ارمغان می آورند. چندین نمونه قدیمی و جدید تعاونی ها نشان می دهند که این ایده عملی است. ایکول ایکس چنجرز که صد در صد در مالکیت کارکنان است به عنوان نمونه، سالانه مبلغ 50 میلیون دلار فروش داشته و بدنبال یک برنامه نوآورانه است که تجارت قهوه ودیگر موادغذایی را در سطح بین المللی با اصول مردم گرایانه گسترش دهد. ویجز تعاونی کارگران سبز نظافت چی را در ناحیه دلتا گسترش داده و برای زنان کارگر مهاجر هم امنیت شغلی ایجاد کرده و هم آنها را مالک تعاونی نموده است.

تعاونی «نیو ارا ویندوز» در شیکاگو برای آن دسته از کارگران که کارخانه را در «جزیره غازها»  به تصرف خود درآوردند، کار ایجاد می کند. و «یونایتد استیل ورکرز»، در همکاری با «موندراگون»، برای متحد کردن کئوپراتیوهایِ کارگر مالکیِ تولید میوه در سین سیناتی، پتسبورگ و دیگر نواحی دست به فعالیت وسیع سراسری زده اند.

رایج ترین شکل از کارگر مالکی "طرح مالکیت سهام کارکنان" (ESOP) است. اگر چه مشکلاتی با برخی از ESOPها وجود داشته است، تحقیقات نشان می دهد که در این طرح نسبت به نمونه های دیگر کمتر احتمال انفصال از کار وجود دارد. علاوه بر این، ESOPها  به ویژه با آموزش خود مدیریتی در مقایسه با شرکت های رغیب سودآورتر، سازنده تر و کارآمدترهستند. کار ESOP به این شکل است که یک شرکت به نمایندگی از کارکنان، با قسمتی از سود شرکت، تراستی ایجاد می کند و بخشی از سهام مالکان را در آن واحد، یا به مرور زمان برای کارگران می خرد. در حال حاضر، 10،000 شرکت ESOP وجود دارد که تقریبا در هر بخشی با موفقیت عمل می کنند – در حال حاضربیش از 3 میلیون نفراز افراد کارگر مالک، صاحبان کسب و کار خود و عضو اتحادیه های کارگری در بخش خصوصی می باشند. در دهه آینده، میلیون ها نفر از صاحبان کسب و کار متولدِ دورانِ رونقِ زاد و ولد بازنشسته خواهند شد. و اگر آنها بیش از 30 درصد از سهم شان را به کارکنان جدید بفروشند، مالکین ممکن است مشمول مقداری معافیت مالیاتی برای مدتی شوند (به دلیل اینکه درآمد حاصل از سرمایه گذاری، در شرکت های داخلی ایالات متحد سرمایه گذاری شده است). این انگیزه می تواند تاثیر زیادی بر روی چشم انداز کسب و کار در آمریکا داشته باشد. حمایت از چنین تحولاتی می تواند یک استراتژی قدرتمند برای ساختار با ثبات تر، پر جنب و جوش برای کسب و کارهای کارگر مالکی و اقتصاد کشور ایجاد کند. مورد شرکت آبجوسازی " نیوبلژیوم"، پایه گذاری شده در فورت کالینز- کلرادو، هشتمین آبجوسازی بزرگ آمریکا را در نظر بگیرید. هنگامی که مدیر اجرایی و یکی از بنیانگذاران آن کیم جردن در سال 2012 شرکت را به بیش از 400 کارمند شرکت فروخت، او تبدیل صد درصد مالکیت، به کارگر مالکی را در نظر گرفته بود. یک فرصت نادر که «تاثیر چندین نسلی» داشت. بلافاصله پس از آن، کارگرانِ مالک جلسه ای تشکیل دادند تا با چشم پوشی از منافع کوتاه مدت کارخانه را به انرژی بادی مجهز کنند. طبق  گفته ی جف لیبیش یکی از بنیانگذاران این نهاد «در عرض یک دقیقه یا بیشتر، ما به عنوان یک گروه تصمیم گرفتیم که به بزرگترین تک کاربر انرژی بادی در جهان تبدیل شویم». «نیو بلژیوم» خود را متعهد به باز گذاری دفاتر مالی و اطلاعات مدیریتی کرده که به موجب آن تمام کارکنان، می توانند به منابع مالی دسترسی داشته، بررسی کنند ونظر خود را ارائه دهند. شرکت همچنین گواهینامه ی «B کرپ» دریافت کرد، که در آیین نامه شرکت به اهداف اجتماعی و زیست محیطی در کنار منافع شرکت احترام گذاشته می شود.

تبدیل موسسه به تعاونی کارگری همچنین مزایای مالیاتی برای صاحبان کسب و کار که تصمیم به فروش آن به کارکنان خود گرفته اند دارد. در میان موسسات متعلق به کارکنان، کئوپراتیوها بیشترین ظرفیت دموکراتیک را دارا هستند.

«Namasté Solar»  در بولدر، کلرادو – شرکتی که بیش از پانزده میلیون دلار خدمات انرژی خورشیدی ارائه می دهد- در ابتدای سال 2011 به تعاونی کارگر مالکی تبدیل شد. کارکنان به طور برابر به صاحبان شرکت تبدیل شدند وفعالیت را بر مبنای هر نفر یک رای شروع کردند. همچنین گواهینامه ی «B کرپ» دریافت کردند، و ماموریت شرکت را بر مبنای «ایجاد ثروت جامع برای خود و برای جامعه» قرار دادند. صاحبان شرکت در بیانیه خود اظهار داشتند که  «ما همکاری جمعی را به جای سلسله مراتب، تصمیم گیری دموکراتیک را به جای رهبری متمرکز، رشد پایدار را به جای توسعه ی تهاجمی، وهمکاری را به جای رقابت» برگزیده ایم. از جمله مزایای این شرکت عبارتند از شفافیت در مورد همه ی اطلاعاتِ شرکت، نسبت پرداخت از چهار به یک از بالاترین تا پایین ترین درآمد و شش هفته تعطیلات با حقوق شامل حال همه اعضاء.

اگر شما در یک اتحادیه عضوهستند، می توانید اتحادیه خود را تشویق به ترویج مالکیت کارگری کنید، همانند آنهایی که قبلا انجام داده اند. در "ESOP"ها  و تعاونی ها، پتانسیل نیروی کار سازمان یافته نباید دست کم گرفته شود. شرکت Litecontrol که در ماساچوست بنیاد شده است ودر زمینه معماری روشنایی کار می کند، سهامش صد درصد متعلق به کارگران و از نوع ESOP است، و 60 درصد از نیروی کار خود را از طریق اتحادیه برادری بین المللی کارگران برق متحد کرده است. شرکت برس مریلند تولید کننده برس صنعتی نیز کاملا متعلق به کارمندان است. این شرکت به نمایندگان  کارگران فولاد متحده اجازه داده است تا  سه کرسی در هیئت مدیره - و به همان تعداد از کرسی های مدیریت در اختیار بگیرند. ریکولوژی سان فرانسیسکو، که آن هم یک کسب و کارِ به طور کامل متعلق به کارگران است، بزرگترین ESOP در صنعت مواد زائد جامد است و 80 درصد کارگرانش از طریق اتحادیه بین المللی برادری رانندگان کامیون متحد شده اند.

تعاونی شرکای مراقبت خانگی (CHCA) در برانکس، نیویورک، بزرگترین تعاونی کارگری کشورکه دارای (گواهی B کرپ) است، متشکل است از بیش از 2000 ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در خانه، عمدتا لاتین تبار و سیاه پوستانی که مراقبت های بهداشتی در خانه ارائه می دهند. «CHCA» با اتحادیه بین المللی کارکنان خدماتی (SEIU) برای متحد کردن نیروی کار همکاری می کند؛ همکاری برادرانه جهت کمک به بالا بردن دستمزد کارگرانِ تشکیلات مراقبت خانگی در سراسر صنعت (که با بالا بردن حقوق و دستمزد رقبای خود در CHCA معیاربالاتری برای افزایش دستمزد اعضای خود فراهم میکند). پیشنهاد اتحادیه کارگران فولاد  برای «اتحادیه تعاونی ها» که اصول کارگر مالکی و همبستگی کارگری را ترکیب می کند، همچنین نمایشگر یک گام بزرگ به جلو در گردهم آوری بلوک های برپایی یک اقتصاد جدید است.

شرکت های کارگرمالکی سزاوار پشتیبانی هستند. هر چه از کارهای پیش پا افتاده تر آغاز شوند، راحت تر راه اندازی می شوند. درجهت تحرک بخشیدن به توسعه کئوپراتیوهای کارگرمالکی و تشویق بازنشستگان به فروش شرکت شان به کارکنان مشغول در واحدها بکوشیم.

 

3- بازپس گیری قدرت دولت محلی: تقاضای بودجه مشارکتی!

جامعه ی خود را سازماندهی کنید به طوری که هزینه های دولت محلی با مشورت فراگیر اهالی محلات و برمبنای اولویت های کلیدی تعیین شود. دربودجه بندی مشارکتی،  شهرستان برزیلی پورتو آلگره در سال 1989 پیشگام شد، یک فرآیند از پایین به بالا که از طریق آن اعضای جامعه در مجموع تصمیم بگیرند که چگونه پول مالیات های محلی خود را هزینه کنند. در حالی که در این ابتکارعمل پورتو آلگره، 50000  نفر مشارکت داشتند و شامل 20 درصد از بودجه سالانه شهرستان می شد، بودجه بندی مشارکتی (PB)، در زمینه های متفاوت در 1500 شهرداری دیگر در سراسر جهان از شهرهای کوچک در اروپا و آفریقا تا کلان شهرهای شلوغ مانند بوئنوس آیرس و سائو پائولو را دربرگرفت.

بودجه بندی مشارکتی در حال حاضر به ایالات متحد هم رسیده است. در سال 2009، سازمانگران متعهد با (Chicago Alderman Joe Moore) همکاری را آغاز کردند تا برای اولین بار بودجه بندی مشارکتی را دراین کشوربنیاد نهند. در پی نمونه های ذکر شده در سراسر جهان، ساکنان شیکاگو ایده های نوینی را ارائه دادند، وبا کمک نمایندگان داوطلب، طرحهای پیشنهادی توسعه داده شدند، و مردم به طرح های مختلف رای دادند، که از آن پس قادر به هدایت بیش از یک میلیون دلار از وجوه احتیاطی بخش درجهت اجرای  پروژه های با اولویت بالا شدند. در شهر نیویورک، جوامع و مقامات دولت محلی با پیگیری داد خواستی، توانستند 10 میلیون دلار از پول مالیات دهندگان را وارد روند کاری کنند. در سال 2012، شورای شهر والیو، کالیفرنیا، اولین فرآیند سراسری شهری از این نوع را در کشور نهادینه کردند. شما همچنین می توانید به پیشبرد توانمند سازی این رویکرد و برقراری دوباره رابطه بین سیاست و نیازهای اساسی انسانی مانند مسکن، مدرسه ها، زیرساخت ها و شغل ها کمک کنید.

بر اساس استدلال «واحد پروژه بودجه بندی مشارکتی»، این روند می تواند به تنومندسازی خودگردانی، شفافیت بیشتر، آگاه سازی بهتر شهروندان، دستیابی عادلانه تر به تصمیم گیری و دخل وخرج ها، ساختارهای واقعی اجتماعی در محلات – وایجاد تشکیلات مرکزی سازمان دهنده زندگی دموکراتیک کمک کند. و با پیشرفت این  تلاش ها، ایده های دموکراتیک، برنامه ریزی های در مقیاس بزرگتر، بدون شک، کمتر عجیب و غریب و دوراز دسترس به نظر خواهند آمد، و می تواند به مرور زمان متحول شده وبه سازماندهی حمل و نقل عمومی، راه آهن پرسرعت و توسعه اقتصادی منطقه ای کمک کند – وحتی  فراتر از آن... قانونگذارانی که طرح بودجه مشارکتی را پذیرفته اند، دریافته اند که این طرح در بین موکلین شان از محبوبیت فراوانی در سراسر ایالات متحده و جهان برخورداراست، بنابراین برای آموزش و تشویق اعضای شورای شهر خود به راه دموکراسی مستقیم، بکوشید!

 

4- به  مجریان محلی برای انجام وظایف شان فشار آورید!                                                        

موسسات غیر انتفاعی مانند دانشگاه ها و بیمارستان ها را وادار سازید تا منابعی  را که  در اختیار دارند، برای مبارزه با فقر، بیکاری، وجلوگیری از گرم شدن کره زمین بکار گیرند. بیمارستان ها و دانشگاه ها به طور فزاینده ای به عنوان لنگرگاه مهم در جوامع محلی شناخته شده اند. بر خلاف دیگر بازیگران بزرگ اقتصادی، آنها از لحاظ جغرافیایی به جوامع خود گره خورده اند. ماموریت این گونه موسسات، سرمایه گذاری ها، شرایط غیر انتفاعی و یا مالکیت عمومی، و دیگرروابط آنها به تداوم کارآنها کمک می کند. با تشویق مجریان به ایفای نقش مسئولانه در جوامع محلی خود، اغلب فعالان می توانند ضمن تاثیر گذاری بر آنها، برای حل معضلات اجتماعی، اقتصادی، مسائل زیست محیطی و بهداشت با آنها همکاری کنند. آموزش عالی به عنوان یک بخش، یک نیروی کار نزدیک به 4 میلیون نفر، 21 میلیون دانشجو و بیش از 400 میلیارد دلار دارایی در اختیار دارد که کمکی 460 میلیارد دلاری به فعالیت های سالانه اقتصاد ایالات متحد است. دانشگاه ها، با دخالت و حمایت دانشجویان، می توانند تبدیل به اهرم های قدرتمند اقتصادی به مراتب فراتر از ماموریت های محدود علمی گردند. در طول این سال ها، دانشجویان توانسته اند موفق به کسب امتیازهای قابل توجهی از موسسات خود شوند- بطور نمونه، نفی آپارتاید در آفریقای جنوبی و لغو قراردادهای کار استثمارگرانه در کارگاه هایی که کارگران را با مزد ناچیز به کار می گیرند. اما، آنگونه که سازمان هایی مانند «ائتلاف اوقاف مسئول» استدلال کرده اند هنوز کارهای زیادی باید انجام شود تا سیستم را به سرمایه گذاری های مثبت و فعال دارایی های تحت اختیار وادار سازد. همچنین فرصت هایی برای کار با گروه هایی مانند .org350 جهت تلاش درایراد فشار برای سرمایه گذاری های سوخت فسیلی در دانشگاه های سراسر کشور وجود دارد. در چنین مبارزاتی آنچه ضروری است، داشتن یک ایده روشن است که موقوفات دانشگاه و سایر منابع را به مسیر درست هدایت کند. یعنی، سرمایه گذاری که نه تنها درحمایت از انرژی سبز بلکه در حمایت از اقتصاد سالم محلی هم باشد.

اگر شما یک دانش آموزید یا در همسایگی با جوامع مربوط به دانشگاه هستید، می توانید به سازماندهی مبارزات برای سوق دادن دارایی های دانشگاه درجهت ایجاد شغل های محلی و ایجاد ثروت، آموزش و پرورش، مسکن و تامین مواد غذایی سالم برای شهروندان کم درآمد در این منطقه کمک کنید. نمونه های امید بخشی از  تعامل دانشگاه ها در سراسر کشور در حال ظهوراست. سرمایه گذاری درجوامع از محل موقوفات دانشگاه یک میدان بسیار مهم برای مشارکت فعالین است. موسسه های آموزشی مانند دانشگاه «دوک» در دورهام، کارولینای شمالی، به عنوان مثال، اولین گام های مهم را در این زمینه بر داشته اند. دانشگاه «دوک» با حمایت از «اتحادیه های اعتباری انجمن لاتینوهای دورهام» و «اتحادیه اعتباری خود گردان» و سرمایه گذاری 12 میلیون دلار،  به تعاونی های اعتباری جهت تهیه مسکن ارزان قیمت و تجدید حیات منطقه اقدام کرده است.

در سراسر کشور، گزارش درآمد سالانه  بیمارستان های غیر انتفاعی بیش از 650 میلیارد دلار و دارایی های آنها 875 میلیارد دلار است که می توانند متحدان قدرتمندی در پرداختن به عوامل اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی باشند که در وهله ی اول منجربه نتیجه های مفیدی  برای بهداشت مردم کم درآمد شود. نظام سلامت بن سیکورس بالتیمور یکی از بزرگترین کارفرمایان در بالتیمورغربی است، در محله ای که در آن امید به زندگی زیر شصت سال بود. در سال 1995، جورج کلب، مدیر اجرایی سازمان مسکن و توسعه اجتماعی، به ساکنان تعهد سپرد که «دیگر به تصمیم گیری های یک جانبه دست نزند وبرای هر حرکت رو به جلو در همکاری با انجمن محلی اقدام کند».  روندی که داده های صدها نفر از ساکنین محل را در هم آمیخت و هدایتگر تلاشهای بن سیکورس شد که دردوره ای از توسعه، بیش از 650 واحد مسکن مناسب را آماده کرده اند، و بیش از 640 قطعه زمین خالی را به فضای سبز تبدیل کرده و محله را از شر موش و زباله رهانیده اند.

شما می توانید در جامعه خود برای به دست آوردن اطلاعات در رابطه با قانون مراقبت های بهداشتی فعالیت کنید. مطابق ماده 9007 این قانون هر بیمارستان غیر انتفاعی نیاز دارد هر سه سال یکبار از نیازهای مبرم بهداشتی ناحیه ی خود ارزیابی ارائه دهد. با جامعه محلی در مورد مشکلات سلامت عمومی تعامل کنید و توضیح دهید که چگونه بیمارستان ها آن مشکلات را درگزارش خود منظور کنند. بهداشت، رابطه بسیار نزدیکی با شرایط اقتصادی دارد. واقعیت این است که بیمارستان در حال حاضر باید به جامعه رسیدگی کند، به ویژه مردم محروم. ساکنان می توانند برای استراتژی های اقتصادی جامعه گرا، برضد بیکاری، برای بهبود پیشرفت تحصیلی، توسعه ایمنی جامعه و ساخت شبکه های خدمات اجتماعی قوی تر مبارزه کنند. هماهنگ کردن بیمارستان ها، دانشگاه ها و دیگر نهادها بر یک چشم انداز بلند مدت برای اقتصاد پایدار محلی پیشرفت قابل ملاحظه ای است. در دانشگاه منطقه کلیولند، برای مثال، چنین موسسه هایی مبلغ سه میلیارد دلار برای کالا و خدمات در یکسال هزینه کرده اند. در حالی که تا همین اواخر، هیچ چیز در محله های اطراف که با بیکاری و محرومیت بالامواجه هستند، هزینه نشده بود. اکنون گروه یکپارچه ای از شرکت های کارگر مالک توسعه یافته، ودر بخش هایی تقویت شده برای خرید انرژی برق مشغول به کار شده اند. تعاونی کلیولند خدمات لباسشویی و انرژی خورشیدی ارائه می دهد و بزرگترین گلخانه ی ایالات متحد را اداره می کند. هدف این است که هر ساله با پیشرفت زمان کسب و کارهای جدید ایجاد شود.

هدف تنها مالکیت کارگرنیست بلکه دموکراتیزه کردن ثروت واصلاح جامعه به طور کلی است. شرکت های مرتبط با یک شرکت غیرانتفاعی که در خدمت جامعه است و تنخواه گردان دارند، نمی توانند در خارج از شبکه به فروش برسند. همچنین 10 درصد از سود شرکت برای کمک به توسعه بیشترشرکت های کارگرمالکی اختصاص داده می شود. اعضای جامعه سازمان یافته بهترمی توانند با مجریان، گردانندگان شهرداری، بنیادهای جوامع محلی برای انطباق با جنبه هایی از «مدل کلیولند» و اتخاذ یک استراتژی توسعه اقتصادی که با استفاده از قدرت مجریان محلی آن را از پایه بنیاد نمایند، به تعامل برسند. شهرستان ها ی متعدد دیگر در حال بررسی تلاش هایی از این نوع هستند، از جمله آتلانتا، پیتسبورگ، آماریلو، تگزاس و واشنگتن دی سی.

اگر جامعه شما در رنج بسر می برد در حالی که اعضای موسسات بزرگ غیر انتفاعی از معافیت های مالیاتی سخاوتمندانه و یا دریافت کمک های مالی عمومی لذت می برند ، سازمان دهی کنید تا این نهادها را به استفاده از قدرت اقتصادی خود به نفع جامعه وادار کنید ، پیروی از مدل های موجود در حال حاضر در بسیاری از مناطق کشور در حال ظهوراست. اگر دانشگاه شما در شرکت های سوخت فسیلی سرمایه گذاری کرده است، برای یک تغییر عمده در اولویت سرمایه گذاری ها سازماندهی کنید  .

 

5- اصلاح محله خود را با توسعه دموکراتیک عملی سازید!                                            

ساخت قدرت اجتماعی از طریق توسعه اقتصادی و (کنترل) تراست زمین

بر خلاف توسعه دهندگان شرکت های بزرگ، انواع سازمان های غیرانتفاعی مدیریتِ مالکیتِ املاک و مستغلات برپا شده است که مروج استفاده فراگیر و پایداراملاک است. ساختار و ماموریت شرکت های توسعه اجتماعی، تراست های زمین های شهرک ها و کئوپراتیوهای مسکن به آنها امکان نظارت بر زمین را می دهد. تعاونی های توسعه شهرک ها (CDCs) سازمان های محلی هستند که سرمایه را در محل بکار می گیرند؛ معمولا در مناطق کم درآمد، از طریق توسعه املاک مسکونی و تجاری، اعم از مسکن ارزان قیمت یا مراکز خرید و حتی محل کسب و کار. حدود 4600 شورا در تمام 50 ایالت و محدوده کلمبیا (DC) فعالیت می کنند، و آنها ده ها هزار واحد مسکن مناسب و میلیون ها فوت مربع فضای تجاری و صنعتی هر ساله ایجاد کرده اند. تلاش هایی هرچند در مقیاس کوچک تر در کار است، مانند تعاونی های شهرک های جدید در نیوآرک، نیوجرسی که حدود 600 نفر از اهالی محل را استخدام کرده اند، همچنین  تولید  2000  واحد مسکونی جدید را سامان داده اند. این تعاونی تقریبا پانصد میلیون دلار دارایی در اختیار دارد و صاحب کسب و کارهایی است که درآمد حاصل رابه سمت برنامه های اجتماعی از قبیل مراقبت روزانه از کودکان و حمایت های پزشکی برای سالمندان سوق می دهد. مهم است بدانیم که در یکی از این تشکیلات محلی غیرانتفاعی، حداقل یک سوم ازاعضای هیئت مدیره CDC از ساکنان محل هستند، که برای مشارکت مستقیم، و مردمی در تصمیم گیری ها موثر می باشد.

تراست زمین شهرک ها (CLTs) نهادهای غیر انتفاعی هستند که در بیش از 200 شهرک عمل میکنند و به ساخت نزدیک به 10000 واحد مسکونی ارزان قیمت در سراسر کشور با خارج ساختن زمین از چنگ بازار و قرار دادن آن در اختیار تراست کمک کرده اند. اکثر CLT ها به ساکنان محل خانه اجاره می دهند. و با حفظ فزاینده ارزش افزوده شده خانه ها در طول زمان، تراست قادر به ساخت خانه های مقرون به صرفه زیر قیمت بازار برای اعضای جدید می باشد. همانند CDC ها، بطور معمول یک سوم از اعضای هیئت مدیره تراست ها از ساکنان خود محل اند.

جوامع سازمان یافته می توانند CLTها را متحد گردانند تا به رسیدن به عدالت اقتصادی مورد نظر خود کمک کنند. در منطقه خیابان دادلی در روکسبوری - یکی از فقیرترین محلات در بوستون- ساکنان محله که عمدتا سیاهپوست و لاتین تبار هستند، ابتدا مسئولان شهرستان بوستون را متقاعد ساختند که با استفاده ازقدرت خود تا 1300 قطعه از زمین های رها شده را به اهالی شهرک اعطا کنند – که این خود یک اقدام بی سابقه است- سپس به سرعت به تاسیس تراست زمین اقدام کردند. امروز، CLT بسیار دموکراتیک محله دادلی (DNI) «مالکیت زمین شهرک را بصورت دائمی وبا قیمت مناسب» تضمین می کند. این نهاد بسیاری از منزل های کهنه را بازسازی و تبدیل به صدها خانه با کیفیت بالا و مقرون به صرفه، همراه با مراکز اجتماعی، مدارس جدید، گلخانه شهرک، پارک ها، زمین های بازی و دیگر فضاهای عمومی نموده. جان باروس، مدیر اجرایی DNI (و در حال حاضر کاندید انتخابات شهرداری در بوستون) می گوید این ابتکار عمل رویارویی با روایت «توسعه اقتصادی از نقطه نظر یک فرد منحصر به فرد» است. او گفت، در جوامع رنگین پوست، «ما به حمایت برای ایجاد ثروت جمعی» و نه این که فقط "ایجاد ثروت فردی" نیازمندیم.

همچنین امکان بکار بستن برخی  تجربه های آموخته شده از دیگر جوامع کم درآمد -عمدتا اقلیتهایی که تعاونی مسکن تشکیل داده اند- وجود دارد. اتحاد برای توسعه قدرت (ADP) در اسپرینگفیلد، ماساچوست، به عنوان یک تشکیلات غیرانتفاعی در مبازه علیه گروههای ثروتمند در مخالفت با جابجایی از محل زندگی، پا گرفت - تا آنکه اعضای آن تصمیم گرفتند: «ما می خواهیم خود مالک کالاها باشیم، نه فقط اینکه با آنها که مالکند مبارزه کنیم». این سازمان، مستاجرین را برای مبارزه در مقیاس وسیع بسیج کرد و 1200 واحد مسکن از مالکان خصوصی خریداری کرد، و به بزرگترین بلوک مسکن تحت کنترل مستاجران در ایالات متحد تبدیل شد. این تشکیلات دموکراتیک چند میلیون دلاری بر آن شد تا یک «اقتصاد جمعی» بنا کند. این نهاد با گروگذاشتن اسناد املاک نزد مقامات اجرایی ودریافت وام به ایجاد کسب و کارهای جدید پرداخت  که مازاد درآمد را برای اجرای برنامه های ADP - با حمایت و به نیابت ازطرف تمام جامعه بکاربستند.

ضمن اینکه مجتمع ها برای تثبیت توسعه اقتصادی همه جانبه تلاش می کنند ، به طور کلی ترکیبی از منافع مستاجران، مالکان، کسبه، کارگران و خانواده ها را در نظر می گیرند. تیم فیسک به عنوان مدیر اجرایی ADP می نویسد: «ما نه تنها برای پیشبرد و بهبود فرد و جامعه برای پایداری در یک جهان نابرابر تلاش می کنیم، بلکه برای ساخت جهان آن گونه که باید باشد تلاش می کنیم؛ جهانی که در چهارچوب تعریف خود ما از ارزش های جامعه و رفاه مشترک است».

در CDC، CLT محلی یا تعاونی مسکن خود مشارکت کنید و آنها را به استفاده از اهرم دارایی های خود برای حمایت از توسعه اقتصادی فراگیر تشویق کنید. به مبارزات فعالین برای عدالت اقتصادی و مسکن بپیوندید، به استراتژی نهادسازی برای ساختن قدرت دراز مدت برای چنین کارهایی روی آورید.

 

6- پول مردم برای کالاهای مورد نیازمردم!

سازماندهی ثروت عمومی برای توسعه جامعه (شهرک ها)

در پی بحران مالی سال 2008، برخی از شهرستان ها درایالت اورگان به ندای نمایندگان پاسخ داده و دریک حرکت جمعی پیشنهاد کردند که پول های شهرداری در جهت کمک به برپایی اقتصاد محلی در خود محل به گردش درآید. تا این زمان شهرداری ها می توانستند مبلغ دویست و پنجاه هزار دلار ضمانت شده فدرال را در تعاونی های اعتباری سپرده گذاری کنند. اما در حال حاضر یک برنامه دولتی، ضمانت و بیمه را برای گردانندگان محلی فراهم کرده است که می توانند بیشتر از مبلغ فوق را با خیال راحت سپرده گذاری کنند. شهرهای پورتلند و بیورتون فعلا در این زمینه اقدام کرده و پول خود را منتقل کرده اند. از آوریل 2013 تا به حال ده منطقه اتحادیه ی اعتباری با استفاده از این برنامه مبلغ بیست و هفت میلیون دلار سپرده گذاری کرده اند. که همه ی آنها می توانند در اقتصاد محلی بر مبنای مشارکت دموکراتیک پایه ای محلی، دوباره سرمایه گذاری شوند. خزانه داری اورگان اوراق بهادار اتحادیه اعتباری را نگهداری می کند و بر آنها نظارت ماهانه دارد و می تواند آنها را برای جلو گیری از شکست مالی موسسه به فروش برساند. جان ترول از انجمن اتحادیه های اعتباری شمال غرب که در کمک به این پروژه تسهیلاتی فراهم آورده است می گوید: «معقول به نظر می رسد که دولت های محلی بخشی از پول خود را از وال استریت به مین استریت[1] منتقل کنند».

در دراز مدت، حرکتهای مردمی می رود تا این ایده را جا بیندازد که کمک های مالی دولت از بانکهای سود جو به سمت بانکهای مردمی چرخش پیدا کند. فعالان اجتماعی تلاش می کنند که دولتهای محلی را به گذارندن قانون هایی بر اساس ویژگی های اساسی بانک داکوتای شمالی وادار سازند؛ یک بانک موفق مردمی که در سال 1919 پایه گذاری شد. این بانک مبلغ پنج میلیارد دلار سپرده گذاری از محل مالیات و بودجه ی عموی و کمک شرکاء و همچنین پشتوانه ی بانک های محلی را برای وام به کسب و کارهای کوچک، کشاورزی و دانشجویان دانشگاه اختصاص داده است.

در دوران مشکلات اقتصادی، بانک داکوتای شمالی اعتباری به اقتصاد ایالتی اختصاص داد که از ضربه ی بحران اقتصادی جلوگیری کرد و در عین حال میلیون ها دلار منافع برای ثروت بخش عمومی داکوتای شمالی

به ارمغان آورد.

در کالیفرنیا، موسسه هایی مانند موسسه ی بانکداری عمومی PBI))، نمونه بانکداری داکوتای شمالی را به عنوان یک انتخاب توصیه می کنند  تا بتوانند میلیون ها دلار به مالیات دهندگان به عنوان وام و اوراق قرضه برای رفع نیازهای اساسی شان پرداخت کنند.

مارک آرمسترانگ عضو PBI))  اعلام می دارد که: «اگر کالیفرنیا یک چنین بانکی دولتی می داشت ، ما می توانستیم از اعتبار بانک دولتی برای پرداخت وام های کم بهره استفاده کنیم».

کارشناسان معتقدند که این کاملا به زمان وابسته است که چه هنگام بحران مالی بعدی اتفاق می افتد و زمانی که اتفاق افتاد،  بجای راه حل کمک مالی برای گذر از بحران، یک راه حل متفاوتی برای بانک های سودجوی بی پروا در سطح ملی وجود خواهد داشت. به یک معنا، بانکهای عمومی ضمن اینکه سنتی ترند از لحاظ مفهومی مترقی ترند. بانکهای عمومی و اتحادیه های اعتباری، بحران مالی گذشته را بهتر از بانک های خصوصی تحمل کردند، ضمن اینکه خدماتی هم به منافع عمومی کردند. در هر سطحی نقشی برای اقدام وجود دارد؛ به ویژه از طریق نهاد سازی در سطح محلی و سازماندهی حمایت از دموکراتیزه کردن مالی در سطح ملی.

برای ساختن یک سیستم مالی برای خدمت به جامعه، که برای کالاهای مورد نیاز عامه کار کند، شروع  به سازماندهی در سطح شهرها، بخش ها، و در سطح استان نمایید تا مطمئن شوید که پول عمومی از طریق جامعه یا بانک های در دست مالکیت اجتماعی به جریان می افتد. به یکی از گروه های ویژه ای که در این زمینه ها در سراسر کشور فعالند، بپیوندید.

 

7- اجازه ندهید که پس اندازتان نیرو محرکه مقررات کورپوراسیونها شود!                               

 مسئولان محل کار خود را وادار کنید وظایف بیشتری دررابطه با سرمایه گذاری برای دوره بازنشستگی به عهده بگیرند.
اگر شما پس انداز بازنشستگی دارید، احتمال این که در حال حاضر در وال استریت سرمایه گذاری و در نتیجه در مسیری علیه منافع کارگران و جوامع کارگری بکار روند وجود دارد.

مورخ و جامعه شناس بریتانیایی رابین بلک برن گفته است، «دنیای آزار دهنده ای ست که حقوق بازنشستگی را به سوختی تبدیل می کند در خدمت جهان پر زرق و برق از منابع مالی بالا، بورس بازی اموال، سوداگران دغل کار، درهم آمیزندگان تکنولوژی و رسانه ها، و حباب های بورس سهام». با این حال، سرمایه گذاری اجتماعی مسئول (SRI) در حال حاضر عرصه ای مهم و در حال گسترش است و به طور فزاینده ای می تواند به برنامه های بازنشستگی اعمال شود. ترغیب کارفرما برای گزینه های متنوع SRI  و به ویژه حمایت از حوزه سرمایه گذاری اجتماعی از SRI می تواند اثرات مهمی بر اقتصاد ملی و محلی بگذارد. شرکت ها و کارمندان در بخش های دولتی و خصوصی می توانند از تجربه های مثبت سرمایه گذاری اجتماعی برخی از صندوق های بازنشستگی دولتی بیاموزند. به عنوان مثال، از سال 1990، سیستم بازنشستگی عمومی غیر معمول 10 درصد از منابع خود را در دولت محلی به منظور ارتقای توسعه اقتصادی، سرمایه گذاری کرد (از جمله در کسب و کار متعلق به کارگران). یک بررسی در 2012 نشان داد که آن سرمایه گذاری بازده بیشتری از نمونه سرمایه گذاری های سنتی در اتومبیل داده است. صندوق بازنشستگی ایالتی کالیفرنیا، CalPERS، به همین ترتیب تقریبا 10 درصد از سرمایه گذاری های خود را، معادل مبلغ بیست و سه ونیم میلیارد دلار، را به جای سپردن به وال استریت به مصارف توسعه محلی اختصاص داد. برنامه های بازنشستگی خصوصی نیز می تواند بر اساس نمونه انجمن عمومی «مزایای بازنشستگی و برنامه بهداشتی کلیسای متدیست متحد» در ایلینوی دنبال شود که در سال 2012 بیش از 750 میلیون دلار از دارایی های خود را در زمینه های توسعه امکانات محلی و خانه های ارزان قیمت سر مایه گذاری کردند.

پتانسیل تاثیر هدایت ذخایر صندوق های بازنشستگی کارگران در حمایت از اولویت های کارگران بسیار زیاد است، و برخی از آنها حتی برای «new deal» قرن 21 توسط خود کارگران فراخوان داده اند؛ یک «معامله جدید» سبز، که مبلغ 4.5 تریلیون دلار در امور بازنشستگی عمومی و امور بازنشستگی اتحادیه های بخش خصوصی سرمایه گذاری کند که می تواند ضمن حفظ مالکیت عمومی ازبحران های زیرساختی ، به حفظ حقوق کارگران کمک کند و در عین حال به ایجاد اشتغال با پرداخت مناسب هم بپردازد. چنین تجدید سرمایه گذاری سرمایه کارگران می تواند روابط قدرت در جوامع محلی را با ایجاد اتحاد بین دولت های ایالتی و محلی، کارگران دولتی و اتحادیه های کارگری تغییر دهد.

این تلاش ها  می تواند کمک کند تا زمینه برای الگوی متفاوتی از اقتصاد سیاسی آماده شود که می تواند چالش های عمیق تر سیستمی ایجاد نماید. صندوق های بازنشستگی اتحادیه هاهمچنین می توانند برای کمک به توسعه مشاغل متعلق به کارگران، واتحاد تعاونی ها مورد استفاده قرار گیرند.

اگر شما یک گزینه SRI در محل کاردارید، آنرا بکار گیرید! اگرندارید، با همکاران در مورد درخواست برای چنین گزینه های سرمایه گذاری که اقتصاد مورد علاقه تان را حمایت می کند بحث کنید. مقامات دولتی را به استفاده از صندوق های بازنشستگی عمومی برای کمک به تغییر مالکیت عمومی تحت فشار بگذارید.

 

Type text or a website address or translate a document.

 

Did you mean: 3. Take Back Local Government: Demand Participatory Budgeting! Organize your community so that local government spending is determined by inclusive neighborhood deliberations on key priorities. Participatory budgeting, pioneered in the Brazilian city of Porto Alegre in 1989, is a bottom-up process through which community members collectively decide how their local tax money is spent. While Porto Alegre initiative involved up to 50,000 people and 20 percent of the city's annual budget, participatory budgeting (PB) has been adapted to the differing contexts of 1,500 other municipalities worldwide, from small towns in Europe and Africa to bustling metropolises like Buenos Aires and São Paulo. And PB has now arrived in the United States. In 2009, committed organizers partnered with Chicago Alderman Joe Moore to institute the country's first PB initiative. Following the example of other cities around the world, Chicago residents brainstormed ideas, developed them into proposals with the help of volunteer delegates, voted on the various proposals, and were then able to direct more than $1 million of the ward's discretionary funds toward their top projects. In New York City, communities and local government officials have followed suit, committing $10 million in taxpayer money to the process. In 2012, the City Council of Vallejo, California, instituted the first citywide process of this kind in the country. You too can help propel this empowering approach and reconnect politics to concrete human needs like housing, schools, infrastructure and jobs. As the Participatory Budgeting Project argues, the process contributes to more robust self-governance, greater transparency, better-informed citizens, more equitable access to decision making and spending, and real community building in the neighborhood - a central organizing unit of democratic life. And as such efforts grow, the idea of democratic, larger-scale planning undoubtedly will become less peculiar and remote and could evolve over time to manage mass transit, high-speed rail and regional economic development - and beyond. Lawmakers who have embraced participatory budgeting have found it to be enormously popular with their constituents across the U.S. and the world, so educate and encourage your city council member to take the plunge into direct democracy!

8- برای ایجاد یک اقتصاد سبز تولید انرژی را دموکراتیک کنید!                                      

برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی در خدمات عمومی و تعاونی های تولید انرژی مشارکت کنید.
شرکت های آب و برق همیشه در تامین انرژی برای خانه ها در آمریکا مهم بوده اند. در واقع، بیش از 2000 شرکت عمومی تامین برق و انرژی برای ده ها میلیون آمریکایی را به عهده دارند. به طور متوسط، مشتریان آنها 14 درصد کمتر از مشتریان بخش خدمات خصوصی، بهای انرژی  پرداخت می کنند. یک دلیل آشکار این است که بخش عمومی تقریبا برای کارمشابه انجام شده به مراتب کمتر دریافت می کنند. مدیران اجرائی در آب و برق متعلق به سرمایه خصوصی به طور متوسط تقریبا 25 برابر بیشتر از همتایان خود در شرکت های آب وبرق عمومی درآمد دارند. دولت های ایالتی و محلی هم از تولید انرژی عمومی سود بیشتری می برند. همچنین خدمات عمومی آب و برق مانند شرکتهای خصوصی سنتی مالیات پرداخت نمی کنند، آنها درصد بیشتری از درآمد متوسط خود را نسبت به مالیات متوسط پرداخت شده توسط شرکت انرژی خصوصی به دولت های ایالتی و محلی می پردازند. خدمات آب و برق عمومی کاملا به میزان دخالت و فشار شهروندان مرتبط است که می تواند نقش قدرتمندی در جهت ایجاد اقتصاد سبز بازی کند. در کالیفرنیا، آب و برق منطقه شهرداری ساکرامنتو - یکی از ده خدمات رسان عمومی بزرگ در ایالات متحده آمریکا - در حال حاضر بیش از 24 درصد از انرژی خرده فروشی خود را از منابع تجدید پذیر تامین می کند، و انتظار می رود که تا سال 2020 به هدف خود که 37 درصد است برسد. در تگزاس، آستین انرژی، حدود 15 تا 17 درصد انرژی خود را از منابع تجدید پذیرایجاد می کند - در درجه اول باد - و انتظارمی رود تا سال  2020 انرژی های تجدید پذیر خود را به 30 تا 35 درصد برساند. تعاونی های برق نیزبه ده ها میلیون نفر از مشتریان خدمات ارائه می دهند. آنها نهادهای جمعی – یعنی هر فرد، یک رای- هستند که توسط خود مصرف کننده ها برای مصرف اعضای خود بوجود آمده اند، که بیش از یکصد و بیست هزار کارمند دارند و درآمدی معادل مبلغ 45 میلیارد دلار در سال. تعاونی ها همچنین قادر به نشان دادن فرصت های نوآورانه از انرژی سبز هستند.

تعاونی ها در کنتاکی و کارولینای جنوبی در حال مقاوم سازی ایزولاسیون خانه های مشتریان هستند؛ بدون هیچ پیش پرداخت. در حالی که درمصرف انرژی به طور چشمگیری صرفه جویی شده است کاهش مبلغ قبض های برق را هم به همراه داشته است. بعضی از تعاونی ها درحال ارتقاء سیستم های توزیع خود، به سیستم «شبکه های هوشمند» هستند. در تنسی، یک تعاونی، یک مزرعه خورشیدی جدید بنا کرده که تولیدات آن در دسترس اعضای آن میباشد، ویک تعاونی درمونتانا به بازسازی یک نیروگاه برق آبی شهری کمک کرده است. بروک جارویس روزنامه نگار اظهار میدارد «آب و برق متعلق به سرمایه گذار از نظر قانونی ملزم به اولویت بندی سود سهامداران است» ، اما تعاونی های برق «موظف به به بیشینه کردن ارزش برای اعضای خود هستند که این باعث می شود که یک تعاونی به طور بالقوه بیشتر مایل باشد که از یک برنامه تا حدی ریسک آمیز، با حداقل منافع، اما با پتانسیل فوری برای کمک به اعضا و نجات دادن منطقه از سوخت های فسیلی پیروی کند».

مشارکت افراد فعال در تعاونی می تواند اولویت ها را به طور چشمگیری تغییر دهد. ساکنان فیلادلفیا یک تعاونی انرژی به منظور صرفه جویی در هزینه و برای خرید نفت به صورت فله تشکیل داده اند. تعاونی با استفاده از دیدگاه های اعضای خود وارد عرصه فرآیندهای دموکراتیک شد، در 1990 «ثبات و پایداری» را هم به وظایف بنیادی اساسنامه خود اضافه نمود. امروز، تعاونی به اعضای خود انرژی برق صد در صد تجدید پذیرارائه می دهد و به بزرگترین موسسه توزیع بیودیزل جنوب شرقی پنسیلوانیا تبدیل شده است. با استفاده از یک فرآیند حلقه بسته، بیودیزل تولید می شود، ذخیره می شود، توزیع و در سراسر ایالت مصرف می شود.از طریق نظرسنجی الکترونیکی به طور منظم ازپاسخ ها و ایده های اعضاء در جهت تعیین سیاست های بلند مدت شرکت و شیوه های روزمره اداره آن استفاده می شود.

تعامل جامعه در انرژی شهری می تواند تاثیر فوق العاده ای در مبارزه با تغییرات آب و هوایی نیز داشته باشد. در بولدر، کلرادو، فعالان مردمی و بنیاد غیر انتفاعی عصر جدید کلرادو برای ایجاد یک نیروگاه عمومی جدید دست به مبارزه زده اند و برای این شهرستان به طور جدی به دنبال گزینه های انرزی تجدید پذیر و کاهش انتشار کربن هستند. در نوامبر 2011، دو اقدام مهم به رای گذاشته و تایید شد، برای دریافت مجوز"municipalization" )مالکیت شهری)- روند قانونی که به موجب آن شهرستان می تواند خود، شرکت انرژی عمومی خود را تشکیل دهد وبه خرید زیرساخت موجود از بخش خصوصی موجود یعنی «اکسل انرژی» اقدام کند- علی رغم تلاش های گسترده اکسل برای ممانعت از آن، این کار عملی شد. در این سال، «اکسل انرژی» اقدام شدیدی جهت رای گیری جدید به منظور کاهش بدهی های دولت، محدود کردن تلاش بولدر برای متوقف کردن روند کار آنها کرد. در پاسخ، ساکنان به طرفداران خود در سراسر کشور و جهان مراجعه کردند و از طریق یک کارزار پرجمعیت، همبستگی گسترده ای را جلب کردند. «اگر ما می توانیم آن را انجام دهیم، ممکن است جامعه های دیگرهم به تبعیت از ما شروع کنند، چون آنها میلیون ها دلاری را که  به عنوان سود به شرکتهای خصوصی تولید انرژی می پردازند، می توانند در شهرستان خود به خدمت بگیرند»؛ و در نتیجه گیری های غیر انتفاعی. «اگر ما ببریم، جرقه یک مدل ملی را زده ایم که می تواند در سراسر کشور تکرار شود».

تعاون و خدمات شهری شهرداری ها در حال حاضر بیش از 25 درصد از کل تولید برق کشور را به خود اختصاص داده اند، که نمایانگرعرصه عظیمی برای مشارکت و رشد دموکراتیک است. بعلاوه به لحاظ سیاسی کمک به دستیابی به پایداری بیشتر زیست محیطی و کنترل محلی این امکان را ایجاد می کند که این موسسه های انرژی، خدماتی به نهادهای دولتی ارائه دهند که به اقتصاد محلی از طریق به کارگیری امکانات شان ،مانند اشتغال زایی و تصمیمات بانکی کمک کنند. بخش های انرژی گسترده و دموکراتیک که برای شهروندان انرژی های تجدید پذیر تهیه می کنند، هر چه بیشتر می توانند به عنوان یک نیروی محرکه برای سیاست های ملی مورد نیاز در مقابله با تغییرات آب و هوا و حفظ سوخت های فسیلی درزیر زمین، بکار روند.

در انتخاباتِ تعاونی هایِ انرژیِ خود، جهت پیشبردِ استراتژی های نوآورانه سبز شرکت کنید، مانند آنهایی که در سراسر کشور در حال وقوع هستند. به سازماندهی در منطقه خود برای به مالکیت شهری درآوردن انرژی های خصوصی کمک کنید. مبارزه کنید تا هر چه بیشتر تولید انرژی محلی خود را نوسازی کنید و از قدرت اقتصادی آن به نفع اقتصاد محلی استفاده کنید.

 

9- بسیج اجتماعات مذهبی!

سازمانِ مذهبیِ خود را به انتقال پولش به یک موسسه مالی محلی که درگیر در توسعه اجتماعی است وادارید.
گروه های مذهبی و سازمان های دینی، اغلب به شدت به جوامع محلی گره خورده اند، که از پیشگامان توسعه جامعه بوده اند. کلیساهای سیاهان مدت طولانی است که درگیر توسعه محلی بوده اند، و سرمایه گذاری های اجتماعی چنانکه امروز مشخص شده است نتیجه تلاش های قبلی است که بر طبق سفارشات مذهبی انجام شده، که در پیوند محکم با برنامه سرمایه گذاری پایدار برای بازنشستگی راهبه ها دربانک غیرانتفاعی مواد غذایی، خانه های ارزان قیمت، و سازمان های زمین شهری بوده است. امروز، جماعت خواهران رئوف، از طریق صندوق مشارکت ارحام، در سازمان های غیر انتفاعی مانند زنان و مراکزمهد کودک، و همچنین تعاونی های کسب و کارسرمایه گذاری مستقیم می کنند.

پتانسیل سرمایه موسسات مذهبی متعهد به عدالت اقتصادی بسیار زیاد است. مرکز ادیان که مسئولیت 300 گروه مذهبی را به عهده دارد بیش از 100 میلیارد دلار از دارایی های ترکیبی در اختیار دارد. نهادهای مذهبی بگونه ای فزاینده اقدام به وقف «1٪ یا بیشتر در سرمایه گذاری ها اجتماعی» می کنند. این کارها توسط انجمن سرمایه گذاری اجتماعی تشویق می شود که یک سازمان (مشارکتی) مسئول حمایت مالی است.

بخشی از سرمایه گذاری هایِ سازمان هایِ مذهبیِ خود را به یک موسسه مالی اجتماعی درگیر در بهبود وضعِ محله هایِ افرادِ کم درآمد اختصاص دهید که جایگزین مناسب تری از بانکهای منفعت طلب می باشند.

بنیاد یهودی عدالتخواه (JFSJ)، به عنوان مثال، مبلغ هفت ونیم میلیون دلار در موسسه های مالی توسعه اجتماعی (CDFIs) سرمایه گذاری کرده است – بانک ها با جهت گیری غیرانتفاعی وماموریت توسعه اجتماعی، اغلب درگیر در تهیه خانه های ارزان قیمت، ایجاد کسب و کار کوچک و خدمات مالی برای مناطق محروم هستند. (JFSJ) همچنین اغلب سرمایه گذاری های خود را به تلاش های آموزشی اختصاص می دهد، مانند گردش های علمی برای دانش آموزان جهت شرکت در ابتکارات جامعه های مالی نمونه در سراسر کشور و یادگیری از این ابتکارها. این موسسه همچنین  به جامعه ملی یهودی برای «سرمایه گذاری اجتماعی با مبلغ فقط هزار دلار» خط می دهد.علاوه بر این، JFSJ، انجمن جهانی یکتاپرستی، کرامت انسانی بهداشت، اتحادیه اعتباری امید همه درفعالیت های ارزشمند اتحادیه اعتباری امید منطقه دلتای می سی سی پی سرمایه گذاری می کنند.

سابقه ای طولانی از نهادهای مذهبی آمریکا در خدمات اقتصادی و مالی برای محله های خود، به خصوص در جامعه های مربوط به اقلیت ها، وجود دارد که فرصت های گسترده ای عرضه  می کند.تعاونی Mondragón در اسپانیا را در نظر بگیرید. در سال 1956 در پی ویرانی از جنگ داخلی اسپانیا توسط کشیش کاتولیک خوزه ماریا اریس ماندریا ریتا Arizmendiarrieta تاسیس شد. یک تعاونی در منطقه تحت ستم باسک با پنج عضو «کارمند مالک» اقدام به ساخت کوره پارافین کردند که پایه ای شد برای یک شبکه چند میلیارد یورویی مدرن از شرکت هایی که در حال حاضر بیش از 80000 عضودارند که درگیر مجموعه ای از فعالیت ها هستند؛ از ساخت و ساز تا فروشگاه های زنجیره ای، تا خدمات مالی تا تجهیزات با تکنولوژی بالا و تحقیقات پیشرفته. که در نتیجه به بخشی از بدنه موتور اقتصادی موندراگون Mondragón، در ناحیه  باسک تبدیل شده ودرنتیجه سطح بیکاری در این ناحیه به مراتب پایین تر از بقیه اسپانیا است.

منابع فراوانی برای آغاز یک گفتگوی همه جانبه با مردم دوروبر خود در مورد ایجاد یک اقتصاد جدید وجود دارد. این گفتگوها می توانند به شما برای جلب پشتیبانی جهت قرار دادن پول نهاد مذهبی خود در جایی که می تواند کارهای خوب تری - با آسیب کمتر انجام دهند، کمک کنند.

 

Type text or a website address or translate a document.

 

Did you mean: 9. Mobilize the Faith Community! Get your religious organization to move its money to a local financial institution involved in community development. Religious groups and faith-based organizations, often strongly tied to local communities, have been pioneers in the field of community development. Black churches have long been involved in equitable neighborhood development, and much community investing as it is understood today is a consequence of earlier efforts by Catholic women's religious orders that tied the stable retirement of nuns to investment in nonprofit food banks, affordable housing and community land trusts. Today, congregations of the Sisters of Mercy, through their Mercy Partnership Fund, invest directly in nonprofits like women's and day care centers, as well as cooperative business. The potential to leverage the capital of faith-based institutions committed to economic justice is immense. The Interfaith Center on Corporate Responsibility 300 faith-based investor members boast more than $100 billion of combined assets. More and more religious institutions are beginning to dedicate "1% or More in Community Investing," as encouraged by the Social Investment Forum, a membership organization advocating responsible finance. Moving a portion of your religious organization's investments to a community financial institution involved in improving low-income neighborhoods is a straightforward alternative to patronizing profit-chasing banks. Jewish Funds for Justice (JFSJ), for example, invests $7.5 million in Community Development Financial Institutions (CDFIs) - banks with an explicitly nonprofit, community-development mission, often involved in affordable housing, small-business creation and financial services for underserved areas. JFSJ also links its investment to educational efforts, such as field trips for students to participate in and learn from exemplary community-finance initiatives around the country. The effort also offers the nation's Jewish community "a way to participate in community investment with only a $1,000 minimum." Additionally, JFSJ, Dignity Health and the Unitarian Universalist Association all invest in Hope Credit Union's valuable work in the Mississippi Delta region. The long history of American religious institutions serving as economic and financial bedrocks for their neighborhoods, especially in minority communities, suggests broader possibilities. Consider the Mondragón cooperatives in Spain. Founded in 1956 in the wake of the devastation of Spanish Civil War by Catholic priest Jose Maria Arizmendiarrieta, one cooperative in the oppressed Basque region with five employee-owners making paraffin stoves laid the foundations for a modern multibillion-euro network of firms employing more than 80,000 community members involved in everything from construction to supermarkets to financial services to high-tech equipment and advanced research. Partlyh the result of community-anchored economic engine of Mondragón, the Basque Country's unemployment is much lower than in the rest of Spain. Resources abound for getting a conversation started with your congregation about building a new economy. These conversations can then help you build support for putting your religious institution's money where it can do more good - and less harm.

10- وقتی برای دموکراسی اختصاص دهیم!                                                                         

مبارزه با بیکاری با پیوستن به مبارزه علیه کار

حتی در دوران سخت اقتصادی، ایالات متحد دارای اقتصادی است که می تواند معادل بیش از یکصدو نود هزار دلار برای هر خانواده چهارنفره درآمد ایجاد کند. زمان آن رسیده که بپرسیم کدام هنگام باید به این وضع خاتمه داد. اگر چه اقتصاد به طور پیوسته با کار کمتر، تولید کالاها و خدمات بیشتری را در زمان کمتر ارائه می دهد، دستمزد اغلب کارگران تا حد زیادی دچار رکود شده و ساعت کار در چهار دهه گذشته مرتب افزایش یافته است. راه حل بلند مدت، شتاب برای رشد نیست، که تحمیل عوارض بیشتر زیست محیطی در این سیاره را در پی دارد. برعکس، هدایت همین اقتصاد مولد به سوی توزیع مجدد و نیازهای مبرم جامعه است. آنگونه که جامعه شناس ژولیت شور استدلال کرده است، یک گام کلیدی به سمت چنین تغییری نتیجه اش آسایش بیشتر است. که می تواند شامل استفاده از فرصت ها برای به اشتراک گذاشتن کار، و ( در صورت امکان ) کار کمتر، کاهش اضافه کاری بیش از حد و واداشتن کارفرمایان و قانونگذاران برای کاهش روزهای کاری باشد.

یکی از راه های عملی برای شروع، بررسی امکان به اشتراک گذاری کار است. برنامه کاری به شرح زیر است: به جای اخراج یک کارمند، می توان د ر هفته از یک روز کاری پنج کارمند دیگر کاست. در نتیجه کارگران با حفظ مهارت ها وتوانایی خود در آینده به تولید سرعت بیشری می بخشند. اما دریافتی کارمندان از چهار روز به جای پنج روز نود درصد از حقوق خود خواهد بود، نه هشتاد درصد، زیرا بیمه بیکاری این شکاف را پر می کند. در واقع، در حال حاضر 24 ایالت در آمریکا، از جمله ناحیه کلمبیا، برنامه های به اشتراک گذاری کار از این نوع دارند.

در رود آیلند، مقامات دولتی برنامه خود را به طور جدی  به کارفرمایان اعلام کردند و به اعتبار آن از اخراج 16000 نفر از کارگران در طول سالهای 2007-11 جلوگیری کردند. طبق اظهارات اقتصاد دان دین بیکر، از مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاست (CEPR)، از سال 2012،  کمتر از 40000 نفر از کارگران در سراسر کشور در برنامه های کاری کوتاه مدت شرکت کرده بودند (عمدتا به دلیل عدم آگاهی). او می نویسد «برای افزایش تعداد کارگران مشمول این برنامه» ، «ابتدا ایالت ها باید یک سیستم اطلاعات عمومی ایجاد کنند. بسیاری از کارکنان حتی نمی دانند که چنین برنامه ای وجود دارد». او می افزاید حتی ایالت هایی که در حال حاضر چنین اقداماتی را پشتیبانی نمی کنند «می توانند کمک مالی فدرال برای ایجاد برنامه های کار کوتاه مدت دریافت کنند». شرکت های مواجه با تقاضای کمتر در سراسر کشور باید این سیاست کاری را در نظر بگیرند که می تواند بیکاری محلی را کاهش دهد و وقت آزاد بیشتری برای خانواده ها به ارمغان آورد.

اهمیت بلند مدت این طرح می تواند فوق العاده باشد: اگر ما آمریکایی ها به طور فزاینده ای عادت  به کار کمتررا تقویت کنیم، یعنی تنها به میزان متوسطی که برای پرداخت روزانه نیاز داریم، می تواند حرکت سیاسی بزرگتری برای تضمین کردن حدود زمان استراحت و اضافه کاری، و کاهش آرام آرام نقش کار به یک بخش ناچیزی از زندگی باشد. اهمیت دادن به اوقات فراغت، بازسازی جامعه و مشارکت سیاسی ممکن است یک روز به عنوان عادتی عملی برای اکثریت

جامعه به ظهور برسد. علاوه بر این، به اشتراک گذاری کار می تواند یک ابزار قوی در مبارزه با تغییرات آب و هوایی باشد. «محاسبه ساده ای است».  دیوید روسنیک اقتصاددان CEPR می گوید: «ساعات کار کمتر به معنای انتشار کربن کمتر، و به معنی گرم شدن کمترکره زمین است».

به دنبال فرصت های عملی برای به اشتراک گذاری کارباشید. در حالی که برای ایجاد فضایی برای زنگی خود تلاش می کنید، برای چالش های عملی دموکراسی و ساخت جامعه، معلات ناسالم اضافه کاری  و یا بیکاری تحمیل شده توسط سیستم فعلی اقتصادی را به چالش بگیرید.

 

و کارهایی بیش از آنچه گفته شد

بسیاری از رویه های عملی دیگری برای سازندگی، اصلاح و انطباق وجود دارد. نمونه های ذکر شده در بالا با هدف تشویق به فکر کردن در مورد اینکه چگونه  فراتر از تجارب جزئی به سمت بهره گیری عمومی بیشتر از دموکراسی در طول زمان حرکت کنیم. برای بسیاری موارد دیگر، به Community-Wealth.org  مراجعه کنید و بعد به مقاله چه باید کرد؟ گفتگوی مستقیم در مورد انقلاب بعدی آمریکا، اثر گار آلپروویتز. اما همه چیز بستگی دارد به تصمیم گیری استراتژیک و خود آگاه برای ایجاد یک فرهنگ پایدار «روند تغییر»، که همه  به سیاست جنبش سازی روی آورده و درک روشنی برای اقدام به ایجاد زمینه های لازم برای چیزهای بیشتررا کسب کنند.

یاد بگیرید که چگونه از این مقاله برای شروع یک مباحثه در جامعه خود برای سازماندهی یک اقتصاد جدید استفاده کنید.